Τα πανομοιότυπα γκολ που δέχεται ο Παναθηναϊκός στο transition, τα μεγάλα και μόνιμα ατομικά λάθη τού στοίχισαν σε συνδυασμό με τοι πνευματικό έλλειμμα τη συνέχειά του στην Ευρώπη.
Παραπάνω απ’ τη μισή αλήθεια στην ανάλυση των αιτιών που έφεραν τον σοκαριστικό αποκλεισμό του Παναθηναϊκού απ’ τη Μακάμπι και τη θέση των νοκ-άουτ στα playoffs του Europa Conference League, ήταν κρυμμένη στην πρώτη τοποθέτηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς στη συνέντευξη Τύπου, λίγο μετά το 2-1 των Ισραηλινών.
“Μπορεί να είναι άδικο για τους παίκτες, γιατί κάναμε μεγάλη προσπάθεια σε όλη αυτή την περίοδο από τα προκριματικά του Champions League, έχοντας μία ανταγωνιστική παρουσία, όμως τα αποτελέσματα είναι αυτά που διαμορφώνουν στο τέλος την εικόνα. Κι εμείς στα τελευταία τέσσερα παιχνίδια δεχτήκαμε αρκετά γκολ για να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο…”. Πολλά γκολ, όχι απλά “αρκετά”. Πολύ και “φθηνά”, copy-paste τα περισσότερα εξ αυτών, θα προσέθετε κανείς.
Τόσο λόγω της “πληγής” του αμυντικού transition που εξακολουθεί να ταλαιπωρεί τους πράσινους απ’ την εκκίνηση της φετινής σεζόν, όταν άλλαξαν τον αγωνιστικό προσανατολισμό τους σε ένα πολύ πιο επιθετικό κι ελκυστικό μοντέλο (με κόστος τα μεγαλύτερα κενά και τις αποστάσεις στις γραμμές, όταν ο αντίπαλος έσπαγε το πρέσινγκ των παικτών του “τριφυλλιού” και τον χτυπούσε στην κόντρα), όσο κι απ’ τα πάρα πολλά ατομικά λάθη.
Στην Ελλάδα, όπου οι περισσότερες ομάδες παίζουν σε χαμηλά μέτρα και το επίπεδο του ανταγωνισμού είναι χαμηλότερο στο 80% των αγώνων, η μετεξέλιξη του επιθετικού μοντέλου του Παναθηναϊκού ήταν άκρως αποτελεσματική.
Κι απλοποίησε στο γήπεδο ματς που οι πράσινοι υπέφεραν για να τα πάρουν τα περασμένα χρόνια.
Πανομοιότυπα γκολ απ’ το transition
Στα πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια, εντούτοις, ο Παναθηναϊκός είχε παρόμοια θέματα. Και δέχθηκε πανομοιότυπα γκολ στο transition από την ΑΕΚ (το 1-2 του Πινέδα), από τον ΠΑΟΚ (και τα δύο στο 2-2 της Λεωφόρου), ακόμα και στο δεύτερο τέρμα του Άρη στο “Βικελίδης”.
Εξαίρεση σ’ όλο αυτό το ζήτημα των πιο ανταγωνιστικών αγώνων, ήταν το 50λεπτο που παίχθηκε μπάλα στο ντέρμπι της 22ας Οκτωβρίου με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, όπου ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε για ένα ημίχρονο, έχασε πάρα πολλές ευκαιρίες τις οποίες δεν μετουσίωσε σε γκολ ούτε στο 50% και δέχθηκε την ισοφάριση στο 50’.
Αυτή τη φορά όχι λόγω κακού αμυντικού transition, αλλά λόγω ατομικών λαθών. Παραπάνω δύναμη στην πάσα του Αράο έξω απ’ την περιοχή, κακή εκτίμηση κι αποτυχημένη ντρίμπλα απ’ τον Τσέριν, κλέψιμο του Καμαρά, ένα-δύο με τον Ποντένσε και πλασέ του μέσου από τη Γουινέα στη γωνία.
Η δεύτερη μεγάλη αμυντική “πληγή”
Αυτά τα -μεγάλα και μόνιμα- ατομικά λάθη είναι η δεύτερη μεγάλη αμυντική “πληγή” του φετινού Παναθηναϊκού, ο οποίος παράγει, εκτελεί, σκοράρει περισσότερο -κυρίως στο πρωτάθλημα, διότι στην Ευρώπη και στο πιο υψηλό επίπεδο, δεν είχε την ίδια αποτελεσματικότητα- αλλά στα μετόπισθεν είναι φέτος -λόγω φύσης παιχνιδιού, αλλά και λόγω έλλειψης συγκέντρωσης- πολύ πιο ευάλωτος.
Κι επιτρέπει στον αντίπαλο όχι μόνο να του κάνει περισσότερες καθαρές φάσεις και ποιοτικές ευκαιρίες, αλλά -ελέω των λαθών- του δίνει πολλές φορές και περισσότερα γκολ απ’ όσα του αναλογούν.
Στα περισσότερα ματς του ομίλου, οι αντίπαλοι του Παναθηναϊκού (ειδικά στα δύο ματς της Λεωφόρου με Ρεν και Μακάμπι) σκόραραν περισσότερα γκολ απ’ τις ποιοτικές ευκαιρίες που είχαν.
Με τη Ρεν στο “Απόστολος Νικολαΐδης” κοιμήθηκε όλη η αμυντική γραμμή. Μόλις στο 7’ ο Μλαντένοβιτς άφησε τον αντίπαλο εξτρέμ Λε Φε να βγάλει ανενόχλητος τη σέντρα κι ο Γκουιρί ήρθε στην πλάτη της άμυνας για το 0-1. Στο 0-2 (49’) η άμυνα επέτρεψε στον Καλιμουεντο να πιάσει εναέριο τακουνάκι μέσα στην περιοχή, μετά από εκτέλεση φάση.
Στη Γαλλία, ο Μπρινιόλι έχασε την μπάλα απ’ τα χέρια του απ’ το φαινομενικά εύκολο φάουλ του Ρίντερ στο 9ο λεπτό και δέχθηκε το 1-0. Στη συνέχεια όλος ο Παναθηναϊκός έπεσε στην παγίδα της Ρεν, ανέβηκε πολύ ψηλά και χωρίς ισορροπία, μετά την αποβολή του Μπελοσιάν στο 33’ και η γαλλική ομάδα τον τιμώρησε στο transition δύο φορές μέσα σε ένα πεντάλεπτο τελειώνοντας το ματς.
Στο Βιγιαρεάλ ο Μλαντένοβιτς έχασε τον Άκομαχ στο γύρισμα για το 1-0, ενώ ο Βαγιαννίδης έχασε απ’ την άλλη πλευρά τον Αλμπέρτ Μορένο στη χαμηλή σέντρα προς τον Κομεσάνια για το 2-0. Στο δε 3-0 ο Αράο “πούλησε” φθηνά την μπάλα έξω απ’ την περιοχή στο 47’ στον Μπαένα κι ο Μοράλες έκανε το 3-0.
Το βράδυ της Πέμπτης (14/12) το 0-1 της Μακάμπι Χάιφα ήταν copy-paste με το 0-1 της Ρεν στη Λεωφόρο, έστω κι αν η σέντρα ήρθε απ’ την άλλη πλευρά, με τον Παλάσιος να μην παρεμποδίζει αποτελεσματικά τον Κορνούντ και τον Λοντίγκιν να χάνει εντελώς τη φάση, “τρακάροντας” με τον Σένκεφελντ, πριν ο Νταβίντ σημειώσει ένα απ’ τα ευκολότερα γκολ της καριέρας του.
Στο δε 0-2, ο Μαντσίνι -ναι- τρώει κλωτσιά απ’ τον Κορνούντ, ο Καμπάκοφ δεν το βλέπει κι ο Αργεντινός αντί να σπεύσει αμέσως για να υποστηρίξει ανασταλτικά τον Βαγιαννίδη, κάθεται και διαμαρτύρεται.
Ο “Βάγια” γλιστράει στο… φρενάρισμα για να μην “φάει” την προσποίηση του μπακ της Μακάμπι και του δίνει περισσότερο χώρο, ο Τσέριν αφήνει τον παίκτη στο ύψος του πέναλτι για να καλύψει χώρο κι πολύπειρος Σερί δεν… συγχώρεσε.
Κυνηγούσε διαρκώς στο σκορ
Σε όλα αυτά τα ματς ο Παναθηναϊκός πλήρωσε πανάκριβα τα λάθη του και βρέθηκε να κυνηγάει διαρκώς στο σκορ. Με ένα ή και με δύο γκολ.
Τις περισσότερες φορές από πολύ νωρίς, βάζοντας διαρκώς τον εαυτό του σε μία δύσκολη συνθήκη και χάνοντας τον έλεγχο και τη δυνατότητα να επιβάλλει το δικό του τέμπο. Κι αυτό διότι δεν ήταν πνευματικά έτοιμος για “μάχη”. Δεν έγινε μία και δύο φορές, αλλά συνεχώς…
Κι αυτό είναι καθαρά θέμα μυαλού και προετοιμασίας του αγώνα, αλλά και κατανόησης των ειδικών συνθηκών που επικρατούν σε τέτοιου είδους παιχνίδια.
Σ’ αυτό το κομμάτι, όλος ο Παναθηναϊκός παίρνει (μέχρι στιγμής) πολύ χαμηλό βαθμό σχεδόν σε όλα τα ανταγωνιστικά παιχνίδια που έχει δώσει στην Ευρώπη και στην Ελλάδα κι είναι ένα ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί εσωτερικά.
Με επιπλέον δουλειά στο Κορωπί (μαζί με τα υπόλοιπα ζητήματα στο μεσοαμυντικό και στο συνολικό, ανασταλτικό κομμάτι), αλλά και με έναν συνολικό κύκλο συζητήσεων που πρέπει να γίνουν ενόψει του επόμενου κύκλου των μεγάλων αγώνων που ακολουθεί τον Ιανουάριο σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, με ορίζοντα (και) τα playoffs.
Του έδειξε τις αδυναμίες του και τον δρόμο
Η Ευρώπη ανέδειξε τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού και του έδειξε πως έχει μπροστά του πολύ δρόμο για να καλύψει, μέχρι να (ξανα)φτάσει στο επίπεδο που απαιτείται, για να διεκδικεί προκρίσεις και πορείες.
Βελτιώνοντας την ανασταλτική λειτουργία και συμπεριφορά του και βρίσκοντας μεγαλύτερη ισορροπία στη σύνδεση των γραμμών του, με βάση το ποδόσφαιρο που θέλει πλέον να παίζει.
Με την απόκτηση ενός πολύ πιο γρήγορου και ηγετικού στόπερ τον Ιανουάριο και με πολύ πιο ξεκάθαρες αποφάσεις γύρω απ’ το ποιοι μπορούν -στην παρούσα φάση- να υποστηρίξουν (και ανασταλτικά) την εξέλιξη του συγκεκριμένου αγωνιστικού μοντέλου.
Η πικρία, η απογοήτευση και η αναζήτηση ενόχων απ’ την αποτυχία -με βάση τις προσδοκίες που ο ίδιος ο Παναθηναϊκός δημιούργησε στα καλοκαιρινά προκριματικά και στο πρώτο ματς του ομίλου με τη Βιγιαρεάλ- αυτή την στιγμή βαραίνουν τα πάντα γύρω απ’ τον οργανισμό.
Η μοίρα των μεγάλων ομάδων είναι (και) αυτή. Όταν όμως καθαρίσει η σκέψη και κατακαθίσει η σκόνη απ’ το αποτυχημένο φίνις των ομίλων, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να δει με πολύ πιο καθάρια ματιά τα λάθη και τις αδυναμίες του και να παρουσιαστεί πολύ έτοιμος για τις επόμενες μάχες που έρχονται με την αυγή του 2024.
Κι αυτό κομμάτι της ζωής των μεγάλων ομάδων είναι άλλωστε…