Ο Μεντιλίμπαρ είναι οργανωτικός και λάτρης της πειθαρχίας, λένε τα ρεπορτάζ. Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο θα διαπιστώσεις πως το ίδιο ήταν ο Καρβαλιάλ, ο Μαρτίνεθ κι ο Κορμπεράν μόλις ανέλαβαν τον Ολυμπιακό.
Κάθε φορά που μια ομάδα αλλάζει προπονητή, έρχεται στην θέση του ένας λάτρης της οργάνωσης και της πειθαρχίας, όπως ήταν κι αυτός που έφυγε, λίγο πριν έρθει.
- Διαβάστε επίσης: Στο… μυαλό του Μεντιλίμπαρ – Οι σκέψεις για το ντέρμπι στην Τούμπα
Ειδικά σε ομάδες που τρώνε διαδοχικές ταλαιπωρίες μέχρι να πετύχουν έναν ικανό προπονητή όπως τελευταία ο Ολυμπιακός, το κλισέ περί πειθαρχίας και οργάνωσης σερβίρεται με την ίδια ταχύτητα που ο Μητσοτάκης μοιράζει τα διάφορα pass.
Οξύμωρο βέβαια να παραμένουμε πρωταθλητές στις αλλαγές προπονητών, ενώ κάθε χρόνο στην χώρα μας συνωστίζονται λάτρεις της οργάνωσης και της πειθαρχίας.
Μην περιμένετε να σας γράψω για τον προπονητή Μεντιλίμπαρ, δεν έχω το know how για ρεπορτάζ περί του πόσο λάτρης της οργάνωσης και της πειθαρχίας είναι.
Το μόνο που έχω να επισημάνω αρχικά, είναι πως μετά από πολλές άκυρες επιλογές ο Ολυμπιακός βρήκε ποδοσφαιρόφατσα για τον πάγκο του.
Η πιο χαρακτηριστική μπαλαδόρικη φυσιογνωμία του πρωταθλήματος είναι με διαφορά, ο Αλμέιδα.
Για να το κάνουμε πενηνταράκια όπως θα έλεγε κι ο αείμνηστος Καίσαρης, αν είσαι εντελώς άσχετος με τον χώρο δεις τον Αλμέιδα στο δρόμο και αναρωτηθείς «με τι θα μπορούσε να ασχολείται συγκεκριμένος» η πρώτη και τελευταία επιλογή που θα σκεφτόσουν θα ήταν «προπονητής ποδοσφαίρου». Ή κάτι σχετικό με ποδόσφαιρο τέλος πάντων.
Κάνοντας ανάλογο τεστ για τον Καρβαλιάλ, θα έλεγες «όταν τον πρωτοείδα θυμήθηκα ένα ταξίδι σε Ρώμη-Βατικανό-Πίζα, ο ξεναγός ήταν φτυστός. Καλός άνθρωπος, ευγενής και χαμηλών τόνων…»
Η περίπτωση Αλμέιδα είναι από τις σπάνιες, αφού ο συγκεκριμένος παραπέμπει μόνο σε ποδόσφαιρο. Δεν θα ευδοκιμούσε σε άλλο περιβάλλον.
Υπάρχουν και άλλες που δεν είναι τόσο απόλυτες.
Ο Τερίμ για παράδειγμα έχει μεν το look του ιδιοκτήτη χασαποταβέρνας στη Βάρη, αν όμως σου έλεγε κάποιος ότι είναι προπονητής ποδοσφαίρου δεν θα το θεωρούσες απίθανο. Όπως κι ο Γιοβάνοβιτς, που μπορεί να είναι η αρσενική εκδοχή της Κριστίν Λαγκάρντ, κουβαλάει κι εκείνος όμως κάτι μπαλαδόρικο πάνω του.
Τα μούτρα του Κορμπεράν από την άλλη δεν αποπνέουν κάτι ποδοσφαιρικό, ακόμα και μετά από ρεκτιφιέ στον Φουστάνο.
Εύκολα θα τον έκανες λογιστή, χρηματιστή ή μετρ σε γκουρμέ εστιατόριο.
Στην ίδια κατηγορία και ο Μαρτίνεθ, δεν μπορώ να φανταστώ πως γίνεται να μιλάει για ποδόσφαιρο και να τον παίρνεις σοβαρά, ακόμα κι αν τα λεγόμενα του περιέχουν το απόλυτο απάνθισμα σοφίας.
Ο Σάκης Ρουβάς είναι star διότι το όλο πακέτο που κουβαλάει, ενισχύει αυτό που πουλάει. Χάρισε στον Χρήστο Θηβαίο πιο ποπ φωνή από του Ρουβά, στείλτον σε γυμναστήριο να γίνει φέτες και σε σχολή χορού να μάθει να λικνίζεται, Ρουβάς δεν πρόκειται να γίνει. Ούτε ο Ρουβάς θα είχε χαΐρι αν δοκίμαζε στο έντεχνο.
H πλέον εμβληματική μορφή Έλληνα πρωθυπουργού είναι του Ανδρέα, ακόμα κι αν στην εποχή του μπήκε το πρώτο λιθαράκι στην οικονομική καταστροφή της χώρας.
Ο Ανδρέας είχε φυσιογνωμία ηγέτη, αν σου σέρβιρε ένα πιάτο μπάμιες θα τις έτρωγες ευχαρίστως.
Αν σου έδινε ο Μητσοτάκης rib eye θα μονολογούσες «πω πω, πως να την φάμε αυτήν την μαλακία…»
Ο ένας είχε αξιαγάπητη μορφή κι ο άλλος αποκρουστική, τόσο απλά.
Μην γελάτε και μην υποτιμάτε τα παραπάνω.
Η φάτσα είναι το αρχικά απαραίτητο συστατικό, που υποστηρίζει την υπόσταση του καθενός.
Όλα εκείνα που αποπνέει η φυσιογνωμία σου, αποτελούν θεμέλιο λίθο όσων πρεσβεύεις.
Το θεμέλιο δεν αρκεί βέβαια αν το οικοδόμημα είναι μάπα, από την άλλη όμως όσο καλό κι αν είναι το οικοδόμημα θα καταρρεύσει, αν δεν υπάρχει το κατάλληλο θεμέλιο.
Η μούρη είναι ότι το Α για τον αλφάβητο κι ο Μεντιλίμπαρ το έχει, οπότε περνάει το αρχικό και βασικό τεστ.
Για τους προκατόχους του, θα μείνουμε με απορία πως τους επιτράπηκε ακόμα και η είσοδος στα γραφεία.
Γιατί παίζει ρόλο και το σωματείο, μια ευγενής φάτσα ίσως δοκιμαζόταν σε ομάδα της μεσοαστικής τάξης, όχι όμως και σύλλογο που εδρεύει σε λιμάνι…
Γράψτε το σχόλιο σας