Μαγικό, απερίγραπτο, ιστορικό, ανεπανάληπτο και φοβερό. Αυτό που πέτυχε ο Ολυμπιακός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ, του Τζολάκη, του Κάρμο, του Ιμπόρα, του Φορτούνη και του Ποντένσε αποτελεί τη μεγαλύτερη στιγμή ever των Πειραιωτών. Γράφει ο Δημήτρης Τομαράς.
- Με την τεράστια ώθηση του κόσμου και έναν φοβερό Ιμπόρα μέχρι όσο άντεξε και το βολέ του Τζολάκαρου!!!
Μυθικά και… μαγικά πράγματα!!! Αυτός ο Ολυμπιακός γράφει ιστορία!!! Έγραψε ιστορία. Την πιο χρυσή σελίδα της ομάδας με αυτήν την πρόκριση – έπος. Αυτήν την πρόκριση στον τελικό του Conference League στις 29 Μαϊου. Για πρώτη φορά έπαιξε σε ημιτελικά και για πρώτη φορά πηγαίνει τελικό όπου θα βρει τη Φιορεντίνα.
Ενας Ολυμπιακός που μάσαγε… σίδερα. Ένας Ολυμπιακός που βρήκε γκολ στο ματς πολύ νωρίς με τον… killer Ελ Καμπί. Ένας Ολυμπιακός που όταν χρειάστηκε να… υποφέρει στον αγωνιστικό χώρο το έκανε. Όταν χρειάστηκε να βγει μπροστά επίσης το έκανε. Ένας Ολυμπιακός με έναν εξαιρετικό προπονητή στον πάγκο του, που έκανε σούπερ προετοιμασία και στους 2 αγώνες και δούλεψε τόσο καλά την ομάδα του: τακτικά, πνευματικά, ψυχολογικά και γενικότερα.
Οι παίκτες του Μεντιλίμπαρ αλλά και ο ίδιος ήξεραν πώς η ρεβάνς δεν θα ήταν ίδια. Περίμεναν έναν πιο σκληρό και δύσκολο αγώνα μετά το 2-4 του Villa Park. Και όμως ο Ολυμπιακός έκανε ένα α’ μέρος πολύ καλύτερο του αναμενόμενου. Απείλησε, έβγαλε φάσεις και δεν απειλήθηκε παρά πολύ λίγο για να κλείσει το πρώτο 45λεπτο με το γκολ του Ελ Καμπί από την κίνηση του Ποντένσε και την ασίστ του Κίνι.
Με την τεράστια ώθηση του κόσμου και έναν φοβερό Ιμπόρα μέχρι όσο άντεξε και το βολέ του Τζολάκαρου!!!
Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να δούμε να απαξιώνεται – ή να γίνεται προσπάθεια για κάτι τέτοιο – ένας χαφ με τόσα ευρωπαϊκά τρόπαια στην κατοχή του. Ο Ιμπόρα όμως θύμισε σε όλους μας τι τι σημαίνε εμπειρία και ποιότητα. Με… σκυλίσια άμυνα και τεράστια προσπάθεια αλλά και πάθος (καθώς δεν δίστασε να τα βάλει και με τον Εμερι όταν ο Ισπανός τεχνικός αντέδρασε στην αποχώρησή του καθώς χτύπησε) ο Ιμπόρα πλαίσωσε ένα φοβερό άξονα. Εσε και Τσικίνιο ήταν εκ νέου εξαιρετικοί και βοήθησαν τα μέγιστα.
Και βέβαια το… κερασάκι στην τούρτα στο 2ο μέρος. Βολέ του Τζολάκη (του Τζολάκαρου για άλλη μία φορά που είχε σημαντικές επεμβάσεις) με τον Ελ Καμπί να εκθέτει και πάλι την άμυνα της Αστον Βίλα για το 2-0!!! Τι βραδιά. Πραγματικά τι βραδιά.
Και βέβαια ένα γήπεδο στο πόδι. Μία ιδανική ατμόσφαιρα. Ο ιδανικός 12ος παίκτης που έδωσε την καλύτερη δυνατή ώθηση σε μία ανεπανάληπτη βραδιά. Ο καλύτερος δυνατός Ολυμπιακός στην κατάλληλη στιγμή για να πετύχει κάτι που δεν έχει ξανακάνει καμία άλλη ομάδα των Πειραιωτών στο παρελθόν.
Μία ΔΙΚΑΙΟΤΑΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΗ πρόκριση για τον Ολυμπιακό απέναντι σε μία εκ των κορυφαίων αγγλικών ομάδων. Υπάρχει και συνέχεια βέβαια. Ο μεγάλος τελικός της 29ης Μαϊου. Και τώρα αυτή η ομάδα έχει κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται το απόλυτο. Να κάνει όνειρα για ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο.
Υ.Γ. Ο Εμερι που νευρίασε και θέλησε να τσακωθεί με τον Ιμπόρα για ακόμα έναν αγώνα δεν κατάλαβε το πώς του έκανε ρουά ματ ο Μεντιλίμπαρ. Ναι είχε ξανά απώλειες όμως και πάλι είχε μία… γεμάτη γραμμή κρούσης.
Υ.Γ. 2 Τι στιγμή για αυτό το παιδί. Για τον Αποστολόπουλο. Να μπαίνει αλλαγή σε τέτοιον αγώνα και να τον χειροκροτά όλο το γήπεδο, φωνάζοντας το όνομά του.
Υ.Γ. 3 Δεν υπήρχε ούτε ένας παίκτης του Ολυμπιακού που να υστέρησε. Ούτε ένας. Όλοι τα έδωσαν όλα. Άλλοι πήγαν τρομερά όπως ο Τζολάκης και άλλοι όχι το ίδιο αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. ΜΕΤΡΑ ΜΟΝΟ Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΑΥΤΗ. Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ – ΕΠΟΣ.