Ο Αντώνης Καλκαβούρας επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει το μυστικό της ολικής επαναφοράς του Παναθηναϊκού από το μηδέν έως την απόλυτη ευρωπαϊκή αναγνώριση που προσφέρει μία τόσο εντυπωσιακή πρόκριση στο Final 4.
- Η επανενεργοποίηση του Γιαννακόπουλου
- Το «φαινόμενο Αταμάν»
- Ο υπερδιπλασιασμός του budget και η ανταπόκριση του κόσμου
- Το ποντάρισμα στον Σλούκα
- Η απόκτηση του παίκτη που ήθελε διακαώς ο Μπαρτζώκας
Το ότι ο «εξάστερος» σφράγισε το εισιτήριό του για το ετήσιο κορυφαίο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ που θα διεξαχθεί στο Βερολίνο (24-26 Μαϊου), σίγουρα το έχετε εμπεδώσει για τα καλά τις τελευταίες ώρες.
Ήταν τόσο εμφατική η πρόκριση, με τον τρόπο που προήλθε (με δύο break σε πέντε παιχνίδια, εκ των οποίων τα τέσσερα κρίθηκαν σε μονοψήφιες διαφορές), ήταν τόσο μεγάλη αναμονή του κόσμου της ομάδας (12 χρόνια είναι αυτά) και τόσο θυελλώδης η δίψα του οργανισμού και των φιλάθλων, που μέσα σε λίγους μήνες παρέσυρε και την συντριπτική πλειοψηφία των παικτών και των προπονητών.
Κακά τα ψέματα, πλην του Παπαπέτρου και του Μήτογλου, που έχουν «πράσινο» παρελθόν κι επέστρεψαν φέτος στον σύλλογο οι οποίοι και δεν είχαν ανάλογη εμπειρία και τον Μαντζούκα με τον Καλαϊτζάκη, οι οποίοι (μαζί με τον Σαμοντούροφ) δεν προστέθηκαν το περασμένο καλοκαίρι στο ρόστερ, κανένας από τους υπόλοιπους που σήκωσαν και το μεγαλύτερο βάρος της εφετινής προσπάθειας, δεν είχε την παραμικρή εξοικείωση με τα κατατόπια του ΟΑΚΑ και με τις ιδιαιτερότητες και τις παθογένειες των έξι φορές πρωταθλητών Ευρώπης.
Κατά συνέπεια, λοιπόν, σπουδαία η πρόκριση για 12η φορά στην μεγάλη γιορτή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, μετά από 12 χρόνια και με τον έναν εκ των δύο «κουβαλητών» (Σλούκας) να πηγαίνει στο 12ο Final 4 της καριέρας του με τρίτη διαφορετική ομάδα (5+2* με τον Ολυμπιακό, 4 με την Φενερμπαχτσέ και πρώτο με τον Παναθηναϊκό), ωστόσο, στα δικά μου μου μάτια, μοιάζει πολύ πιο ουσιώδες να καταγράψουμε που βρίσκονταν οι «πράσινοι» πέρυσι τέτοια εποχή (και νωρίτερα), οπότε και ξεκίνησε ο σχεδιασμός και ποιες ήταν οι λέξεις-κλειδιά που «πυροδότησαν» ξανά την μπασκετική έκρηξη του «τριφυλλιού».
Η επανενεργοποίηση του Γιαννακόπουλου
Λένε ότι οι μεγάλες «σφαλιάρες» συνήθως προκαλούν και αντίστοιχη αντίδραση. Και αυτές οι 14 συνεχόμενες νίκες σε όλες τις διοργανώσεις, που πέτυχε ο «αιώνιος αντίπαλος» σε διάστημα ενάμιση χρόνου (από τις 23/12/2021 στο ΟΑΚΑ για την Euroleague, μέχρι τις 8/6/2023), που δεν είχαν ξανακαταγραφεί ούτε στην εποχή της Παναθηναϊκής δυναστείας επί Ζέλικο Ομπράντοβιτς (1999-2012) αλλά και οι επτά συνεχόμενοι τίτλοι που κατέκτησε ο Ολυμπιακός απέναντι στους «πράσινους» ήταν οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι της πρόσκαιρης απενεργοποίησης του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.
Από πέρυσι την άνοιξη και μετά, όταν ο «εξάστερος» ολοκλήρωσε την 3η συνεχόμενη ευρωπαϊκή σεζόν του εκτός play off και στα τελευταία στρώματα της βαθμολογίας στην Euroleague (με συνολικό ρεκόρ 29-65), ο μεγαλομέτοχος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός αποφάσισε να ξανασχοληθεί πολύ σοβαρά και να ενεργοποιήσει όλα τα «όπλα» που είχε στην διάθεσή του, έγινε το πρώτο θεμελιώδες βήμα και άρχισε να οργανώνεται ο σχεδιασμός με πολύ υψηλές απαιτήσεις.
Το «φαινόμενο Αταμάν»
Αν εξαιρέσουμε τις δύο πρώτες μετεγγραφικές κινήσεις που είχαν ολοκληρωθεί πριν τελειώσει η περυσινή σεζόν και οι οποίες καθόλου τυχαία αφορούσαν παίκτες (Βιλντόζα και Κώστας Αντετοκούνμπο), με τους οποίους δεν «πέταξε και την σκούφια του», ο νέος προπονητής, η επόμενη κομβική κίνηση που εκ του αποτελέσματος πλέον, άλλαξε τον ρου της ιστορίας του συλλόγου, ήταν η επιλογή του Εργκίν Αταμάν.
Ο υπογράφων συγκαταλέγεται στους λίγους που, δημόσια, του έχουν ασκήσει δριμεία κριτική γιατί το προπονητικό του προφίλ, η επαγγελματική του νοοτροπία και οι μέθοδοί του με τους παίκτες, δεν τον βρίσκουν σύμφωνο, αλλά ποιος νοιάζεται;
Ο 58χρονος Τούρκος τεχνικός με την τακτική της «φουλ» επίθεσης στα “mind games”, τις βαρύγδουπες και υπερβολικές (στα δικά μου μάτια) δηλώσεις, την εξωστρέφεια και την αυτοπεποίθηση σε όλο της το μεγαλείο, είναι προφανές ότι ξέρει τι κάνει. Μία ομάδα με 12 νέες προσθήκες και ολοκαίνουρια προπονητική φιλοσοφία, σπάνια φτάνει τόσο μακριά όσο ο εφετινός Παναθηναϊκός…
Με την 6η πρόκρισή του σε Final 4 και την 4η στα τελευταία 6 χρόνια, αισίως ετοιμάζεται να διεκδικήσει την 3η Euroleague της καριέρας του, οπότε αφήστε τους Καλκαβούρες όλου του κόσμου μπορούν να λένε ό,τι θέλουν.
Στη συνείδηση του «πράσινης» εξέδρας, είναι ο πωλών τοις μετρητοίς, εκείνος που βγήκε μπροστά και δεν δίστασε να αποδομήσει τον Ολυμπιακό και τον Μπαρτζώκα, να δηλώσει σιγουριά για το Final 4 από τον περασμένο Δεκέμβριο (μετά την ήττα από την Ρεάλ, όταν το ρεκόρ της ομάδας του ήταν 6-7), να βγάλει στην σέντρα τους παίκτες, μέχρι και να ρίξει βόμβα αποχώρησης από την ομάδα, αν δεν έδινε το παρών στην γερμανική πρωτεύουσα!
Κι όλα αυτά, ενώ μέχρι και πριν λίγες εβδομάδες, αρκετοί παίκτες της ομάδας δεν τρελαίνονταν μαζί του! Άσχετα αν δεν θα το παραδεχτούν ποτέ… Ποιος να πεί τι, πλέον, στον “Αμάν αμάν”; Άλλωστε, είναι ο μοναδικός προπονητής του «τριφυλλιού» (μετά τους 11 που ακολούθησαν τον “Ζοτς”) που οδληγησε την ομάδα σε ένα Final 4 και επίσης ο μοναδικός που έχει νικήσει τρεις φορές στην ίδια σεζόν τον Ολυμπιακό μετα την σεζόν 2017-18 (συνολικό ρεκόρ 3-4)…
Ο υπερδιπλασιασμός του budget και η ανταπόκριση του κόσμου
Χωρίς το «μπικικίνι», που μέσα σε ένα καλοκαίρι και με λοίγη από φθινόπωρο, έφερε στο ΟΑΚΑ παικταράδες και δημιούργησε το πιο ποιοτικό ρόστερ του «τριφυλλιού» από την σεζόν 2016-2017 (Τζέιμς, Μπουρούσης, Καλάθης, Σίνγκλετον, Φώτσης, Γκιστ, Ρίβερς κ.α.), ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να προσελκύσει έναν τόσο πετυχημένο και ακριβό προπονητή και φυσικά να υπογράψει αυτά τα ονόματα.
Γιατί τα εμπόδια που είχε να ξεπεράσει δεν ήταν τα πολλά χρόνια αγωνιστικής ξηρασίας όσον αφορά την πορεία του στην Euroleague, όσο κυρίως το κακό όνομα που είχε δημιουργήσει στους ατζέντηδες των σημαντικότερων παικτών με τις πάμπολλες αλλαγές προπονητών μεσούσης κάθε σεζόν, σε συνδυασμό με την απουσία του επενδυητή για μία τριετία.
Με αυτά και με εκείνα, παρ’ ότι ο αριθμός των διαρκείας που εκδόθηκε ήταν ο μικρότερος των τελευταίων ετών και παρά τις πολύ ακριβές τιμές των μεμονωμένων εισιτηρίων που κυκλοφορούσαν σε κάθε παιχνίδι, ο κόσμος «αγκάλιασε» από νωρίς την προσπάθεια και το ΟΑΚΑ, εκτός από απόρθητο φρούριο σαν έδρα, εξελίχθηκε σε βραδινή («αλμυρή») έξοδο για ένα ζευγάρι ή μία οικογένεια, με πολλαπλές επιλογές και συνεχώς αυξανόμενες παροχές.
Το ποντάρισμα στον Σλούκα
Η λογική της απόκτησης του έμπειρου Θεσσαλονικιού point guard και τρεις φορές πρωταθλητή Ευρώπης, κινήθηκε στην ενίσχυση της ομάδας με έναν παίκτη που της έλλειπε, παράλληλα με την ταυτόχρονη αποδυνάμωση του μεγάλου της αντιπάλου.
Η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο «χώρισε» ο Κώστας Σλούκας με τον Ολυμπιακό και η κόντρα που άρχισε να βγαίνει ολοένα και περισσότερο στην επιφάνεια με τον πρώην προπονητή του στον Πειραιά, ήταν «βούτυρο στο ψωμί» στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί επικοινωνιακά ο «πράσινος» οργανισμός, ενώ η άνευ όρων στήριξη που του παρείχε το νέο του επαγγελματικό περιβάλλον και φυσικά το παχυλό συμβόλαιο που υπέγραψε, του έδωσε έξτρα bonus σε κίνητρο για να δώσει απαντήσεις μέσα στο γήπεδο.
Μπορεί ο Σλούκας να μην ξεκίνησε καλά την σεζόν και να χρειάστηκε χρόνο για να μπει στο πετσί του νέου ρόλου αλλά και ήττες από την πρώην ομάδα του, που μέχρι να βρει ρυθμό, τον πλήγωσαν, ωστόσο από τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη, βρίσκεται στην καλύτερη του φάση και είναι ένας από τους βασικούς λόγους (με μ.ο. 12,6π., 5,7ασ. & 40,7% τριπ., έχει τα καλύτερα νούμερα της 14χρονης πορείας του στην EL) που ο Παναθηναϊκός διατήρησε την 2η θέση στην κανονική περίοδο της Euroleague, πήρε πλεονέκτημα έδρας στα play off κι έφτασε μέχρι το Final 4.
Ειδικότερα δε, αν ο Ολυμπιακός δεν καταφέρει να δώσει το παρών στο Βερολίνο, τότε (ανεξαρτήτως αποτελέσματος στην γερμανική πρωτεύουσα) και χάσει το πρωτάθλημα από τον «αιώνιο αντίπαλό» (έχει πλεονέκτημα έδρας), τότε αυτομάτως γίνεται αντληπτό ότι η μετακίνηση του Σλούκα από τον Πειραιά (για την παραμονή του οποίου δεν πολυκαιγόταν ο Μπαρτζώκας) στο Μαρούσι, αναμένεται να αποτελέσει την κίνηση-κλειδί που άλλαξε τις ισορροπίες ανάμεσα σε «ερυθρόλευκους» και «πράσινους».
Η απόκτηση του παίκτη που ήθελε διακαώς ο Μπαρτζώκας
Είναι γνωστό ότι παρά την συχνά πολύ σφοδρή αντιπαράθεσή του με τον 58χρονο Έλληνα προπονητή του Ολυμπιακό, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος εκτιμά την προπονητική του ικανότητα και φυσικά την βαθιά γνώση που τον διακρίνει γύρω από την αγορά και την επιλογή ξένων παικτών.
Στην παραπάνω βάση, λοιπόν κι έχοντας και την σύμφωνη γνώμη του Εργκίν Αταμάν , ο διοικητικός ηγέτης του «τριφυλλιού» πάτησε πάνω στο σωστό timing κι έπεισε τον Κέντρικ Ναν να αποδεχθεί την πρόταση του Παναθηναϊκού και να έρθει – έστω για λίγους μήνες – να παίξει μπάσκετ στην Ευρώπη.
Μιλάμε για έναν παίκτη που αποτελούσε τον διακαή πόθο του Γιώργου Μπαρτζώκα και με τον οποίο (αλλά και τους εκπροσώπους του) είχαν μιλήσει αρκετές φορές οι άνθρωποι των «ερυθρόλευκων», χωρίς να καταστεί εφικτό να τον υπογράψουν πριν αρχίσει η χρονιά.
Ο λόγος; Φυσικά η επιθυμία του 28χρονου Αμερικανού guard να μείνει στην Αμερική και να βρει συμβόλαιο στο ΝΒΑ και η σχετική άρνηση που είχε αρχικά για να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για μπάσκετ. Όταν, όμως, είδε και απόειδε ότι οι θέσεις στα ρόστερ των 30 ομάδων του «μαγικού κόσμου» καλύφθηκαν κι άρχισε να αλλάζει άποψη, το ρόστερ του Ολυμπιακού είχε κλείσει και το μέτριο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού (ρεκόρ 2-4 στην Euroleague) άνοιξε παράθυρο για μία πολύ συμφέρουσα επαγγελματική συμφωνία μηνών με εξαιρετικές αποδοχες.
Κάπως έτσι, ο Αταμάν απέκτησε εν μία νυχτί (συμπτωματικά ο Ναν έκανε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του στο Βερολίνο) ένα ακόμη υπερόπλο που σταδιακά ανέασε επίπεδα την ποιοτική στάθμη της ομάδας του και εξελίχθηκε στον πιο κυριαρχικό σκόρερ της διοργάνωσης, ο οποίος «υπέγραψε» φαρδια πλατιά (μ.ο. 19,2π., 3,4ρ. & 2,8ασ. με 51,6% τριπ. στα play off) την επιστροφή του «τριφυλλιού» στο Final 4!