Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον Παναθηναϊκό που δεν έπαιξε ποτέ στη Νέα Φιλαδέλφεια κόντρα στην ΑΕΚ, τον προπονητή και τους παίκτες που ήταν κατώτεροι των περιστάσεων σε όλο το ματς, την διαιτητική απόφαση που θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα του αγώνα και την υποχρέωση του Τριφυλλιού μέχρι το φινάλε της σεζόν.
Δεδομένο πρώτο: Η ΑΕΚ ήταν ανώτερη σε όλο το παιχνίδι. Από την αρχή μέχρι το τέλος. Πανέτοιμη πνευματικά, πολύ πιο καλά προετοιμασμένη τακτικά, γνωρίζοντας τι θέλει και πως θα το πάρει μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Με ποδοσφαιριστές που πήραν τις περισσότερες 1vs1 μονομαχίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, με καλές ομαδικές λειτουργίες και στις τέσσερις φάσεις του παιχνιδιού, με περισσότερη ενέργεια, μεγαλύτερη ένταση, ένα σύνολο που πάτησε το χορτάρι για να πάρει το ντέρμπι και να… αγκαλιάσει το πρωτάθλημα.
Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο η επικράτηση της Ένωσης ήταν ολοκληρωτική, σε ένα παιχνίδι όπου πέτυχε τρία γκολ, έφτιαξε ακόμη τέσσερις-πέντε κλασσικές ευκαιρίες και ο Παναθηναϊκός δεν έφτιαξε ούτε μία τελική καλής αξίας στη κλίμακα των xGoals. Ούτε μία.
Δεδομένο δεύτερο: Ο Παναθηναϊκός δεν κατέβηκε ποτέ να το παίξει το ματς της χρονιάς. Ήταν εξαφανισμένος. Σε ακόμη ένα παιχνίδι των play off ξεκίνησε με γκολ εις βάρος του από τα… αποδυτήρια. Είχαμε τονίσει την ανάγκη να το βελτιώσει αυτό το «τριφύλλι», αλλά δεν τα κατάφερε.
Στο 6′ ο Πόνσε εκτελεί με το κεφάλι και αστοχεί από την μικρή περιοχή, στο 7′ ο Ελίασον ανοίγει το σκορ. Η ΑΕΚ πόνταρε στην αύρα της Opap Arena και δικαιώθηκε. Το πρώτο γκολ είναι γκολ ταυτότητας. Πίεση, κλέψιμο, άμεση μετάβαση, 4vs4, γκολ. Πάνω στο σημείο που άρχισε να ισορροπεί, χωρίς να απειλεί, αλλά τουλάχιστον κρατούσε την μπάλα στα πόδια του, ο Παναθηναϊκός βλέπει τον Ακαϊντίν να φορά την στολή του… Μουκουντί στη Λεωφόρο για να κάνει δώρο το 2-0.
Δεδομένο τρίτο: Η εικόνα των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού ήταν αποκαρδιωτική. Για ματς που κρίνει τίτλο, δεν έδειξαν στιγμή την φλόγα, το πάθος, την τρέλα, την αυταπάρνηση, την σκληράδα που είχαν οι αντίπαλοί τους. Ούτε φυσικά και τα επίπεδα συγκέντρωσης.
Αυτά τα παιχνίδια τα κρίνει πάνω από όλα η πνευματική ετοιμότητα, προετοιμασία, το πως θα βγάλεις μέσα στον αγωνιστικό χώρο, τα ψυχικά σου χαρίσματα. Ψάχνεις να βρεις έναν διακριθέντα και δεν γίνεται. Έτσι γίνεται πιο εύκολο να αντιληφθεί κανείς το χάλι των «πρασίνων» απόψε. Άντε ο Αράο, άντε ο Κώτσιρας στο πρώτο μέρος, άντε και η διάθεση του Ιωαννίδη και end of story.
Δεδομένο τέταρτο: Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε την χειρότερη αγωνιστική του εικόνα στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, έχασε με κάτω τα χέρια και προφανώς εκτός από τους παίκτες, έχει ευθύνη και ο Φατίχ Τερίμ. Δεν διόρθωσε την ανισορροπία στη μεσαία γραμμή στο πρώτο μέρος με τον έξτρα παίκτη της ΑΕΚ, έχει στο ρόστερ Μαντσίνι και Αϊτόρ και επέλεξε τον Λημνιό βασικό σε αυτό το παιχνίδι, που μέχρι την Λαμία είχε 11 λεπτά συμμετοχής στα play off.
Δεν μπόρεσε να παρουσιάσει μία ομάδα πνευματικά και τακτική έτοιμη και στο δεύτερο ημίχρονο με τις αλλαγές(3-5-2, κανένας εξτρέμ στην ενδεκάδα), επί της ουσίας αφαίρεσε κάθε ελπίδα επιστροφής της ομάδας του στο ματς. Αφαίρεσε παίκτες από τις πτέρυγες, η ΑΕΚ είναι παντοδύναμη στα άκρα, στόχευσε το 1vs1 του Πινέδα με τον Ακαϊντίν και με τόσους χώρους ήταν θέμα χρόνου να έρθει και το 3-0. Πάλι καλά να λέει ο Παναθηναϊκός που δεν έπαθε και καμιά μεγαλύτερη ζημιά στο φινάλε. Η εικόνα του συνόλου έγινε ακόμη χειρότερη και το δεύτερο μέρος αποδείχθηκε διαδικαστικού χαρακτήρα.
Δεδομένο πέμπτο: Το ντέρμπι ίσως να είχε διαφορετική εικόνα αν ο VAR έδινε το πεντακάθαρο πέναλτι του Αραούχο πάνω στον Κώτσιρα στο 27′, με το σκορ στο 1-0. Προφανώς όταν η απόδοση της ομάδας παραπέμπει σε ποδοσφαιρική τραγωδία, δεν μπορεί αυτή η φάση να αποτελεί δικαιολογία. Από την άλλη, όμως, δεν γίνεται να μην αναφερθεί. Ο Καστρό έκανε μεγάλο λάθος.
Δεδομένο έκτο: Καταλαβαίνουμε όλοι πως ο Παναθηναϊκός θα ήταν εντελώς διαφορετικός με τον Μπερνάρντ στα αριστερά αντί του Λημνιού. Του έλειψε πάρα πολύ, είναι άλλη ομάδα το «τριφύλλι» χωρίς τον Βραζιλιάνο. Και δημιουργικά παίρνεις πολλά πράγματα αλλά και ο αντίπαλος σε φοβάται παραπάνω, σε υπολογίζει περισσότερο από εκεί. Με την επιβάρυνση που είχε όλο το προηγούμενο διάστημα, ίσως δεν θα έπρεπε ποτέ να ξεκινήσει στη Λαμία…
Δεδομένο έβδομο: Το πρωτάθλημα απομακρύνθηκε, η ΑΕΚ είναι το απόλυτο φαβορί και θα το χάσει μόνο αν… αυτοκονήσει. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός οφείλει απέναντι στον εαυτό του, να κάνει 3/3 μέχρι το τέλος, όσο έχει μαθηματικές ελπίδες να τις κυνηγήσει. Για παράδειγμα την Κυριακή, φιλοξενεί τον Άρη και η ΑΕΚ πηγαίνει στη Τούμπα, στον πληγωμένο ΠΑΟΚ. Αν κάνει το αυτονόητο το «τριφύλλι» στη Λεωφόρο και η Ένωση δεν νικήσει, μπορεί να πλησιάσει είτε στο -2, είτε στο -1.
Φυσικά έχασε και την ισοβαθμία απόψε αλλά θα παραμείνει «ζωντανός» μέχρι το τέλος, αν κάνει το καθήκον του. Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…