Ούτε να στεναχωρηθείς δεν σε αφήνει ο Ολυμπιακός. Εκεί που είσαι στις μαύρες σου με την ισοπαλία της ποδοσφαιρικής ομάδας στο «Κλεάνθης Βικελίδης» έρχεται η αρμάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα να κάνει διπλό μέσα στην Βαρκελώνη και να στείλει όλο τον κόσμο του Ολυμπιακού στα ουράνια. Με τέτοιο… roller coaster συναισθημάτων βέβαια θα κάνουμε πλούσιους τους φαρμακοποιούς, αλλά ας είναι. Για Ολυμπιακό μιλάμε άλλωστε, οπότε χαλάλι…
Στο μπάσκετ βέβαια η σειρά με την Μπαρτσελόνα έχει δρόμο ακόμα, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει πλέον στα χέρια του το πλεονέκτημα και την γνώση για να το διαχειριστεί (σ.σ. λέγε με σκακιστή…), ενώ στο ποδόσφαιρο ουσιαστικά πέταξαν οι όποιες ελπίδες υπήρχαν για κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για μένα ούτως ή άλλως υπήρχαν ελάχιστες, αλλά πλέον είναι μηδαμινές. Και ίσως είναι καλύτερο που δεν παρέμειναν ελάχιστες και έγιναν μηδαμινές, αλλά αυτό στην παρούσα φάση τουλάχιστον, δεν θα ήθελα να το αναλύσω…
- Διαβάστε επίσης: Ανησυχία για Πετρούσεφ στον Ολυμπιακό
Το χειρότερο, πάντως, είναι ότι εκεί που ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία να γίνει αφεντικό για την τρίτη θέση, που όπως γράφω εδώ και καιρό είναι ο πιο ρεαλιστικός του στόχος, την πέταξε στα σκουπίδια. Δεν ήταν κακός απέναντι στον Άρη, αντιθέτως είχε χρονικά διαστήματα που έπαιξε πολύ καλά και δημιούργησε φάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να είχε καθαρίσει την υπόθεση νίκη, αλλά για μια ακόμα φορά πλήρωσε ένα λάθος στην άμυνα και δώρισε δυο βαθμούς. Θα πει κανείς γίνονται κι αυτά στο ποδόσφαιρο και δεν θα έχει άδικο, απλά στον Ολυμπιακό γίνονται συχνά. Και συνήθως του στοιχίζουν…
Με αυτά και με αυτά παραμένει ζωντανό το εφιαλτικό σενάριο που θέλει τον Ολυμπιακό να μένει εκτός Ευρώπης για την επόμενη σεζόν, εφόσον τερματίσει τέταρτος και κατακτήσει το κύπελλο ο Άρης. Την επόμενη αγωνιστική λογικά θα πάρει μια ανάσα νικώντας στο Καραϊσκάκη τη Λαμία, αλλά αυτό είναι το τελευταίο θεωρητικά εύκολο ματς. Στη συνέχεια θα έχει μόνο την ΑΕΚ εντός και εκτός Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Θα έχει και το όνειρο του τελικού στο Conference League βέβαια, αλλά προτιμότερο θα ήταν να ονειρεύεται με την άνεση του και όχι υπό πίεση. Τι να κάνουμε, όμως. Πάνω στο βαγόνι ενός roller coaster θα είμαστε μέχρι το τέλος της σεζόν και μακάρι όταν φτάσουμε στην αποβάθρα να είμαστε χαμογελαστοί…
ΥΓ1. Στο τέλος του αγώνα είναι εύκολο να πει κανείς γιατί δεν εμπιστεύτηκε τον Άμπι και στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ο Μεντιλίμπαρ από την στιγμή που το αγγλάκι προερχόταν από μια πολύ καλή εμφάνιση. Προσωπικά, πάντως, έχω δει τόσα πολλά μέσα σε δυόμιση μήνες από τον Βάσκο προπονητή, που είμαι βέβαιος ότι τίποτα δεν κάνει τυχαία…
Γράψτε το σχόλιο σας