Ποιος πραγματικά πίστευε πως αυτά τα παιδιά θα βρεθούν στις 4 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης; Είμαι σίγουρος πως όσοι δουλεύουν μαζί τους καθημερινά και βλέπουν τι δημιουργείται είχαν πίστη. Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να… προγραμματίζεις. Η μπάλα είναι «πόρνη» όπως είχε πει ο Όσιμ εύστοχα και αρκετές φορές δεν παίρνεις αυτό που δικαιούσαι. Για αυτό είναι το ποδόσφαιρο το άθλημα που τραβάει τον κόσμο. Γιατί είναι απρόβλεπτο.
Όσα όμως συμβαίνουν στον φετινό Ολυμπιακό στους Νέους δεν είναι… απρόβλεπτα. Είναι το αποτέλεσμα μιας δουλειάς που ξεκίνησε από τις βάσεις της Ακαδημίας. Σεμνά και ταπεινά. Με στόχο το αύριο. Με στόχο να βγάλει παιδιά που είναι ικανά να κάνουν σημαντική καριέρα. Παιδιά που μαθαίνουν στην πίεση και στον πρωταθλητισμό μέσα από το καλύτερο «σχολείο». Ο στόχος για την κ19 του Ολυμπιακού δεν μπορεί να είναι μόνο ένα πρωτάθλημα ή ακόμη, ακόμη και αυτό το εντυπωσιακό που έχουν ήδη πετύχει τα πιτσιρίκια του Συλαϊδόπουλου. Ο στόχος πρέπει πάντα να είναι το αύριο. Και όσο πιο… κοντινό είναι τόσο το καλύτερο.
Διαβάστε επίσης: Τα wonderkids του Ολυμπιακού που ισοπέδωσαν την Μπάγερν και ένα «3-4-3» για σεμινάριο
Πολλά παιδιά της Λανς, της Μπάγερν, της Ίντερ που απέκλεισε ο Ολυμπιακός φτάνοντας στο Φάιναλ-4 της UEFA Youth League, το αντίστοιχο Τσάμπιονς Λιγκ των νέων δηλαδή, βρίσκονται είτε στον προθάλαμο, είτε ήδη στην πρώτη ομάδα. Κάποια μάλιστα παίζουν και στην πρώτη ομάδα.
Στην Μπάγερν που ο Ολυμπιακός «σκόρπισε» στο Μόναχο σε ένα καταιγιστικό 8λεπτο έκαναν μεταγραφές εκατομμυρίων για την ομάδα των Νέων με φόντο την επόμενη μέρα στην πρώτη ομάδα. Όχι κάποια στιγμή, σε κάποια χρόνια. Άμεσα.
Το ματς στο Μόναχο το παρακολούθησαν χιλιάδες στην Ελλάδα. Είδαν άραγε κάποιες τρομερές διαφορές ανάμεσα στον Κωστούλα, τον Τανούλη, τον Παπακανέλλο, τον Πνευμονίδη και τα άλλα δικά μας παιδιά με τα παιδιά της Μπάγερν; Ατομικά προφανώς κάποιος είναι καλύτερος από κάποιον άλλο. Όπως επίσης δεν μπορείς να κρίνεις από ένα και μόνο ματς. Τα παιδιά του Ολυμπιακού όμως έχουν αποδείξει σε μια σειρά αγώνων σε τοπ επίπεδο πως το λέει η καρδούλα τους. Πως έχουν και το ταλέντο και το τσαγανό και το θράσος που χρειάζεται να φτάσεις ψηλά. Και δεν εννοώ το Φάιναλ-4 ή τον τελικό ή ακόμη καλύτερα την κούπα του πρωταθλητή Ευρώπης.
Είναι δεδομένο πως θα μπορούσε όλα αυτά τα παιδιά να ξεχωρίσουν. Το ποδόσφαιρο και η επαγγελματική ενασχόληση σε υψηλό επίπεδο είναι μια συνθήκη δύσκολη με παραμέτρους που αλλάζουν πολλές φορές τα δεδομένα. Το ταλέντο δεν αρκεί για να κάνεις καριέρα. Όμως πραγματικά σε αυτό τον Ολυμπιακό υπάρχει «χρυσός» που ο ίδιος ο σύλλογος οφείλει να εκμεταλλευτεί. Όχι το κλασικό, είναι παιδιά ακόμη, θέλουν χρόνο, να τους δούμε σιγά-σιγά και τα υπόλοιπα… ελληνικά «ήθη και έθιμα» του ποδοσφαίρου. Στην Γερμανία ο Κωστούλας, ο Μουζακίτης, ο Παπακανέλλος αλλά και πολλά από τα άλλα παιδιά του Ολυμπιακού θα ήταν ήδη στην πρώτη ομάδα. Σε μια διαδικασίας ένταξης για την επόμενη μέρα που θα τους έβρισκε στην πρώτη γραμμή. Δικά μας παιδιά, δουλεμένα από μικρά στην λογική του Ολυμπιακού, με ταλέντο και δίψα όσο κανείς άλλος. Θα έπεφταν στα βαθιά, όπως συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες. Και όπως πρέπει να συμβαίνει και σε μας. Πολύ καλύτερα ένας πιτσιρικάς με ταλέντο, δίψα, όρεξη για δουλειά και διάκριση παρά ένας ξένος που αρκετές φορές έρχεται και με… υφάκι κάνοντας μας την χάρη για να παίξει στο… Ελλάντα.
Μακάρι τα παιδιά του Συλαϊδόπουλου που αξίζει πολλά συγχαρητήρια, όπως και όλοι οι συνεργάτες του από τον Μαυρογενίδη που δούλεψε με αυτά τα παιδιά από μικρά έως και τον τελευταίο στις Ακαδημίες, να πάνε μέχρι τέλους και να κατακτήσουν την κούπα. Θα είναι πραγματικά κάτι απίθανο, θα το θυμούνται σε όλη τους την ζωή.
Αυτό όμως που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι μην τα θυμόμαστε εμείς αυτά τα παιδιά μόνο ως τα τρομερά «μωρά» του Ολυμπιακού που το 2024 μάγεψαν την Ευρώπη ως Νέοι…
Υ.Γ. Ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο πως τη νέα σεζόν θα κάνει μια προσπάθεια από την αρχή, ανεξάρτητα με το πώς θα τελειώσει η φετινή χρονιά. Και σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να μην ξεχάσει τα δικά του παιδιά.
Υ.Γ.1: Το Καραϊσκάκη «έσπρωξε» τον Ολυμπιακό στην μεγάλη ανατροπή με την Λανς και την πρόκριση στα πέναλτι. Το ίδιο και ένα γύρο πριν με την Ίντερ. Στο Μόναχο ο Ολυμπιακός έπαιζε τυπικά εκτός έδρας. Ουσιαστικά; Οι Έλληνες του Μονάχου από τον ερυθρόλευκο σύνδεσμο έκαναν το γήπεδο… Καραϊσκάκη. Και πραγματικά νοιώθεις πόσο ωραίο είναι να αγαπάς αληθινά μια ομάδα, την φανέλα της, το σήμα της και όλα όσα πρεσβεύει. Και να είσαι δίπλα της με κάθε ευκαιρία. Τα παιδιά στο Μόναχο το έχουν αποδείξει πολλάκις.
Γράψτε το σχόλιο σας