Ο Γιώργος Κούβαρης βρέθηκε στη Ρόδο και γράφει για τον τελικό του Stoiximan Super Cup εξηγώντας μεταξύ άλλων ότι ο Παναθηναϊκός AKTOR δεν πρέπει ούτε να… στεναχωριέται αλλά ούτε και να προβληματίζεται για την ήττα και την απώλεια του τροπαίου. Η σεζόν είναι μεγάλη. Και καλά-καλά δεν έχει κάνει σωστή προετοιμασία.
- Αλίμονο εάν κρεμάσει… μαύρες πλερέζες
- Ανέτοιμοι πολλοί παίκτες, χρειάζεται χρόνος
- Η τελευταία «γεύση» είναι αυτή που μένει…
Λένε ότι «επανάληψη μήτηρ μαθήσεως» οπότε ας επαναλάβω αυτό για το οποίο «φώναζα» εδώ και πολλές ημέρες. Το Super Cup ναι μεν είναι ένας τίτλος ο οποίος (πρέπει να) λαμβάνεται υπόψιν αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι και ο πιο σημαντικός της χρονιάς.
Όχι. Δεν μηδενίζω τα πάντα. Απλούστατα πρόκειται για την αρχή της σεζόν όπου όλες οι ομάδες, σε όλες τις χώρες και σε όλα τα πρωταθλήματα δεν είναι έτοιμες. Και δεν θα μπορούσαν να είναι και έτοιμες. Οπότε εκ των πραγμάτων δεν θα παρουσίαζαν το πρόσωπο και την εικόνα που θα δούμε σε έναν, δύο, τρεις, πέντε μήνες.
Είναι ένας τίτλος περισσότερο για το πρεστίζ, όπως επίσης και για να υπάρχει έντονο το ενδιαφέρον του κόσμου πριν δοθεί η εκκίνηση της σεζόν σε Stoiximan GBL και Euroleague. Και θεωρώ ότι το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία. Είδαμε «αιώνιους», είδαμε ματσάρα για τα δεδομένα της εποχής και αν μη τι άλλο ήταν το καλύτερο «ορεκτικό» για τη σεζόν που έρχεται.
Αλίμονο εάν κρεμάσει… μαύρες πλερέζες
Από τη πρώτη στιγμή πίστευα ότι ούτε ο νικητής θα πρέπει να… βγει στους δρόμους και να πανηγυρίσει αλλά ούτε και ο ηττημένος να κρεμάσει μαύρες πλερέζες. Ούτε τυμπανοκρουσίες αλλά ούτε και αφορισμοί. Απλά σκεφτείτε ότι έχουμε ακόμα μπροστά μας 9-10 μήνες. Κοινώς, δεν έχουμε δει τίποτα απολύτως ακόμα.
Άλλωστε Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός θα αναμετρηθούν μίνιμουμ άλλες οκτώ φορές (δύο για τη regular season στο πρωτάθλημα, τρεις τουλάχιστον στους τελικούς των playoffs, δύο για την Euroleague, μια στο Final 8 του Κυπέλλου) και μάξιμουμ άλλες 15 φορές. Οπότε αντιλαμβάνεστε πόσο πλούσιο είναι το μέλλον των “αιωνίων” αντιπάλων (και) στα μεταξύ τους παιχνίδια.
Όπερ και σημαίνει ότι θα έχουμε πολλά να πούμε, να συζητήσουμε και να αναλύσουμε τη φετινή χρονιά. Προς το παρόν κρατάω το απρόσμενα πολύ καλό παιχνίδι που είδαμε στη Ρόδο. Είχε ένταση, είχε σασπένς, είχε ανατροπές, είχε τακτική, είχε παίκτες προσωπικότητες να κάνουν τη διαφορά και… τι δεν είχε. Δηλαδή αν το ημερολόγιο δεν έδειχνε 29 Σεπτεμβρίου, κάλλιστα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν ένα ντέρμπι μεσούσης της σεζόν.
Ο Ολυμπιακός νίκησε δίκαια. Και είχα πει και είχα γράψει ότι στην παρούσα φάση φαινόταν σε καλύτερη κατάσταση από τον Παναθηναϊκό. Και ας είχε περισσότερα νέα πρόσωπα από τους “πράσινους” με αποτέλεσμα να υστερούσε σε χημεία και ομοιογένεια. Και ας έπαιζε χωρις τους δύο βασικούς σέντερ. Θεωρώ ότι είχε μεγαλύτερο κίνητρο μετά τη περσινή, ονειρική χρόνια του μεγάλου του αντιπάλου, ενώ στον αντίποδα ο Αταμάν εξέφραζε την αμφιβολία του αναφορικά με τον βαθμό ετοιμότητας βάσει των όσων είχε δει στην προετοιμασία.
Ανέτοιμοι πολλοί παίκτες, χρειάζεται χρόνος
Και πιστεύω ότι όλα αυτά αποτυπώθηκαν στο κλειστό της Καλλιθέας στη Ρόδο. Ο Ολυμπιακός ήταν πιο έτοιμος για αυτό το ματς των (πάντα) ειδικών συνθηκών, ενώ ο Παναθηναϊκός ακόμα ψαχνόταν. Σίγουρα έχει παίξει ρόλο η ελλιπέστατη και γεμάτη προβλήματα προετοιμασία.
Ο Αταμάν δεν έχει καταφέρει να κάνει ακόμα προπόνηση με την ομάδα του πλήρης. Πάντα κάποιος λείπει. Και αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία αλλά την πραγματικότητα. Πότε (και αν) θα έχει όλους τους παίκτες στην διάθεση του ώστε να δουλέψει όπως θέλει; Ουδείς γνωρίζει. Πάντως η εικόνα του Παναθηναϊκού στο Stoiximan Super Cup, δεν αποτέλεσε έκπληξη για εμένα. Λίγο – πολύ κάπως έτσι την περίμενα.
Και όπως ήταν λογικό και επόμενο θα στηριζόταν στην περσινή ομάδα. Άλλωστε οι δύο από τους τρεις νεοαποκτηθέντες (Μπράουν και Όσμαν) ήταν εκτός 12αδας ενώ ο Γιούρτσεβεν αγωνίστηκε μόλις έξι λεπτά. Όμως τη δεδομένη χρονική στιγμή πολλοί παίκτες δεν είναι σε φόρμα, δεν είναι σε καλή κατάσταση και δείχνουν και καταπονημένοι.
Με εξαίρεση τον Ματίας Λεσόρ ο οποίος είναι πραγματικός… Robocop από πλευράς δυνάμεων και αντοχών έχοντας βρεθεί 32 λεπτά στο παρκέ και έχοντας πραγματοποιήσει καλή εμφάνιση (11 ποντοι, 8 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα, 1 τάπα, 4 λάθη) οι υπόλοιποι που βρέθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ακόμα μακριά από την γνωστή τους κατάσταση.
Τρανό παράδειγμα τα δύο τεσσάρια από τα οποία ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτε απολύτως επιθετικά. Μήτογλου και Ερνανγκόμεθ είχαν στο σύνολο 2 πόντους με 1/3 εντός παιδιάς (και το ένα εύστοχο με φόλοου του Χουάντσο), κάτι που στοίχισε και φάνηκε μέσα στο ματς. Ανάγκασε τον Αταμάν να χρησιμοποιήσει περισσότερο τον Παπαπέτρου στο “τέσσερα” παρά στο “τρια”. Επίσης. Στο μηδέν και ο Καλαϊτζάκης ωστόσο αγωνίστηκε πολύ λίγο και δεν μπορεί να μπει στην ίδια εξίσωση.
Η τελευταία «γεύση» είναι αυτή που μένει…
Οπότε εκ των πραγμάτων έγινε ο τελικός πολύ δύσκολος για τον Παναθηναϊκό. Όσο για τον Κώστα Σλούκα; Είχε το δικό του κίνητρο. Και όπως μας δίδαξε και η προηγούμενη σεζόν με αποκορύφωμα το Game 5 των τελικών της Stoiximan GBL, πάντα θα το έχει όταν θα αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό. Την ίδια ώρα ο Κέντρικ Ναν δεν είχε βρεθεί σε καλή βραδιά, ο Τζέριαν Γκραντ ήταν ο… γνωστός (στη μεγαλύτερη διάρκεια της συμμετοχής του) Γκραντ, ενώ πολύ καλό ματς έκανε ο Μάριους Γκριγκόνις. Και πάλι. Συνολικά η εικόνα του Παναθηναϊκού, ναι μεν ήταν μαχητική, αλλά σε καμία περίπτωση ικανοποιητική.
Στην τελική ο ίδιος ο προπονητής της ομάδας είπε ότι στόχος είναι η Euroleague και το ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν θα διαφωνήσω. Και θαρρώ ότι το τρανό παράδειγμα είναι μπροστά μας. Συνέβη. Και πέρυσι ο Παναθηναϊκός έχασε το Super Cup έχοντας υποστεί πανωλεθρία στον τελικό, αλλά στο τέλος της σεζόν, ποια ήταν η «γεύση» που είχε μείνει; Ρητορικό το ερώτημα…
Ο Παναθηναϊκός έχει «κυκλώσει» την 3η Οκτωβρίου και την πρεμιέρα της Euroleague. Και έχοντας να πάει στο Βερολίνο για να αντιμετωπίσει μια ομάδα που πρέπει να κερδίσει, οφείλει να το κάνει. Καλά να είμαστε και θα τα πούμε ξανά από τη πόλη όπου είχε ντυθεί στα πράσινα τον περασμένο Μάιο . Εκεί όπου στέφθηκε για 7η φορά στην ιστορία του, πρωταθλητής Ευρώπης.
Υστερόγραφο: Τελείως διαφορετική ομάδα θα είναι ο Παναθηναϊκός με τον Λορέντζο Μπράουν και τον Τσέντι Όσμαν να βρεθεί στα… γνωστά του στάνταρ. Οπότε ας μην βιαζόμαστε.
Υστερόγραφο 1: Πρέπει να απονείμουμε τα εύσημα στην Stoiximan GBL (ή ΕΣΑΚΕ αν προτιμάτε) για την άρτια διοργάνωση του Stoiximan Super Cup. Για 3η σερί χρονιά το «πείραμα» της Ρόδου στέφθηκε με επιτυχία και όλοι αποχώρησαν από το σμαραγδένιο νησί με τις καλύτερες των εντυπώσεων.