Ο Γιάννης Σερέτης καταπιάνεται με τις ατραξιόν του πρωταθλήματος – πλην των διεκδικητών του τίτλου – και κρατά τις πρώτες σημειώσεις επιφυλασσόμενος ενόψει των επόμενων επεισοδίων της Stoiximan Superleague.
Ο ΠΑΟΚ που αίφνης μετά από την πέμπτη αγωνιστική αναβαθμίστηκε στη συνείδηση όλων για τις πιθανότητες κατάκτησης τίτλου, καλείται να θυμηθεί ποιος πήρε τον τίτλο πρόπερσι, ποιος το πήρε… πέρυσι και τι ξεκίνημα είχαν κάνει στο πρωτάθλημα: για να μην πάρουν τα μυαλά αέρα…
Η ΑΕΚ έχει τα δικά της προβλήματα στην τελική προσπάθεια και με τους τραυματισμούς της, ακόμα δεν έχει παίξει ούτε ένα ντέρμπι. Ο Ολυμπιακός έχει τα δικά του πολυποίκιλα βάσανα, ο καινούριος Παναθηναϊκός το ίδιο.
Εκτός, όμως, από τη μάχη στα υψηλά στρώματα της βαθμολογίας, σιγά – σιγά η Stoiximan Superleague γεννά γοητευτικά ερωτήματα. Ο Αρης, επί παραδείγματι. Μια ομάδα που ολοφάνερα προσπαθεί να αλλάξει ταυτότητα. Να είναι πιο παραγωγικός, να παίζει πιο γρήγορα, σε πιο ψηλά μέτρα, να εντείνει το press του, να αγωνίζεται με όλους ως μια ομάδα που μάχεται για τον τίτλο, όχι απλώς για την πέμπτη θέση ή για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Θα το πληρώσει αυτό σε κάποια παιχνίδια του. Το πλήρωσε ήδη. Ομως κάθε αλλαγή έχει και κόστος.
Ο Αρης σε προ(σ)καλεί να τον παρακολουθήσεις. Να δεις τι είναι αυτός ο Μόντσου. Τι είναι ο Ντιαντί, αν αντέχει ακόμα ο Σίστο. Πώς παίζει ο Σιφουέντες, είναι ο Μάγιο καλύτερος από τον Οντουμπάτζο; Και ασφαλώς να απολαύσεις τον φορ που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα είναι και πάλι ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και τον Μάνου Γκαρσία, ο οποίος μπορεί να κάνει τη διαφορά συγκριτικά με πέρυσι. Εχει πιο γεμάτο πάγκο, προσπαθεί ως οργανισμός να αποτινάξει την πλήρη απογοήτευση της περυσινής σεζόν και αρχίζει να γίνεται πιο ελκυστικός στο μάτι. Κι ήρθε και ο Κουάισον που στην εποχή του 4-4-2 με Μπεργκ στην Εθνική Σουηδίας έκανε πράγματα και θαύματα… Με το Big – 4 πάλι «ισορροπημένα» αποτελέσματα θα έχει – το θέμα είναι τι θα κάνει με τις ομάδες από τη πέμπτη θέση και κάτω…
Ακόμα μεγαλύτερη ατραξιόν είναι η Athens Kallithea, που αρχίζει να γίνεται και της… μόδας. Προφανώς, ελάχιστοι έχουν δει το 0-0 με τον Λεβαδειακό στην πρεμιέρα (με πασιφανές πέναλτι που δεν της δόθηκε στα τελευταία λεπτά) ή το 0-0 στη Λαμία. Εχουν δει τα παιχνίδια της με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ στη Λεωφόρο. Δυο ματς διαφορετικά, τα οποία θα μπορούσε να χάσει, θα μπορούσε και να κερδίσει, παίζοντας με τη δική της ταυτότητα. Εχει κάνει 15 μεταγραφές, πήρε προπονητή τον 43χρονο Μάσιμο Ντονάτι από την άσημη Legnago της Serie C, δεν έχει κάνει ούτε μία νίκη ακόμα, αλλά όλοι συζητούν για εκείνη!
Είχε δείξει από το «Γ. Καραϊσκάκης» τα δόντια της (μόνο ο Ολυμπιακός την έχει νικήσει έως τώρα!), αλλά εν συνεχεία κατάφερε να καταθέσει την προσωπικότητά της και στη Λεωφόρο δις! Το ζητούμενο είναι ασφαλώς και οι νίκες, όχι μόνο οι έπαινοι! Το ζητούμενο είναι να παίξει και με τους «μικρομεσαίους» συντονισμένα «ψηλά» και να βρει εναλλακτικό σχέδιο και σε σετ επιθέσεις. Διότι στο «ξέφωτο» μας έχει δείξει τι μπορεί να κάνει έχοντας τον τρομερό Ντιμπά στη μεσαία γραμμή και τους Ντεμέτριους – Μουτίνιο να σμπαραλιάζουν ανοιχτές άμυνες. Ομως χωρίς φορ γκολτζή, φαίνεται ότι θα έχει πρόβλημα βαθμολογικό τουλάχιστον μέχρι τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Σύντομη παρένθεση: στα δικά μου μάτια ο Πανσερραϊκός είναι για τα δεδομένα του μια υπέροχη ομάδα από τη μέση και μπροστά με την πεντάδα Σαλαζάρ, Τέρζιτς, Ντέλετιτς, Τομάς, Μπετανκόρ (παίζουν οι τέσσερις εξ αυτών). Βγάζει καταπληκτικές κόντρα επιθέσεις (με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό) δημιουργεί ωραίες φάσεις σε όλα τα παιχνίδια του και αδικείται από τη θέση του ουραγού. Είναι light στη μεσαία γραμμή του, έχει αμυντικά θέματα πολλά, αλλά είναι ένα σύμολο που πολύ ευχάριστα παρακολουθείς.
Το ίδιο ισχύει και για τον Ατρόμητο του Πάμπλο Γκαρσία. Mια ομάδα με 14 μεταγραφές, με καινούριο κόουτς, με 7-8 καινούριους βασικούς, με Ουάρντα – Καρλίτος από τα… παλιά, με Τσιγγάρα – Ουεντραόγκο χαφ, με αρκετούς νεαρούς στο ρόστερ του και με καθόλου «βαρετά» ματς! Εχει δεχθεί και έχει βάλει γκολ και στα πέντε παιχνίδια του! Περίπου τον ίδιο αριθμό μεταγραφών έκανε και ο ΟΦΗ! Στη Λιβαδειά ήταν απογοητευτικός, όμως αξίζει να δούμε αν και πώς ο Τραϊανός Δέλλας θα κατορθώσει να παρουσιάσει σε σταθερό επίπεδο και όχι σποραδικά μια ομάδα που θα συνδυάσει καλό ποδόσφαιρο με θετικά αποτελέσματα και ταυτότητα μοντέρνας ομάδας.
Εκτός από αυτές τις τέσσερις ομάδες και τον Πανσερραϊκό ο οποίος θα πρέπει να διορθώσει πολλά στον ανασταλτικό τομέα – ίσως και να κάνει κάποιες «εκπτώσεις» στο πλάνο του ο Φεράντο – για να μην μείνει πολύ πίσω μέχρι τα Χριστούγεννα, προς το παρόν δεν φαίνεται κάποια άλλη ομάδα να παρουσιάζει κάτι πολύ ξεχωριστό, ελκυστικό και ενδιαφέρον. Ισως κατά τη διάρκεια της σεζόν ο Αστέρας ή ο Βόλος να το καταφέρουν.