Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για τον Παναθηναϊκό που δεν κατάφερε να νικήσει ούτε σε ένα βράδυ που ήταν πολύ ανώτερος από τον χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλο του.
Η πρεμιέρα του Παναθηναϊκού στη League phase του Conference League το βράδυ της Πέμπτης στη Μπάνια Λούκα, διατήρησε μία προβληματική πραγματικότητα και δημιούργησε δύο όψεις ενός ίδιου φεγγαριού.
Ποια είναι η πραγματικότητα; Το σύνολο του Ντιέγκο Αλόνσο αδυνατεί να νικά με σταθερότητα, αδυνατεί να βρει ένα σερί επιτυχιών, δεν μπορεί να βάλει το τρένο στις ράγες και είναι δεδομένο πως αυτή η κατάσταση, έχει δημιουργήσει πρόβλημα ψυχολογικό, ζήτημα αυτοπεποίθησης και πίστης.
Σε κάθε νέα προσπάθεια, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για έναν σύλλογο πρωταθλητισμού, οι νίκες είναι αυτές που αποτελούν το καύσιμο για να προχωράς παρακάτω, να βελτιώνεσαι, να προοδεύεις. Στο ξεκίνημα της σεζόν, το Τριφύλλι έκανε δύο σερί νίκες μόνο απέναντι στην Μπότεφ, έκτοτε είναι σαν το τρενάκι του λούνα παρκ.
Εδώ κι ένα δίμηνο. Ακόμη και στην επανεκκίνηση του πρωταθλήματος, όπου ο προπονητής είχε την δυνατότητα να δουλέψει καλά με όλο το ρόστερ στη διάθεσή του, ο Παναθηναϊκός έχει μία νίκη με τον Πανσερραϊκό, δύο ισοπαλίες στη Τούμπα και στη Βοσνία και μια ήττα από την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Πρόβλημα. Μεγάλο. Αυτή η ομάδα, μετά τον αποκλεισμό της Λανς, δείχνει πως ψάχνει μία μεγάλη νίκη που θα… γυρίσει το κουμπί και θα της δώσει την δυνατότητα να πατήσει στα πόδια της. Ο στόχος των τουλάχιστον επτά βαθμών στο δεκαήμερο της φωτιάς(ΑΕΚ, Μπόρατς, Ολυμπιακός) πήγε… περίπατο. Με νίκη την Κυριακή στο σακούλι θα έχουν μπει μόνο τέσσερις βαθμούς, πολύ μακριά από το ιδανικό, ακόμη και αν μια νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό, θα έδινε ηρεμία σε ολόκληρο τον οργανισμό ενόψει της διακοπής.
Ο Παναθηναϊκός μέχρι στιγμής έχει μία μεγάλη αδυναμία και αυτή είναι πως δεν μπορεί να νικήσει. Ακόμη και σε παιχνίδια που είναι πολύ ανώτερος από τον αντίπαλό του. Δεν του συνέβη μόνο το βράδυ της Πέμπτης αυτό, του είχε συμβεί και απέναντι στον Πανσερραϊκό, βρίσκοντας το γκολ της λύτρωσης μετά το 80′.
Ποια είναι η μία όψη του φεγγαριού; Η μεγάλη; Η σαφώς μεγάλη. Απέναντι σε μία ομάδα που έχει μπάτζετ στα 3 εκατομμύρια ευρώ, απέναντι σε ένα σύνολο με ελάχιστη ποιότητα μπροστά στη δική του, ο Παναθηναϊκός… κατάφερε, διότι περί κατορθώματος πρόκειται, να μην νικήσει. Κάθε αντίπαλος αξίζει σεβασμό, πόσω μάλλον όταν είναι ο εγχώριος πρωταθλητής, αλλά για να το πούμε απλά και λαϊκά, δεν γίνεται να μην νικάς ούτε αυτούς!
Ούτε στο βράδυ που έχεις κυριαρχήσει και είσαι πολύ ανώτερος αλλά πάλι χαρίζεις ένα γκολ, σε μια στατική φάση όπου ο Ντεσπότοβιτς σηκώνεται μόνος του στη καρδιά της περιοχής. Χάνεις τα άχαστα, δωρίζεις την ισοφάριση, ξαναχάνεις τα άχαστα για το 2-1, δεν μπορείς να την βάλεις μέσα με τίποτα. Κάπως έτσι πετάς δύο βαθμούς.
Η γκέλα είναι βαρβάτη. Είναι στην ίδια κατηγορία με εκείνες του ελληνικού πρωταθλήματος απέναντι σε Αστέρα και Καλλιθέα. Στο ίδιο επίπεδο είναι αυτές οι ομάδες, ο Παναθηναϊκός είχε από πάνω του ένα μεγάλο ”πρέπει” και απέτυχε να φτάσει σε αυτό.
Υπάρχει και μια μικρή όψη. Εκείνη που περιλαμβάνει την υπέροχη συνεργασία στο γκολ του Μπακασέτα, εκείνη που εμπεριέχει τις πολύ καλές και κάθετες συνεργασίες που έφεραν σημαντικές στιγμές, εκείνη που έγραψαν οι αριθμοί(1.33-0.47xGoals, 69% κατοχή, 7.11 PPDA), μία σαφώς βελτιωμένη εικόνα μέσα στον αγωνιστικό χώρο σε σχέση με τα προηγούμενα ματς.
Η απόδοση του Παναθηναϊκού ήταν στο επίκεντρο της συζήτησης, αυτή φαίνεται πως αλλάζει προς το καλύτερο αλλά πως να σταθείς όσο θα της έπρεπε, όταν δεν νικάς ούτε την άσημη Μπόρατς; Δεν μιλάμε για φιλικά προετοιμασίας αλλά επίσημα και ζωτικής σημασίας ματς. Τι να πεις; Για την πρόοδο στην ανάπτυξη; Για την καλή παρουσία των Μαξίμοβιτς-Τσέριν και του mvp Μπακασέτα; Όταν θα είσαι τόσο ανώτερος και δεν θα νικάς, δυστυχώς θα έχεις αποτύχει και το αποτέλεσμα θα είναι πάντα σε πρώτο πλάνο.
Τώρα; Τι ακολουθεί; Ο Παναθηναϊκός, ό,τι και αν έκανε στη Βοσνία, την Κυριακή θα πήγαινε να παίξει με τον Ολυμπιακό έναν τελικό. Με την πλάτη στον τοίχο. Δεν οδηγείται σε αυτό το ματς με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία, αλλά είναι υποχρεωμένος αυτό το παιχνίδι να το πάρει για να μην χάσει κι άλλο έδαφος στο κυνήγι της κορυφής. Με καλό ποδόσφαιρο, με κακό ποδόσφαιρο, με δέκα φάσεις ή με… μισή, σε αυτή την αναμέτρηση το μόνο που έχει σημασία είναι η νίκη. Ας βρει τρόπο να την πάρει…
Υ.Γ1: Η διοίκηση του Παναθηναϊκού θα πρέπει να προβληματιστεί πολύ έντονα για τις διαιτησίες που έχει μέχρι στιγμής στην Ευρώπη. Δεν γίνεται να σε κάνει… μεροκάματο ο κάθε Αζέρος, δεν γίνεται να παίζεις στη Μπάνια Λούκα και να έχει ο αντίπαλος 80-20 σφυρίγματα υπέρ του.
Από ανύπαρκτο φάουλ το γκολ της ισοφάρισης, χαρίζει την αποβολή στο 82′ για την καρατιά στη μέση του Μλαντένοβιτς και εκεί που σε πείθει απόλυτα ότι κάτι δεν πήγε καθόλου καλά, είναι οι καθυστερήσεις. Τέσσερα λεπτά αντί για τα διπλά, καθόλου επιπλέον χρόνος μέσα στα τέσσερα λεπτά, όταν τα δύο ήταν κάτω ο αντίπαλος πορτιέρε.