Η κλήρωση του κυπέλλου δείχνει στον Άρη την 4αδα του πρωταθλήματος ως στόχο, για να εξασφαλίσει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το ρόστερ του δείχνει ότι μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό. Και η πρόκληση του προπονητή είναι να αναβαθμίσει την επιθετική λειτουργία.
Σε δύο ντέρμπι, απέναντι σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ο Άρης παρουσίασε ένα πολύ επιτυχημένο ή τουλάχιστον πολύ αποτελεσματικό μοτίβο: κράτησε την μπάλα λιγότερο από τον αντίπαλο (42% απέναντι στον Ολυμπιακό, 37% απέναντι στον ΠΑΟΚ), έκανε λιγότερες οργανωμένες επιθέσεις από τον αντίπαλο (34 λιγότερες από τον Ολυμπιακό, 17 λιγότερες από τον ΠΑΟΚ), και ακούμπησε την προσδοκία του για τα γκολ και τις νίκες στην ακρίβεια των εκτελέσεων και την αποτελεσματικότητα. Απέναντι στον Ολυμπιακό βρήκε εστία στο 37,5% των εκτελέσεων. Απέναντι στον ΠΑΟΚ το ποσοστό των εκτελέσεων στον στόχο έφτασε στο 77,7%. Ο Άρης που εμφάνισε ο Ακης Μάντζιος σε αυτά τα δύο παιχνίδια ήταν μια πολύ αποτελεσματική ομάδα στην αμυντική λειτουργία. Επικράτησε στις αμυντικές μονομαχίες και στα δύο ντέρμπι, και ακολούθησε με συγκέντρωση και προσήλωση το πλάνο του, στήνοντας στο δικό του μισό του γηπέδου το αμυντικό του μπλοκ και παρουσιάζοντας μια ομάδα που ήταν αρκετά συμπαγής για να μην επιτρέπει στον αντίπαλο να εκτελεί υπό ευνοϊκές συνθήκες από επικίνδυνα σημεία του τερέν.
Αυτό το πλάνο παιχνιδιού ο Ακης Μάντζιος μας το έχει δείξει αρκετές φορές σε μεγάλα παιχνίδια στον καιρό του στον πάγκο του Άρη. Η διαφορά, συγκριτικά με προηγούμενες φορές, είναι ότι τώρα η ομάδα του έχει την ατομική ποιότητα για να μπορεί να γίνεται απειλητική και αποτελεσματική στον δικό της, μικρότερο αριθμό επιθέσεων.
Το σημείωνα και μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ότι αυτό το σχέδιο αποτελούσε μια πεπατημένη που έδινε στον Άρη πιθανότητες να τα καταφέρει και απέναντι στον ΠΑΟΚ. Αυτό όμως που καταλάβαμε στην Τούμπα, σε συνέχεια των όσων είχαμε καταλάβει προηγουμένως, είναι ότι η φετινή δυναμική του Άρη έχει επηρεάσει τη νοοτροπία του προπονητή. Τον βλέπεις να μιλά για το μέλλον και αντιλαμβάνεσαι ότι έχει αποδεχθεί την πρόκληση και βάζει στον εαυτό του την πίεση να δείξει μια ομάδα που θα κάνει περισσότερα και καλύτερα πράγματα με την μπάλα απέναντι σε αντιπάλους χαμηλότερου βεληνεκούς.
Μέχρι χθες καταλαβαίναμε ότι όλο αυτό είναι μια πρόκληση για τον Μάντζιο. Από σήμερα, μετά από την κλήρωση του κυπέλλου, καταλαβαίνουμε ότι η πίεση για τον Άρη μεγαλώνει. Δηλαδή τώρα που ξέρει ότι δεν μοιάζει καθόλου εξασφαλισμένη η ευρωπαϊκή συμμετοχή για τον 5ο του πρωταθλήματος, ο Άρης, που βλέπει ότι η ομάδα του έχει δυναμική για την 4αδα, βάζει τον πήχη των απαιτήσεων ψηλότερα. Και προκειμένου να περάσει από πάνω από τον πήχη, χρειάζεται κυριολεκτικά να κάνει πρωταθλητισμό – δηλαδή να βάλει από κάτω έναν από ΑΕΚ, Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό.
Όσα δείχνουν ως εδώ ο Μανού Γκαρθία, ο Μόντσου, ο Σιφουέντες, ο Σίστο και ο Ντιαντί, όσα ξέρεις ότι μπορούν να δώσουν ο Νταρίντα και ο Σουλεϊμάνοφ, όσα έχεις δει να δίνει στο παρελθόν ο Κουάισον, και βέβαια όσα δίνει ο Μορόν σε κάνουν να πιστεύεις ότι ο Άρης έχει πλέον αρκετή πρώτη ύλη για να εξελιχθεί φέτος σε μια ομάδα που θα κρατά περισσότερο την μπάλα (ο μέσος όρος κατοχής του τελευταίου ημερολογιακού έτους είναι 49,8%) και θα κάνει περισσότερες τελικές προσπάθειες από τον αντίπαλο (ο μέσος όρος του τελευταίου έτους είναι 11,3 για τον Άρη και 10,5 για τον αντίπαλο) ώστε να αυξάνει τις πιθανότητες να πετυχαίνει περισσότερα γκολ από τον αντίπαλο (ο μέσος όρος του τελευταίου έτους είναι 1,3 γκολ υπέρ και 1,07 κατά, και ο μέσος όρος των xGoals είναι 1,4 υπέρ και 1,34 κατά).
Με όσα έχουμε δει σε αυτές τις 6 αγωνιστικές εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτό το ρόστερ δίνει στον Μάντζιο την μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του. Του ζητά να αναβαθμίσει την επιθετική λειτουργία μιας ομάδας η οποία έχει πλέον αρκετές μονάδες ικανές να βάλουν τέτοια στοιχεία στην ομαδική λειτουργία και να αλλάξουν την αγωνιστική ταυτότητα του Άρη – δηλαδή να του δώσουν μεγαλύτερη ροπή προς την επίθεση.