Αναζητώντας τις Βασικές Απαντήσεις για την Εθνική Ελλάδας
Ο Γιάννης Σερέτης εστιάζει στα ουσιαστικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν το προπονητικό επιτελείο και οι παίκτες της Εθνικής Ελλάδας, αποφεύγοντας να εγκλωβιστεί σε ερωτήματα που απασχολούν μόνο τους φιλάθλους, όπως η παραμονή του Γιοβάνοβιτς ή η επιλογή συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών.
Πιθανές Εναλλακτικές Εξελίξεις στα Παιχνίδια
Θα μπορούσε το σκορ να ήταν 0-2 μόλις στο 14ο λεπτό με γκολ από Τσιμίκα και Φώτη; Σαφώς. Ή μήπως 3-3 στο 79′ με τέρματα από Ντέλια και Παυλίδη, δημιουργώντας δραματική εξέλιξη στο τελευταίο τέταρτο; Επίσης, ναι. Θα ήταν εφικτό να δεχτούμε πέντε ή έξι γκολ αντί για τρία; Φυσικά. Αυτές οι υποθετικές καταστάσεις δείχνουν πόσο εύθραυστη ήταν η απόδοση της ομάδας.
Η Αποτυχία της Εθνικής και τα Βασικά Αίτια
Η Εθνική Ελλάδας, με το συγκεκριμένο ρόστερ που παρουσιάζει σημαντική έλλειψη ποιότητας κυρίως στη θέση του αμυντικού μέσου, απέτυχε με εμφατικό τρόπο στο πρόσφατο τουρνουά. Ο αποκλεισμός από τη Σκωτία, μια ομάδα με προβλήματα και χαμηλή βαθμολογία στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ήταν μια ήττα που θυμίζει τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από τους Ρέιντζερς, μια ομάδα με απολυθέντα προπονητή και αρνητική βαθμολογία στο Europa League.
Η αποτυχία δεν οφείλεται σε έναν μόνο παράγοντα. Όπως σωστά επισημαίνει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας, η απουσία εναλλακτικού πλάνου (Plan B), η ανεπαρκής ψυχολογική προετοιμασία για δυσμενείς καταστάσεις και το ακατάλληλο προπονητικό σχέδιο ήταν οι βασικές αιτίες της ήττας από τη Δανία στο Φάληρο. Ωστόσο, αυτά δεν εξηγούν πλήρως τις κρίσιμες αποτυχίες των τελευταίων αγώνων.
Προτεραιότητες και Προκλήσεις για το Μέλλον
Η Σωστή Προσέγγιση του Ελληνα Φιλάθλου
Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν πρέπει να απομακρυνθεί ο Γιοβάνοβιτς, ο οποίος μέσα σε έναν χρόνο κατάφερε να αναμορφώσει την ομάδα, αλλά πώς ο Έλληνας οπαδός αντιλαμβάνεται και στηρίζει την Εθνική. Το κρίσιμο είναι τι αλλαγές απαιτούνται, όχι σε πρόσωπα, που είναι δευτερεύον ζήτημα, αλλά σε επίπεδο στρατηγικής και νοοτροπίας.
Η Ελλάδα εδώ και χρόνια δεν διαθέτει παίκτες με την κλάση και την εμπειρία των Ντάβιντς, Μακελελέ ή Μπασινά. Παράλληλα, προκαλεί εντύπωση η κριτική για την αδυναμία στις στατικές φάσεις, ενώ ταυτόχρονα αμφισβητείται η χρησιμότητα του Κουρμπέλη σε μια ομάδα που ήδη υστερεί σε ύψος και φυσική παρουσία.
Παιχνίδι για τη Νίκη ή για το Στυλ;
Η βασική πρόκληση για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τη διοίκηση είναι να απαντήσουν στο ερώτημα: «Παίζουμε απλώς για να παίξουμε ή παίζουμε για να κερδίσουμε;» Μιλάμε για την Εθνική Ανδρών, όχι για τις μικρές ηλικιακές κατηγορίες. Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα συνεχίσουμε να εστιάζουμε αποκλειστικά στην τεχνική ανάπτυξη και το επιθετικό ταλέντο, ή αν θα δώσουμε ίση βαρύτητα στην αμυντική συνοχή και την πειθαρχία.
Η αμυντική ευπάθεια, ειδικά στις στατικές φάσεις, είναι ανησυχητική: τρία γκολ παθητικό και δύο δοκάρια σε δύο αγώνες δεν συνάδουν με μια ομάδα που διεκδικεί πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο, εκτός αν υπάρχει βεβαιότητα ότι θα σκοράρουμε τρία ή τέσσερα γκολ ανά ματς.
Η Αναγκαιότητα Ευελιξίας και Προσαρμογής
Ίσως χρειαστεί να γίνουν συμβιβασμοί στον τρόπο παιχνιδιού και στη συνολική φιλοσοφία. Για παράδειγμα, όταν η Σκωτία ισοφάρισε, υπήρχε στο μυαλό των παικτών η επίγνωση ότι με ήττα χάνουμε τα πάντα; Ή επικεντρώθηκαν μόνο στο δεύτερο γκολ; Επίσης, δεν υπάρχει κανένα συμβόλαιο που να απαγορεύει το να αλλάξουμε το build up ή να προσαρμόσουμε την τακτική, όπως το να επιλέξουμε να παίζουμε πιο άμεσα αντί να αναζητούμε πάντα την ανάπτυξη από πίσω.
Αυτές οι παρατηρήσεις δείχνουν ότι η ομάδα πρέπει να εξετάσει και άλλες παραμέτρους που ίσως υποτιμήθηκαν στις προπονήσεις και τα μαθήματα τακτικής.
Η Επόμενη Μέρα: Νέες Ηγετικές Φωνές και Ανθεκτικότητα
Μέχρι να ωριμάσουν οι νέοι παίκτες και να αναδειχθούν νέες ηγετικές προσωπικότητες, η ομάδα και ο προπονητής πρέπει να δείξουν ευελιξία και να προσαρμοστούν. Η έλλειψη εμπειρίας και προσωπικοτήτων οδηγεί συχνά σε λάθη και κακές αποφάσεις, ειδικά όταν το παιχνίδι δυσκολεύει και η ομάδα δέχεται γκολ σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πολλοί από τους νεαρούς, όπως ο Βαγιαννίδης, ο Κουλιεράκης, ο Τζόλης, ο Ζαφείρης, ο Καρέτσας, ο Μουζακίτης, ο Κωστούλας και ο Τζίμας, δεν έχουν ακόμη αναπτύξει την απαιτούμενη ψυχική ανθεκτικότητα στην πίεση των αποτελεσμάτων. Αν αποφασιστεί η ανανέωση της ομάδας, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και το ρίσκο που αυτό συνεπάγεται.
Ο Νέος Ηγέτης της Εθνικής
Από τη νέα γενιά, ο μοναδικός που ξεχωρίζει ως πιθανός ηγέτης είναι ο Τζολάκης, ο οποίος με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο έχει μπροστά του τρία χρόνια για να εξελιχθεί σε κεντρικό πυλώνα της ομάδας.
Συμπεράσματα και Μαθήματα από το Τουρνουά
Το πιο σημαντικό μάθημα από το πρόσφατο τουρνουά είναι ότι η Εθνική δεν έχει ανέβει τόσο όσο πιστεύαμε μετά τη νίκη 2-1 στο Λονδίνο, όταν ο υπηρεσιακός προπονητής της Αγγλίας, Λι Κάρσλεϊ, αντιμετώπισε την Ελλάδα υποτιμητικά, παρατάσσοντας μια ομάδα με αμυντικές αδυναμίες. Η πραγματικότητα είναι πλέον ξεκάθαρη σε όλους.
Υστερόγραφο
Δεν γνωρίζω αν οι παίκτες της Εθνικής είναι οι καλύτεροι από το 2014 και μετά, αλλά σίγουρα είναι εξαιρετικά παιδιά, και το κλίμα που έχουν δημιουργήσει στα αποδυτήρια είναι ανεκτίμητο και δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει κανείς.