Ο Αντώνης Καρπετόπουλος αναρωτιέται αν υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη που τρεις ομάδες της έχασαν το ίδιο βράδυ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ενώ προηγήθηκαν στο σκορ και καταθέτει κάποιες σκέψεις για το γιατί έγιναν όλα όσα είδαμε.
- Η μεγάλη αναπάντητη ερώτηση
- Θύμισε δυστυχώς Βρυξέλλες
- Ο ΠΑΟΚ απλά κατέρρευσε
Νομίζω ότι χθες βράδυ στο ελληνικό ποδόσφαιρο γράφτηκε μια αληθινά σπάνια ιστορία. Δεν νομίζω να έχει συμβεί ποτέ τρεις ομάδες της ίδιας χώρας να χάνουν τρία ματς σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις στα οποία προηγήθηκαν. Ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ συνέβαλαν χθες στη δημιουργία ενός σπάνιου ρεκόρ – δυστυχώς αρνητικού. Η κοινή ερώτηση που αφορά τις τρεις ομάδες είναι τι ακριβώς θέλουν να κάνουν στην Ευρώπη φέτος. Αν θέλουν να διακριθούν πρέπει πρώτα από όλα να σοβαρευτούν.
Ας τα πάρουμε με την σειρά κι ας δούμε γιατί έγιναν όσα συνέβησαν.
Η μεγάλη αναπάντητη ερώτηση
Ο ΠΑΟ είχε πολλές τελικές προσπάθειες στο πρώτο ημίχρονο (18 έλεγε η στατιστική…) αλλά λίγες ευκαιρίες. Μια του Τετέ και μια του Σβιντέρσκι ήταν οι καλύτερες, ενώ έγινε γρήγορα αντιληπτό ότι ο τερματοφύλακας των Ολλανδών Ντε Μπούσερ, ο ήρωας τους στην κατάκτηση του κυπέλλου Ολλανδίας που τους έδωσε και το ευρωπαϊκό εισιτήριο, είναι πολύ καλός. Ωστόσο συνεχίζοντας να πιέζει το γκολ: μια εκτέλεση κόρνερ του Τετέ έδωσε την δυνατότητα στον Σβιντέρσκι να ανοίξει το σκορ με μια ωραία κεφαλιά από την μικρή περιοχή. Και μετά; Μετά άρχισαν τα μαγικά.
Ο σκόρερ του ΠΑΟ, που είχε αγγίξει και το δεύτερο γκολ στην μοναδική μεγάλη ευκαιρία που κάνει ο ΠΑΟ μετά το 1-0, βγήκε από το ματς μόλις στο 67΄ και μαζί του κι ο καλός Μπακασέτας. Μπήκαν ο Τζούρισιτς και ο Σιώπης. Η έξοδος των δυο επέτρεψε στην φιλότιμη αλλά κλεισμένη στο καβούκι της για 70 λεπτά ολλανδική ομάδα να κερδίσει μέτρα και με δυο πανομοιότυπα γκολ του Σμιτ να γυρίσει το ματς. Κι από τον πάγκο του ΠΑΟ ήρθαν για να βοηθήσουν την επίθεση του ΠΑΟ δυο ακραία μπακ ο Μπλαντένοβιτς και ο Καλάμπρια που σέντραραν ένα τέταρτο για ένα σέντερ φορ που δεν υπήρχε. Από τον ορθολογικό ΠΑΟ του πρώτου ημίχρονο καταλήξαμε σε μια ομάδα χωρίς αρχή μέση και τέλος. Με μια τρύπα στα δεξιά, ένα τερματοφύλακα που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και τον Τετέ να παιδεύεται να μαζέψει μόνος τα ασυμμάζευτα.
Ενας λόγος που έγιναν αυτά είναι ότι ο ΠΑΟ πίστεψε πως υπάρχει μια δεδομένη κι απλοϊκή τακτική να αντιμετωπίσεις μια ολλανδική ομάδα: προηγείσαι, της αφήνεις την μπάλα και αυτομάτως βρίσκεις χώρους για αντεπιθέσεις. Είναι αλήθεια πως το ολλανδικό ποδόσφαιρο δεν ζει τις καλύτερες μέρες του: στο ευρωπαϊκό τριήμερο κέρδισε μόνο η Γκο Αχέντ Ιγκλς (κι αυτό δεν αποτελεί παράσημο για τον ΠΑΟ…), αλλά οι Ολλανδοί όταν τους αφήσεις την μπάλα ξέρουν τι να την κάνουν.
Ο Μέλβιλ Μπουλ κέρδισε το ματς χωρίς να κάνει ούτε μια αλλαγή επί της ουσίας. Όταν η ομάδα του ανέβηκε, πύκνωσε απλά την μεσαία της γραμμή (με τον δεξιό μπακ Ντέιλ να γίνεται κάτι σαν κόφτης και τον αριστερό μπακ Τζέιμς να ανεβαίνει πολύ), δημιούργησε σχηματικά κάτι σαν 3-4-3 που μπλόκαρε τους χώρους που είχε για αντεπιθέσεις υ ΠΑΟ και χτύπησε πολύ στοχευμένα τον γηπεδούχο στα δεξιά του όπως κάνουν όλοι γιατί ο Βαγιαννίδης δεν έχει αντικατασταθεί. Ο Κόντης παρέλαβε μια ομάδα χωρίς τρίτο φορ και είναι να απορείς με ποια κριτήρια έγινε η ευρωπαϊκή λίστα. Αλλά η μεγάλη αναπάντητη ερώτηση είναι γιατί δεν αγωνίστηκε κόντρα στους Ολλανδούς ο ΠΑΟ που έπαιξε με την Γιούνγκ Μπόις. Η εμφάνισή του σε εκείνο το ματς αποτελεί πλέον μια απλή ευχάριστη παρένθεση: κατά τα άλλα στα παιγνίδια του υπάρχουν οι ίδιες επαναλαμβανόμενες εικόνες.
Θύμισε δυστυχώς Βρυξέλλες
Και η εικόνα της ΑΕΚ θύμισε κάτι που πρώτος ο Νίκολιτς θα ήθελε να μην ξαναυπάρξει: την εικόνα της στο ματς με την Αντερλεχτ στις Βρυξέλλες. Τότε, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, η ΑΕΚ είχε σωθεί από τον Στρακόσια: χθες κι αυτός παρασύρθηκε από ένα γενικότερο εκνευρισμό. H AEK προηγήθηκε με τον Κουτέσα και κάθε φορά που πλησίαζε την περιοχή της Τσέλιε έκανε ευκαιρίες. Αλλά ήταν εξ αρχής λάθος το ότι αντί να τελειώσει το ματς ψάχνοντας ένα δεύτερο γκολ άφησε την μπάλα σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό στην χώρα της και ξέρει από κλειστές άμυνες: η Τσέλιε με τρία γκολ του Κοβάτσεβιτς (τα δυο από πέντε μέτρα) απλά τιμώρησε αυτή την απόφαση.
Επειδή πρέπει πάντα να κοιτάμε και τους άλλους η ομάδα του Αλμπερτ Ριέρα είναι επιθετικά ειδικά πολύ ενδιαφέρουσα. Ο Κοβάσεβιτς που έχει πετύχει φέτος του κόσμου τα γκολ, ξεκινά από δεξιά και ζητά μπάλα ελάχιστα. Πίσω του κάνουν εξαιρετική δουλειά ο Γιοσίφοφ και ο Στουρμ που είναι δυο «δεκάρια» που κατά περίσταση γίνονται και εξτρέμ αλλάζοντας συχνά πλευρές: χθες τρέλαναν και τον Ρότα και τον Πήλιο. Ο Κόβατσεβιτς εμφανίζεται όταν ένας από τους δυο στόπερ βγαίνει για βοήθεια στον μπακ που υποφέρει. Αν σε αυτή την συνθήκη του παιγνιδιού πάρει τη μπάλα ή βγει στο ριμπάουντ είναι συχνά μόνος. Ο Ριέρα και ως παίκτης ήταν συνηθισμένος να κάνει πολλά: ξεκίνησε σαν φορ, έγινε εξτρέμ, ολοκλήρωσε την καριέρα του ως αριστερός μπακ – και ως προπονητής μοιάζει να πιστεύει σε μια επιθετική αναρχία με στόχευση.
Ωστόσο κακά τα ψέματα πολλά από όσα έκανε η Τσέλιε (που είχε τρια γκολ και δυο δοκάρια!) της τα επέτρεψε η ΑΕΚ. Με τους Γρούγιτς και Μάριν αόρατους στη μεσαία γραμμή και τον Πινέδα κουρασμένο η ΑΕΚ δυσκολευόταν να κάνει κατοχή μπάλας στοιχειωδώς σωστά. Το κάτι σαν 4-4-2 στο τέλος δεν απέδωσε, ένα γκολ του Πιερό που θα μπορούσε να ξανανοίξει το ματς ακυρώθηκε για θέση οφ σάιντ του σκόρερ και η όρεξη που είχε ο Γιόβιτς στο πρώτο ημίχρονο έσβησε: όταν τον σέντερ φορ δεν τον «ταΐζεις» εξαντλείται από το άσκοπο τρέξιμο. Ηταν η πρώτη ήττα της Ενωσης μετά από 13 ματς. Αν ξαναχάσει μετά από 13 ματς θα ξεχαστεί γρήγορα. Το κακό είναι ότι η εμφάνιση της αμυντικά μοιάζει με εκείνη στις Βρυξέλλες.
Ο ΠΑΟΚ απλά κατέρρευσε
Η ιστορία της ήττα του ΠΑΟ είναι πιο απλή: η ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου κατάρρευσε στο δεύτερο ημίχρονο. Προηγήθηκε με τον Γιακουμάκη στο 37΄, αλλά ένα γκολ του Ασπας στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου αποδείχτηκε μαχαιριά. Ο Λουτσέσκου κράτησε πολλούς βασικούς για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που είναι η βασική του προτεραιότητα: παίζοντας με τρεις χαφ και τον Κωνσταντέλια στο πλάι ήθελε να προστατεύσει κάπως την άμυνα, αλλά με τους Ιταλούς Βολιάκο και Μπιάνκο στην αρχική ενδεκάδα ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα – ο Λουτσέσκου μετά το 3-1 τους άλλαξε και τους δυο, βάζοντας τον Κέντζιόρα και τον Μεϊτέ.
Το ματς άλλαξε με το γκολ του Ασπας και κρίθηκε στο 53΄όταν ο Παβλένκα απέκρουσε σουτ του Σβένμπεργκ, όμως στη συνέχεια ο Ιγκλέσιας βρήκε δίχτυα στο ριμπάουντ. Η Θέλτα που υπέφερε, ξέσπασε και πανηγύρισε την πρώτη της νίκη στη σεζόν κι αυτό είναι ενδεικτικό για το πόσο σκληρή είναι η ήττα του ΠΑΟΚ: ο πρόεδρός της ισπανικής ομάδας είχε πει πριν το ματς ότι για την Θέλτα το βασικό είναι να κερδίσει το ματς της Κυριακής γιατί ο μεγάλος στόχος είναι η παραμονή της στην κατηγορία. Και για τον Λουτσέσκου ο μεγάλος στόχος είναι το ματς με τον Ολυμπιακό κι ας λέει τα δικά του. Αν τον κερδίσει, το σερί των πέντε ματς χωρίς νίκη σε τρεις διοργανώσεις θα τερματιστεί και θα επιστρέψει η ηρεμία και η αυτοπεποίθηση – πρώτα από όλα η δική του. Αν όχι θα έχει πολλά να εξηγήσει στον Ιβάν Σαββίδη. Και δεν θα είναι εύκολη η συζήτηση…