Άρσεναλ – Ολυμπιακός: Οταν η παρέα του Ελ Αραμπί έριξε τα τείχη του Λονδίνου!

«Κόρνερ του Μασούρα. Η μπάλα ξανά στα πόδια μας. Ο Ομάρ πασάρει ωραία στον Μασούρα, αυτός σεντράρει και ο Ελ Αραμπί, με προβολή… σκοράρειιιι! Ο Ολυμπιακός πετυχαίνει το 2-1 στο τελευταίο λεπτό, μέσα στο Λονδίνο! Τι ευτυχία! Τι ζήσαμε μαζί με τους φιλάθλους μας! Τι νίκη…». Πέντε χρόνια μετά, ο Ελ Αραμπί πανηγυρίζει ξανά, αυτή τη φορά μέσα από τις αναμνήσεις. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Είναι εικόνες που δεν ξεθωριάζουν. Και εκείνη η βραδιά της 27ης Φεβρουαρίου 2020 παραμένει ανεξίτηλη στη μνήμη κάθε φίλου του Ολυμπιακού.

Την 1η Οκτωβρίου, ο Ολυμπιακός επιστρέφει στο γήπεδο όπου δοξάστηκε. Στο χορτάρι που πανηγύρισε ένα από τα σπουδαιότερα ευρωπαϊκά του διπλά. Στα αποδυτήρια όπου δόθηκαν όρκοι νίκης και στήθηκε πάρτι. Εκεί όπου ο Ολυμπιακός φώναξε πως ανήκει στην ευρωπαϊκή ελίτ. Ο αντίπαλος, με ρόστερ δεκάδες εκατομμύρια πιο ακριβό. Ο προπονητής του, διψασμένος για εκδίκηση.

Η ομάδα του Πειραιά, όμως, ανανεωμένη και αποφασισμένη. Ο Μεντιλίμπαρ και οι παίκτες του γνωρίζουν καλά πως εκεί γράφτηκε μια χρυσή σελίδα στην ιστορία του συλλόγου. Το Gazzetta ανοίγει ξανά το ερυθρόλευκο βιβλίο. Πάει πέντε χρόνια πίσω και, μέσα από τις αφηγήσεις τεσσάρων πρωταγωνιστών, του Ελ Αραμπί, του Ομάρ, του Σισέ και του Ραντζέλοβιτς, ξαναζωντανεύει τη βραδιά που ο Ολυμπιακός… έριξε τα τείχη του Λονδίνου.

Γράφουν οι Πολύδωρος Παπαδόπουλος – Δημήτρης Τομαράς

Η νύχτα στο Λονδίνο είχε κάτι από μύθο. Στο «Emirates», εκεί όπου τόσοι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους, ο Ολυμπιακός στάθηκε σαν ίσος απέναντι στην Άρσεναλ και στο τέλος τη λύγισε. Ο κόσμος στις κερκίδες δεν έπαψε να φωνάζει, δίνοντας στον αγώνα τη μορφή μιας ερυθρόλευκης συμφωνίας. Από το γκολ του Σισέ, που έφερε την πρώτη σπίθα, μέχρι το τελειωτικό χτύπημα του Ελ Αραμπί, η ομάδα του Μαρτίνςδεν σταμάτησε να δείχνει θάρρος, πείσμα και καθαρή ψυχή» έγραφε ο Guardian.

Οι Άγγλοι μίλησαν για λάθη, για αδυναμίες, για χαμένες ευκαιρίες. Μα η αλήθεια ήταν διαφορετική: ο Ολυμπιακός είχε επιβάλει τον ρυθμό του. Είχε μετατρέψει την αγωνία σε δύναμη, είχε φυτέψει τον φόβο στην καρδιά ενός μεγάλου συλλόγου. Όταν η μπάλα κατέληξε στα δίχτυα από το πόδι του Μαροκινού δεν ήταν απλώς ένα γκολ. Ήταν η σφραγίδα μιας κυριαρχίας που κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει.

Στην εξέδρα, 6000 οπαδοί έμοιαζαν με ηφαίστειο που ξεσπούσε. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης κατευθύνθηκε προς τον κόσμο, γνώρισε την αποθέωση, και εκείνη τη στιγμή όλοι ένιωθαν πως ο Ολυμπιακός είχε γράψει μια σελίδα που θα μείνει για πάντα. Δεν ήταν μια απλή πρόκριση, ήταν η υπενθύμιση πως το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να κυριαρχήσει στην καρδιά της Ευρώπης.

Το τέλος ήρθε σκληρό, μα όχι άδικο. Στο «Emirates» γράφτηκε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του Ολυμπιακού, απέναντι σε μια Άρσεναλ που λύγισε κάτω από το βάρος της ερυθρόλευκης ψυχής. Η νύχτα ανήκε στους Πειραιώτες. Η πρόκριση δεν ήταν θαύμα ήταν καρπός δουλειάς, πάθους και ψυχής. Το 2-1 της 2ης Φεβρουαρίου έμεινε στην ιστορία και αποτέλεσε κίνητρο και οδηγό για το μέλλον. Οι Αγγλοι έμειναν άναυδοι, το Λονδίνο είχε πέσει και χιλιάδες Ερυθρόλευκοι τραγουδούσαν στα «συντρίμμια» του Emirates.

Υπάρχουν στιγμές που δεν χωρούν σε φωτογραφίες, ούτε σε video. Είναι εκείνα τα δευτερόλεπτα όπου ο χρόνος μοιάζει να παγώνει, η φωνή χάνεται, το γήπεδο ανασαίνει και η μπάλα βρίσκει το δρόμο της ιστορίας. Ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, ο εκ των κορυφαίων εκτελεστών του Ολυμπιακού, έγινε εκείνη τη νύχτα του Φλεβάρη ο άνθρωπος που έγραψε μια ολόκληρη σελίδα δόξας. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, μιλά με την ίδια γαλήνη, αλλά με την καρδιά γεμάτη υπερηφάνεια.

«Ήταν μία εκπληκτική νύχτα. Μία φοβερή βραδιά και μία από τις καλύτερες της καριέρας μου. Κάναμε ένα εκπληκτικό, ένα φοβερό ματς και σκόραρα στο τέλος. Ξέρεις ήταν αυτό το πνεύμα της ομάδας που το έχει και τώρα. Είναι η αξία του να μην τα παρατάς ποτέ. Να τα δίνεις όλα. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Δεν μπορώ να ξεχάσω το ευρωπαϊκό, αλλά ξεκάθαρα το ματς στο Emirates ήταν από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου. Ήταν ένα ραντεβού στο οποίο δεν ήμασταν το φαβορί, ένα ματς στο οποίο κανένας δεν περίμενε την πρόκριση της Άρσεναλ, οι περισσότεροι μάλλον εκτός από μας και τους φιλάθλους μας. Θυμάμαι κάθε στιγμή, να βλέπω τον Μασούρα να σεντράρει, να παίρνω θέση και μετά να πανηγυρίσω μπροστά στον κόσμο. Αυτό λέγεται… ευτυχία. Μιλάω για το 2-1 και ανατριχιάζω, το ξαναζώ μέσα από τα λόγια. Και οι εικόνες με τους οπαδούς να κλαίνε, να ουρλιάζουν. Είμαι πολύ τυχερός που πέτυχε ένα τέτοιο γκολ για τον Ολυμπιακό!

Θα πω κάτι, ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που δεν τα παρατά ποτέ, δεν το κάναμε εκείνο το βράδυ, δεν το κάναμε ούτε στα δύσκολα στην πορεία για το ευρωπαϊκό. Είχαμε βρει τεράστια ψυχικά αποθέματα εκείνο το βράδυ. Πιέζαμε και κλείσαμε την Άρσεναλ στην εστία της. Ο Ολυμπιακός είναι αυτή η ομάδα που μπορεί πάντα να σε εκπλήξει. Το σπουδαιότερο είναι να παίξεις δυνατά και να δώσεις τη… μάχη σου ως το τέλος. Πάντα για τους παίκτες υπάρχει ένα έξτρα κίνητρο για τέτοια παιχνίδια και αυτό φυσικά ισχύει και για τους νέους παίκτες που ήδη αναδεικνύονται και βγαίνουν μπροστά. Και μετά το… πάρτι. Αλήθεια, ένα κουβάρι όλοι. Πώς να κοιμηθείς μετά από μια τετοια βραδιά…

Ο κόσμος μας ήταν εκεί, 6000 και ακουγόντουσαν σα να ήταν 20.000 και παραπάνω. Λες και παίζαμε εντός. Πώς να μη σε σπρώξουν στη νίκη. Ενα μερίδιο επιτυχίας τους ανήκει, πάντα δίπλα μας. Τον αγαπάω αυτό τον κόσμο κι εκείνο το βράδυ ήταν σα να λες και συ το δικό σου ευχαριστώ σε αυτούς. Είναι ο παίκτης που σου δίνει… ασίστ από την κερκίδα.

Πέντε χρόνια μετά ελπίζω ο Ολυμπιακός να ξαναγράψει ιστορία. Ναι, είναι πολύ καλύτερος ως ομάδα στο Καραϊσκάκη με τη δύναμη του κόσμου του. Είναι όμως ένα πολύ σημαντικό ματς και πιστεύω στον Μεντιλίμπαρ, πιστεύω στην ομάδα και εύχομαι τα καλύτερα. Επαναλαμβάνω ο Ολυμπιακός είναι αυτή η ομάδα που μπορεί πάντα να σε εκπλήξει».

Ήταν ο στρατηγός της άμυνας, ο αρχηγός με το περιβραχιόνιο, το κρύο αίμα του Σκανδιναβού που βγήκε στο χορτάρι του «Εmirates» Ο Ομάρ Ελαμπντελαουί ήταν παράδειγμα δύναμης, ο άνθρωπος που βρήκε στον Ολυμπιακό καταφύγιο και οικογένεια. Οι μνήμες του από το Λονδίνο δεν είναι απλώς στιγμές ενός παιχνιδιού. Είναι κομμάτια ζωής, που τον έδεσαν για πάντα με την ερυθρόλευκη ιστορία.

«Καλησπέρα Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός θα παίξει ξανά με την Άρσεναλ. Για έναν παράξενο λόγο πάντα βρίσκουμε την Άρσεναλ σε γκρουπ και αυτό έχει την πλάκα του. Θυμάμαι τον εαυτό μου να παίζει εναντίον της πολλές φορές. Είχα την τιμή να είμαι μέλος της ομάδας που νίκησε εκτός έδρας δυο φορές. Με λέτε και τυχερό…

Το 2015 όπου ήρθε ένα απίθανο διπλό, αλλά και το 2020 που ήταν ακόμα πιο γλυκό, αλλά και ψυχοφθόρο. Κι αν το 2015 ζήσαμε στιγμές μαγικές, πέντε χρόνια μετά ήρθε ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί για να κάνει τη νύχτα μαγική και να την περάσει για πάντα στην ιστορία.

Ο Ολυμπιακός είναι χωρίς αμφιβολία ο σύλλογος που έχω στην καρδιά μου. Ήμουν τόσα χρόνια εκεί, πήρα τίτλους, ήμουν αρχηγός της ομάδας. Το καλύτερο μου ποδόσφαιρο ήταν εκεί και έχω τόσες πολλές αναμνήσεις που θα με συντροφεύουν για πάντα. Νιώθω ότι ήμουν τόσο τυχερός που πέρασα δίπλα σε τόσο σπουδαίους ανθρώπους. Έχω κάνει φίλους για μια ζωή εκεί και νιώθω ότι η Αθήνα και ο Ολυμπιακός θα είναι πάντα ένα σπίτι για μένα.

— gazzetta.gr (@gazzetta_gr) September 30, 2025

Εχω περάσει μοναδικές στιγμές, παίξαμε εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Ανατριχιάζω κάθε φορά όταν θυμάμαι το γκολ στο 1-2 με Άρσεναλ, οι οπαδοί έκλαιγαν και ούρλιαζαν. Mέσα από την καρδιά μου, πίστευα 100% ότι μπορούσαμε να πάρουμε το Europa League, αλλά… Ήμασταν εξαιρετικά στημένοι στο γήπεδο, o Πέδρο Μαρτίνς είχε φροντίσει να μας προετοιμάσει και ψυχολογικά. Μπαίνοντας στο γήπεδο ξέραμε πως απόψε κάτι καλό θα συμβεί. Δεν παγώσαμε στην ισοφάριση και το τελευταίο δεκάλεπτο βλέποντας την Άρσεναλ στην περιοχή της ήξερες πως μπορεί να έρθει το γκολ.

Δεν ξεχνάω ούτε λεπτό, την πάσα μου στον Μασούρα, τη σέντρα του, το τελείωμα του Ελ Αραμπί και μετά… τρέλα. Ερυθρόλευκη τρέλα, χιλιάδες οπαδοί μας να κλαίνε. Είναι και αυτό που σου μένει για πάντα. Αλήθεια δεν ξεχνιέται αυτό το ματς. Με τον Μαρτίνς στον πάγκο, με αυτό τον κόσμο εκεί, με τη στήριξη της διοίκησης και τη δική μας προσωπικότητα δεν μπορούσαμε να αφήσουμε το ματς στη μοίρα του. Επρεπε να τη γράψουμε εμείς και αυτό κάναμε. Επαναλαμβάνω, η ομάδα του 2020 ήταν για μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη.

Όπως λέω πάντα ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη έχει κάτι ξεχωριστό να δώσει αγωνιστικά. Δεν υπάρχει διαφορά ούτε αυτή τη φορά. Πραγματικά πιστεύω πως η ομάδα είναι στα καλύτερά της. Όλα είναι πιθανά. Έχοντας κάνει αυτήν την επισήμανση, η Άρσεναλ είναι πολύ δυνατή σε αυτή τη φάση. Πολύ καλή ομάδα που έχει ‘χτιστεί’ εδώ και πολλά χρόνια και δείχνει πολύ δυνατή στην Αγγλία. Θα είναι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι για τον Ολυμπιακό, αλλά όλα είναι πιθανά. Ανυπομονώ για να δω τον αγώνα και εύχομαι στην ομάδα τα καλύτερα. Πάμε Ολυμπιακέ»!

Κάθε ομάδα χρειάζεται έναν πολεμιστή, έναν παίκτη που παίζει με την καρδιά έξω από το σώμα του. Ο Παπέ Σισέ ήταν από αυτούς. Υψώνει το ανάστημά του στην άμυνα σαν πύργος, αλλά όταν μιλά για τον Ολυμπιακό, γίνεται ξανά παιδί που συγκινείται. Για εκείνον, το γκολ στο Λονδίνο δεν ήταν απλά στατιστική. Ήταν δώρο στους γονείς του, στους φίλους του, στην ίδια του τη μοίρα.

«Ήταν μία πολύ ξεχωριστή ημέρα για μένα. Μία πολύ συναισθηματική ημέρα. Πάντα όταν μιλάω για τον Ολυμπιακό γίνομαι συναισθηματικός. Ήταν ένα διάστημα που είχα επανέλθει και το να σκοράρω για τον Ολυμπιακό αποτελεί μία στιγμή πολύ μεγάλης υπερηφάνειας. Είμαι πραγματικά χαρούμενος για αυτή τη βραδιά και δεν θα τη ξεχάσω ποτέ.

Ήταν πολύ σπουδαίο γιατί είχα όλη μου την οικογένεια εκεί. Ήταν οι γονείς μου στην Αγγλία. Ήρθαν συγγενείς μου από τη Γερμανία και νιώθω πως τους έκανα όλους περήφανους. Ήταν ότι καλύτερο για μένα. Μπορώ να πω ότι ήταν η κορυφαία στιγμή μου.

Πριν έρθω στον Ολυμπιακό έβλεπα τα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και έλεγα πως θα ήταν μία μέρα να παίξω σε έναν τέτοιον αγώνα. Το να σκοράρω απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο ήταν μία επίσης μεγάλη μέρα για μένα. Θυμάμαι ακόμα το πως πανηγύρισε μαζί μας ο κόσμος και το πόσο πολύς κόσμος μας υποδέχθηκε. Όπως σας είπα και πριν όταν μιλάω για τον Ολυμπιακό γίνομαι πάντα πολύ συναισθηματικός επειδή είμαι πολύ δεμένος μαζί του.

Πάντα πίστευα και πάντα θα πιστεύω στον Ολυμπιακό και στο τι μπορεί να κάνει. Θα δώσει σίγουρα σκληρή ‘μάχη’. Αλλα το να δεις το όνομά σου στον πίνακα των σκόρερ του Emirates είναι κάτι ανεπανάληπτο. Ο Βαλμπουενά το κόρνερ, δουλεμένη η φάση, όπως και σε άλλα στημένα. Ηταν για το… κεφάλι μου αυτή η μπάλα ήταν δικιά μου, την κυνήγησα σαν τρελός και την κάρφωσα στα δίχτυα. Γκολάρααα, η δική μου γκολάρα.

Να πω την αλήθεια, εκείνη η ομάδα είχε τεράστια αυτοπεποίθηση, ήξερε τι ήθελε, ήμασταν διαβασμένοι, προετοιμασμένοι, έτοιμοι για μεγάλα πράγματα. Μπορεί το αποτέλεσμα να θεωρήθηκε έκπληξη, αλλά όχι για μας και τον κόσμο μας που είδε τι κάναμε εκεί μέσα. Ούτε στην ισοφάριση επηρεαστήκαμε, πιέσαμε αρκετά, βάλαμε την Άρσεναλ πίσω και αρχίσαμε την πίεση. Είχαμε Ελ Αραμπί!!! Και το έκανε. Τι ευτυχία εκείνο το βράδυ…».

Ο Λάζαρ Ραντζέλοβιτς μπήκε στο χορτάρι του «Emirates» με τη φλόγα στα μάτια. Δεν λογάριασε απόσταση, ούτε αντίπαλο, έτρεξε ακούραστα, πάλεψε για κάθε μπάλα, γέμισε το γήπεδο με την ενέργειά του. Σαν σκιά που εμφανιζόταν παντού, έδωσε την ψυχή του σε μια βραδιά που έμελλε να μείνει αξέχαστη. Κι όταν ο Ελ Αραμπί έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα, η κσηνή αποτυπώθηκε για πάντα στο μυαλό του. Ήξερε πως ήταν κι εκείνος μέρος της ιστορίας, πως εκείνη η νίκη δεν θα χαθεί ποτέ, δεν θα ξεχαστεί. Ένα κομμάτι αιωνιότητας, δικό του για πάντα.

«Αν στο τέλος της καριέρας μου, μου ζητήσουν τι δεν θα ξεχάσω ποτέ, ίσως πω το γκολ του Ελ Αραμπί! Ιστορικό γκολ, μια από τις πολύ μεγάλες νίκες του Ολυμπιακού. Ημασταν όμως και μείς εξαιρετική ομάδα. Πολύ σφιχτή, δύσκολα ο αντίπαλος θα έκανε ό,τι ήθελε. Μπήκαμε με αυτοπεποίθεση, ζυγίσαμε τον αντίπαλο και ξέραμε πως είχαμε πιθανότητες. Οταν ήρθε το γκολ του Σισέ, τότε, η ψυχολογία έφτασε στα ύψη, το έβλεπες στα τρεξίματά μας, στο βλέμμα μας. Ο κόουτς μας προετοιμάσει κατάλληλα. Μετά το 1-1 παγώσαμε στον πάγκο, αλλά η αντίδραση του κόουτς, των παικτών που έπαιζαν μας… ξεπάγωσε. Όπως και του κόσμου. Συγκλονιστική παρουσία, είναι αυτό που θέλει ένας παίκτης για να κάνει το κάτι παραπάνω. Ο Μαρτίνς έχει μεγάλο μερίδιο, ήμασταν εξαιρετική ομάδα, πειθαρχημένο σύνολο, μπαίναμε στο γήπεδο λες και ξέραμε πως θα τους νικήσουμε όλους.

Ναι, θα το πω, είναι το ματς της ζωής μου, η μεγαλύτερή μου νίκη και ευχαριστώ τη μοίρα που μου έδωσε την ευκαιρία να είμαι μέλος αυτής της ομάδας. Βέβαια, υπάρχει η πικρία, πως θα μπορούσαμε να είχαμε πετύχει πολλά περισσότερα. Και μετά το γκολ του Ελ Αραμπί το πάρτι στα αποδυτήρια. Η χαρά του προέδρου, τα κλάματα του κόσμου, τι περάσαμε… Οχι, δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Η Άρσεναλ είναι εντυπωσιακή φέτος, τρομερό ρόστερ, φαβορί για μεγάλα πράγματα, αλλά και ο Ολυμπιακός είναι ακόμα καλύτερος, πιο έμπειρος και με τρομερές ευρωπαϊκές παραστάσεις».