Ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος γράφει για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Ελβετία και την τακτική προσέγγιση του Χρήστου Κόντη, που θύμισαν σε μεγάλο βαθμό την εποχή Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
«Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα». Ένα μήνυμα που περνάει από τις οθόνες μας και όλοι το έχουμε διαβάσει, μετά το τέλος κάποιας ταινίας, ώστε να αποφευχθούν συγκρίσεις με πραγματικά γεγονότα. Ωστόσο, στην περίπτωση του «τριφυλλιού», πόσο… τυχαία ήταν η χθεσινή εμφάνιση της ομάδας, υπό την καθοδήγηση του Χρήστου Κόντη; Καθόλου, θα έλεγα εγώ. Άλλωστε, στους περισσότερους, ο χθεσινός Παναθηναϊκός θύμισε πολύ εκείνον του πρόσφατου παρελθόντος. Όχι τότε που ήταν PANATHINAIKOS, αλλά τότε που είχε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο του. Με τον Χρήστο Κόντη, θυμίζω, όχι απλά βοηθό του, αλλά άμεσο συνεργάτη του. Κάτι σαν Ομπράντοβιτς-Ιτούδης στον παλιό μπασκετικό Παναθηναϊκό.
Τι έκανε, λοιπόν, ο Κόντης στο παρθενικό του ευρωπαϊκό ματς, ως πρώτος προπονητής του Παναθηναϊκού, που στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία και με μία ευρεία νίκη; Καταρχάς, έδωσε εντολή για κυκλοφορία της μπάλας. Ακόμη και η χρησιμοποίηση του Λαφόντ κάτω από τα δοκάρια είχε αυτή τη λογική. Γιατί με την μπάλα στα πόδια, ο Γάλλος τερματοφύλακας είναι πολύ καλύτερος από τον Ντραγκόφσκι. Στα άουτ, η μπάλα δε στηνόταν – ειδικά στο διάστημα της κυριαρχίας του Παναθηναϊκού – στη μικρή περιοχή για να γίνει αποκλειστικά γέμισμα. Γινόταν προσπάθεια, η επίθεση να χτιστεί από πίσω, με κοντινές πάσες. Tο περίφημο bulid up, που λένε και στο χωριό μου. Θυμάστε, πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε αυτό; Με Κόντη… βοηθό.
Αυτή η… καραμέλα της εποχής με το «άμεσο ποδόσφαιρο» δεν ανταποκρίνεται στην τακτική προσέγγιση του Κόντη. Γιατί, τι σημαίνει τελικά άμεσο ποδόσφαιρο; Να πηγαίνει η μπάλα… άμεσα από την άμυνα στην επίθεση; Πως θα γίνει αυτό, δηλαδή; Γιατί, στα δικά μου μάτια αυτό λέγεται «γιόμα». Στο λεξικό του Έλληνα τεχνικού, η λέξη-κλειδί είναι μία. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ. Ναι, μπορεί ο συγκλονιστικός χθες Μανώλης Σιώπης να μην διαθέτει την ποιότητα που είχε παλαιότερα ο Ρούμπεν Πέρεθ, όμως ο Κόντης δουλεύει ήδη σκληρά για να κάνει την ομάδα κυριαρχική, μέσα από τις συνεργασίες. Πέρσι, αυτό γινόταν μόνο από τις εμπνεύσεις του Ουναϊ, πλέον μπορεί να γίνει με την ομαδικότητα. Όπως έγινε στο τέταρτο τέρμα, στο οποίο ο Παναθηναϊκός «έκρυψε» την μπάλα.
Τελικός αποδέκτης ο Ζαρουρί, του οποίου η «ανάσταση» δεν ήταν τυχαία, με το χατ-τρικ στη Βέρνη. Τι έκανε, λοιπόν, ο Κόντης; Τον έφερε πιο κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Για την ακρίβεια, μέσα σε αυτή. Τον μετέτρεψε σε… Αϊτόρ. Πως; Θυμάστε τον τρόπο ανάπτυξης του Παναθηναϊκού επί Γιοβάνοβιτς; Η τετράδα στην άμυνα, γινόταν τριάδα, με τον Κώτσιρα (τυχαία η χρησιμοποίησή του;) να γίνεται τρίτο στόπερ και το αριστερό μπακ (Χουάνκαρ) να ανεβαίνει ως εξτρέμ.
Αυτή η ανάπτυξη έφερνε, πριν από τρία χρόνια, τον Αϊτόρ μονίμως μέσα στην αντίπαλη περιοχή και σε θέση βολής. Θυμάστε τι έκανε τότε ο Ισπανός, πριν τραυματιστεί σοβαρά; Θυμάστε τις τρομακτικές επιδόσεις του, σε εκείνη την αήττητη πορεία του πρώτου γύρου στο πρωτάθλημα; Ακριβώς αυτόν το ρόλο είχε χθες ο Ζαρουρί. Με τον Μλαντένοβιτς να ανεβαίνει ως εξτρέμ, ο Μαροκινός έπαιρνε θέση δίπλα στον Σφιντέρσκι. Και το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του.
Για να μην παρεξηγηθώ, δε θέλω να πω ούτε ότι ο Κόντης είναι… Ιβάν, ούτε ότι μετά τη χθεσινή εικόνα του «τριφυλλιού», έχει εξασφαλίσει τη θέση του στον «πράσινο» πάγκο. Ωστόσο, διαχρονικά, η άποψή μου είναι πως ότι γίνεται αντικατάσταση προπονητή στη διάρκεια της σεζόν, ο διάδοχος πρέπει να είναι κάποιος που ξέρει την ομάδα και γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Και όχι κάποιος ξένος, που θα έρθει για πρώτη φορά στα μέρη μας και θα χρειαστεί κάποιο διάστημα για να βρει τα πατήματά του. Οπότε, ναι, θεωρώ ότι ο Χρήστος Κόντης είναι αυτή τη στιγμή το κατάλληλο πρόσωπο για την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού. Οι παίκτες νιώθουν ήδη καλύτερα μαζί του, όπως έμμεσα αποκάλυψε ο Μπακασέτας, ενώ ο ίδιος μπορεί να δώσει ξανά το όραμα που χάθηκε, από τότε που απομακρύνθηκε ο Γιοβάνοβιτς. Ωστόσο, δεν είμαι εγώ αυτός που αποφασίζει…