Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού, τον Χρήστο Κόντη, το rotation και την επόμενη μέρα του… Panathinaikos και του Παναθηναϊκού.
- Αν ήξερε η ηγεσία τι θέλει…
- «Να μείνει ο Κόντης – δεν κάνει ο Κόντης»: δεν θα μείνει ως βοηθός ο Κόντης
- Το τεράστιο ρίσκο, η επιθετικότητα και το ρεσιτάλ στο β’ ημίχρονο
- Go Ahead Greens
Επτά ματς στην Ευρώπη, μία ήττα, κι αυτή επειδή αγωνιζόταν με δέκα παίκτες. Τρία ματς στην Ελλάδα, μηδέν νίκες και τρεις ανατροπές στο τέλος των αγώνων. Και με Βιτόρια και με Κόντη.
Επτά ματς στην Ευρώπη, τακτικά ανώτερος ο Παναθηναϊκός από τον αντίπαλό του σε όλα. Με τους Ρέιντζερς που πιθανότατα θα τερματίσουν σε χαμηλότερη θέση από τους Πράσινους στο Europa League, με τη Σαχτάρ, με τη Σάμσουνσπορ, χθες με τους Γιουνγκ Μπόις. Και με τον Βιτόρια και με τον Κόντη. Συνεπώς, είναι και θέμα παικτών, όχι μόνο προπονητή…
Αν ήξερε η ηγεσία τι θέλει…
Οι παίκτες αυτή τη στιγμή ψηφίζουν Κόντη. Φανερά. Ειδικά οι Ελληνες, αν ανατρέξουμε στις πρόσφατες δηλώσεις του Κυριακόπουλου (μετά από το ματς με τον Ολυμπιακό, όταν άφησε αιχμές για το πλάνο του Βιτόρια) και του Τάσου Μπακασέτα χθες, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε «Ακούστε με, έχω εργαστεί με πολλούς και έχω σοβαρό κριτήριο, αυτό το τιμ είναι αξιόλογο, μας προετοίμασε πολύ καλά». Και μπράβο του για το θάρρος της γνώμης του. Είναι, άλλωστε, από εκείνους που δεν κρύβονται στα δύσκολα και που δεν μιλάει δίχως νόημα…
Αν η ηγεσία του Παναθηναϊκού ήξερε τι ζητούσε, θα μπορούσαμε να κάνουμε μια σοβαρή εκτίμηση για το μέλλον του Κόντη στον Παναθηναϊκό. Αλλά ηγεσία η οποία απολύει έναν προπονητή χωρίς να γνωρίζει ποιος θα καθίσει σε τρεις μέρες στον πάγκο της ομάδας, ηγεσία που προσλαμβάνει ως «σύμβουλο» έναν Ιταλό που απέχει από τη διεύθυνση ομάδων οκτώ χρόνια, μια ηγεσία που απολύει τον Γιοβάνοβιτς για να φέρει τον Τερίμ, δεν μπορεί να απολαμβάνει εμπιστοσύνης.
«Να μείνει ο Κόντης – δεν κάνει ο Κόντης»: δεν θα μείνει ως βοηθός ο Κόντης
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι ο Κόντης είτε θα παραμείνει ως «πρώτος» προπονητής είτε θα αποχωρήσει αν οι Πράσινοι αποφασίσουν να συνεργαστούν με κάποιον άλλο κόουτς. Ηταν βοηθός για πάρα πολλά χρόνια, δεν νομίζω ότι θέλει να συνεχίσει σ’ αυτό το ρόλο. Για να μην αναφέρουμε ότι άλλο είναι βοηθός του Ιβάν (που τόσο πολύ τον είχε βοηθήσει στην αρχή της καριέρας του όταν κρέμασε τα παπούτσια του στην Κύπρο), άλλο βοηθός του Ρεμπρόφ…
Σε κάθε περίπτωση είναι «αντιποδοσφαιρικό» να λέμε σήμερα «να μείνει ο Κόντης» και να λέμε μετά από κάποια προσεχή γκέλα «δεν κάνει ο Κόντης». Όμως είναι «ποδοσφαιρικό» να καταγράψουμε τις τρεις σπουδαίες κινήσεις που έκανε χθες ο υπηρεσιακός προπονητής του Παναθηναϊκού.
Το τεράστιο ρίσκο, η επιθετικότητα και το ρεσιτάλ στο β’ ημίχρονο
Η πρώτη ήταν οι οκτώ αλλαγές στην ενδεκάδα. Τεράστιο ρίσκο. Όχι για τον καταπληκτικό Γιάννη Κώτσιρα ή για τον Μανώλη Σιώπη. Αλλά για παίκτες χωρίς ρυθμό, όπως ο Ινγκασον και ο Ζαρουρί και για παίκτες οι οποίοι έχουν δείξει εφέτος ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε ματς με πολύ έντονο ρυθμό, όπως ο Σάντσες και ο Μλαντένοβιτς. Αυτοί οι δύο δεν ανταποκρίθηκαν ούτε χθες και θα έπρεπε να αντικατασταθούν νωρίς. Όμως ο Κόντης, εν αντιθέσει με ό,τι θα έκαναν οι περισσότεροι από εμάς τους θεατές, προτίμησε να αποφύγει τις… κράμπες κι ας έπαιρνε λιγότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά από κάποιους παίκτες. Μέσα ο Ζαρουρί και ο Σφιντέρσκι, στον πάγκο ο Τζούρισιτς και ο Ντέσερς. Μέσα ο Σάντσες, ο Ινγκασον, ο Σιώπης, στον πάγκο ο Τσέριν, ο Πάλμερ – Μπράουν, ο Τσιριβέγια. Όχι επειδή έδωσε μεγαλύτερο βάρος στο ματς με τον Παναιτωλικό, αλλά διότι θεώρησε ότι αυτή ήταν η πιο σωστή επιλογή για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και δικαιώθηκε.
Η δεύτερη και ίσως πιο σημαντική απόφαση του Κόντη ήταν να παρατάξει μια ομάδα η οποία με νοοτροπία νικητή. Μια ομάδα θεωρητικά προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει και αν σεβαστεί την επιθετικότητα και το δημιουργικό ταλέντο της ελβετικής ομάδας, αλλά κυρίως να εκμεταλλευτεί τη soft αμυντική λειτουργία της, το απίθανο στις μέρες μας 4-4-2 με έναν αμυντικό μέσο και τα ανεβάσματα των ακραίων αμυντικών της. Για να μην μακρυγορούμε, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι για να βάλει γκολ, όχι για να προφυλάξει την εστία του. Όπως είχε μπει στη Γλασκώβη, όταν επίσης ο Βιτόρια είχε διαγνώσει τα αμυντικά προβλήματα των Σκωτσέζων. Τότε, δεν μπήκαν. Χθες, μπήκαν σχεδόν όλα…
Η τρίτη επιλογή του Κόντη που χρήζει μνείας είναι η πνευματική και τακτική προετοιμασία των παικτών για το β’ ημίχρονο. Οι μεγάλες αδυναμίες του διδύμου Τετέ – Μλαντένοβιτς, η κόπωση του Σάντσες μετά το 25’, η τρικυμία των στόπερ και τα λάθη του Σιώπη που έπρεπε να τρέχει για όλους στη μεσαία γραμμή μετά το 0-3, είχαν δημιουργήσει συνθήκες για 3-3 μετά τη μείωση του σκορ από το τριπλό λάθος Ζαρουρί – Σάντσες – Λαφόν. Ο Παναθηναϊκός στάθηκε τόσο τυχερός όσο άτυχος είχε σταθεί στη Γλασκώβη. Τη γλίτωσε, μπήκε στα αποδυτήρια με το 3-1 στο τσεπάκι και στο β΄ μέρος έδωσε ρεσιτάλ συγκέντρωσης, σοβαρότητας, μαχητικότητας, ομοψυχίας!
Go Ahead Greens
Το τελικό 4-1, μια γενναιόδωρη προσφορά στους 1.500 οπαδούς που πήγαν στη Βέρνη με πίστη και ενθουσιασμό παρά τη μίζερη ατμόσφαιρα μετά τις σερί αποτυχίες στο πρωτάθλημα, είναι ένα γερό θεμέλιο πρόκρισης για τον Παναθηναϊκό, μια αχτίδα φωτός. Γεννά πάλι προσδοκία και στόχο! Tίποτα παραπάνω. Εκτός κι αν κάποιος πιστεύει ότι ο Ζαρουρί θα συνεχίσει να έχει ποσοστά… Γκάλη από τη γραμμή των βολών.
Για να είμαστε ρεαλιστές, η Ευρώπη είναι αυτή που κρατά ζωντανή την παναθηναϊκή σπίθα από την αρχή της σεζόν. Όχι μόνο στους οπαδούς, αλλά και στους παίκτες. Απ΄ αυτούς, από τους παίκτες δηλαδή, εξαρτάται και το τι θα γίνει την Πέμπτη με τους Go Ahead Eagles στο ΟΑΚΑ. Αν το πάρουν αυτό το ματς, ο Παναθηναϊκός δικαιούται να σκέφτεται ακόμα και το γκρουπ 1-8, δηλαδή την απευθείας πρόκριση στους «16» του Europa League. Oσο για το ματς με τον Παναιτωλικό; Αβυσσος η ψυχή της ομάδας…