Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την ώρα αλλαγών στη δομή της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και τις πραγματικές ανάγκες σε στελεχιακό δυναμικό το οποίο θα μπορεί να ανταποκριθεί σε σκληρό ανταγωνισμό, μεγάλες απαιτήσεις και δύσκολες περιόδους.
- Τι έχει κάνει από το 2-16 έως το 2025 ο Μπαλντίνι
- Πάρα πολύ δύσκολο να βρεις τα κατάλληλα στελέχη
- Ο ανοιχτός κύκλος, τα 200 εκατ. ευρώ και το «πρέπει» του Αλαφούζου
Φράνκο Μπαλντίνι, λοιπόν. Σύμβουλος, λέει. Τίνος; Του Γιάννη Αλαφούζου λέει. Να κάνει τι; Ελα ντε. … Τα τελευταία εννιά χρόνια δεν έχει εργαστεί σε κάποια ομάδα ως «μόνιμο» στέλεχός της. Στην προηγούμενη 15ετία, προφανώς ήταν στελεχάρα. Αλλιώς δεν θα τον εμπιστευόταν κοτζάμ Ρεάλ Μαδρίτης. Ούτε η Τότεναμ, ούτε η Ρόμα σε δυο διαφορετικές περιόδους (1999-2005 και 2011-2013). Κολλητός του Φάμπιο Καπέλο, λέει. Τόσο κολλητός του, που όταν έφυγε από τη Ρεάλ και ανέλαβε την εθνική Αγγλίας, πήγε και έγινε βοηθός του. Το alter ego του.
Τι έχει κάνει από το 2-16 έως το 2025 ο Μπαλντίνι
Tι έχει κάνει από το 2016 μέχρι σήμερα ο Μπαλντίνι; Για λίγους μήνες ο Μπαλντίνι συνεργάστηκε με τη Μαρσέιγ ως εξωτερικός σύμβουλος, χωρίς να αναλάβει πόστο στη διοίκηση. Εν συνεχεία επέστρεψε για τρίτη φορά στη Ρώμη, για να βοηθήσει τη Ροζέλα Σένσι στο κουμάντο της Ρόμα. Ηταν “εξωτερικός συνεργάτης” σε θέματα επικοινωνίας και χορηγιών και επικοινωνίας.
Παράλληλα ίδρυσε την εταιρία «IC20 Ltd», που ειδικεύεται στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών σε ποδοσφαιρικές ομάδες και εφέτος εντάχθηκε στο τριμελές διοικητικό συμβούλιο της ολλανδικής εταιρίας «Δικαιοσύνη για τους ποδοσφαιριστές», η οποία μεταξύ άλλων ειδικεύεται στην διεκδίκηση αποζημιώσεων από τη FIFA σε μεταγραφικές υποθέσεις. Αυτά…
Πάρα πολύ δύσκολο να βρεις τα κατάλληλα στελέχη
Τι θα κάνει στον Παναθηναϊκό αν προσληφθεί, ουδείς γνωρίζει. Προφανώς στα 65 του και έχοντας θητεία σε σπουδαίες χώρες, έχει πολύτιμη και πλουσιότατη τηλεφωνική ατζέντα. Με παράγοντες, μάνατζερς, ίσως και παίκτες. Σίγουρα έχει ισχυρές γνωριμίες στο εξωτερικό. Ολα αυτά χρήσιμα γενικώς. Ειδικώς σε ανεπτυγμένα κλαμπ τα οποία έχουν την πολυτέλεια και για διεθνή Public Relations «πι-αρ-ιλίκια ελληνιστί). Ο Παναθηναϊκός, όμως, δεν έχει ανάγκη τέτοιου είδους στελέχη αυτή την περίοδο. Ούτε καν στην περίπτωση που ανατεθεί στον 65χρονο Ιταλό το καθήκον να παραμείνει στην Αθήνα, να «μπει» στον οργανισμό, να αξιολογήσει τη δομή, τη διάρθρωση, τα στελέχη του και να προβεί σε προτάσεις για αλλαγές ως ένας έμπειρος, πρώην General Manager. Διότι για να θεωρηθεί χρήσιμο και αξιόπιστο ένα τέτοιου είδους report προς τον Γιάννη Αλαφούζο θα χρειαστούν μήνες ολόκληροι…
Τι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός στην ΠΑΕ του; Ανθρώπους που θα αμείβονται πολύ καλά για να αφιερώσουν ατελείωτες εργατο-ώρες με επαγγελματική ευσυνειδησία, ει δυνατόν και με παναθηναϊκό μεράκι, το οποίο δεν είναι απαραίτητο, διότι δεν είναι και το πρωτεύον. Ανθρώπους που θα μπουν για να κολυμπήσουν στα βαθιά πάνω στην τρικυμία, θα έχουν ηγετικές ικανότητες, δεν θα φοβούνται να βγουν μπροστά και θα λένε στον Αλαφούζο την άποψή τους δίχως φόβο ή παντός είδους ανασφάλειες. Ελα, όμως, που αυτό είναι πολύ – πολύ δύσκολο! Διότι τέτοιου είδους στελέχη, με τέτοιο συνδυασμό ικανότητας – γνώσης – εργασιομανίας – ηγεσίας – ανάληψης ευθύνης είναι λίγα και δυσεύρετα γενικώς στο ελληνικό ποδοσφαιρικό τοπίο ή έχουν ήδη αντίστοιχης βαρύτητας και ευθύνης θέσεις σε άλλους ελληνικούς συλλόγους.
Ο ανοιχτός κύκλος, τα 200 εκατ. ευρώ και το «πρέπει» του Αλαφούζου
Ο Αλαφούζος έχει πια πολύ ανοιχτό κύκλο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μιλάει με πολλούς και καλά κάνει. Ακούει πολλές απόψεις και καλά κάνει. Εχει φανερούς και «μυστικούς» συμβούλους και έχει αποδείξει πολλάκις ότι μπορεί να κάνει το πλέον απρόβλεπτο. Είτε θετικά (διατήρηση του Γιοβάνοβιτς στον πάγκο με δέκα ήττες στο πρωτάθλημα μέχρι τον Φεβρουάριο, προσλήψεις Νταμπίζα, Δώνη, Ουζουνίδη, Ιβάν και αρκετά άλλα με κορυφαίο όλων τη δαπάνη περίπου 200 εκατομμυρίων Ευρώ πλέον σε 13 χρόνια στον Παναθηναϊκό), είτε αρνητικά, τα οποία αν απαριθμήσουμε θα γραφτεί… τόμος.
Αυτό που πρέπει να κάνει, βλέποντας την επόμενη μέρα στην ομάδα του και στην εταιρεία του, είναι να ζητήσει συγκεκριμένες προτάσεις για νέα στελέχη από λίγους ανθρώπους των οποίων τη γνώση εμπιστεύεται. Και να προχωρήσει σε αλλαγές όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και προσεκτικά. Οχι για να προλάβει το… πρωτάθλημα που έχει ήδη χαθεί (όχι για βαθμολογικούς, αλλά για δεκάδες άλλους προφανείς λόγους). Αλλά για μια καλύτερη επόμενη μέρα στον Παναθηναϊκό, ο οποίος σε δυο – τρία χρόνια θα έχει και τον ολοκαίνουριο Βοτανικό να διοικήσει και να αξιοποιήσει.
Μακριά από επικοινωνιακές εφήμερες ανάγκες, ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ καλείται πια να σταθμίσει με ηρεμία τι έχει συμβεί στην ΠΑΕ μετά από την απόλυση Γιοβάνοβιτς και να αντιληφθεί πώς η πορεία εκείνης της ομάδας «κάλυπτε» τα στραβά της εταιρικής λειτουργίας του Παναθηναϊκού. Μια σειρά κινήσεών του (κατάργηση του Παναθηναϊκού Β’ που είχε εξελιχθεί σε ντροπή για το σύλλογο, ενίσχυση της Ακαδημίας, καινούρια γήπεδα στο Κορωπί) έχουν δείξει ότι μπορεί να κάνει θετικά βήματα σε πολλά πεδία, αλλά ως προς τη διοίκηση της πρώτης ομάδας είναι προφανές ότι δεν έχει σημειωθεί η παραμικρή πρόοδος. Σε βαθμό που να έχει ξεχαστεί και το προπέρσινο Κύπελλο ή οι δυο σερί προκρίσεις σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Διότι εκείνος ο Παναθηναϊκός του Ιβάν, τα λεφτά του Αλαφούζου (ρεκόρ μεταγραφών πέρυσι) και οι εφετινές ακριβές πωλήσεις έχουν ανεβάσει τον πήχη τόσο ψηλά που λίγοι μπορούν να τον φτάσουν στο σημερινό Παναθηναϊκό.