Ο Γιώργος Τσακίρης εστιάζει στο πρώτο διπλό της Ένωσης του Νίκολιτς που έφερε το 3 στα 3 χάρη στις αλλαγές του με (σούπερ) Κοϊτά και Ζίνι…
Η απαίτηση και η υποχρέωση της ανταπόκρισης σε αυτή ήταν μεγάλη για την ΑΕΚ: όχι να κερδίσει στην Λιβαδειά τον Λεβαδειακό, αυτό συνιστά κανονικότητα για το μέγεθος του Δικέφαλου, αλλά να καταφέρει με την επιστροφή από τη διακοπή για τις υποχρεώσεις των Εθνικών ομάδων, να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε! Κοινώς να επικρατήσει για ένα ακόμη ματς πρωταθλήματος, τρίτο στη σειρά, να έχει το απόλυτο των επιτυχιών και εντός συνόρων (διότι απόλυτο ήταν και στην Ευρώπη μιας και σε έξι ματς δεν έχασε κανέναν, άρα συνολικά πλέον 9 τα ματς δίχως ήττα) και φυσικά να το πετύχει στην έδρα μιας ομάδας στην επαρχία, η οποία φέτος όπως αναγνωρίζουν όλοι έως τώρα, τα πηγαίνει καλύτερα από οποιοδήποτε άλλη, τον Λεβαδειακό. Δεν εστιάζω στα αποτελέσματα μόνο αλλά και στην εικόνα της ομάδας του Παπαδόπουλου βάση και των αντιπάλων της.
-
Λεβαδειακός – ΑΕΚ 0-1: Ο Κοϊτά έλυσε τον γρίφο του «3×3»!
Η αναγνώριση της αξίας του αντιπάλου, που έχει δείξει υπέροχα πράγματα στο χορτάρι απέναντι σε Κηφισιά, Παναθηναϊκό (εκτός) και ΑΕΚ (εντός), απογειώνει και την επιτυχία της Ένωσης του Νίκολιτς, μιας και σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα καμία ομάδα δεν παίζει… μόνη της! Η απαίτηση ήταν μεγάλη και αντίστοιχη είναι και η επιτυχία της ΑΕΚ που καταφέρνει να κάνει ένα ξεκίνημα με τρεις σερί νίκες στο πρωτάθλημα, κάτι που είχε πολλά χρόνια να πετύχει, από τη σεζόν 2018-19 με τον Μαρίνο Ουζουνίδη τότε στον πάγκο της (2-0 με ΠΑΣ μέσα πρεμιέρα, μετα διπλό 0-1 στην Τρίπολη και τρίτη αγωνιστική 4-0 τον Πανιώνιο). Η συνέχεια τότε δεν ήταν αυτή που έπρεπε και αυτό πρέπει να το θυμούνται στο κιτρινόμαυρο στρατόπεδο προκειμένου να μην υπάρξει εφησυχασμός μιας και τότε είχε προκύψει και πάλι σούπερ ευρωπαϊκή προκριματική επιτυχία με την ΑΕΚ να εξασφαλίζει συμμετοχή στο Champions League: διότι όλα έχει σημασία να τα θυμόμαστε και να τα υπενθυμίζουμε σε επίπεδο συνολικής εικόνας.
Το τρίποντο, ένα ακόμη και πιο συγκεκριμένα το τρίτο σερί, ήρθε χάρη στην ικανότητα του Μάρκο Νίκολιτς να διαβάζει το ματς ενώ βρίσκεται στον πάγκο και να κάνει τις κατάλληλες κινήσεις. Για πρώτη φορά στκ πρωτάθλημα η ΑΕΚ δεν προηγήθηκε νωρίς και στο πρώτο 45λεπτο και το έκανε όταν πέρασαν στην αναμέτρηση οι Ζίνι και Κοϊτά: ο πρώτος κέρδισε το φάουλ και ο δεύτερος το μετέτρεψε σε γκολ για να κατακτηθεί το τρίποντο. Αλλά γενικά το πέρασμά τους στην ενδεκάδα έκανε την Ένωση κυρίαρχη στο ματς και έφερε σπουδαίες που προκάλεσαν σούπερ επεμβάσεις από τον Λοντίγκιν. Κοϊτά και Ζίνι έβγαλαν ένταση και τη μετέδωσαν στους υπόλοιπους κιτρινόμαυρους στον αγωνιστικό χώρο: ωστόσο η αστοχία είναι κάτι που απαιτείται να αλλάξει σύντομα όσο και αν ο κάθε προπονητής, το είπε και ο Σέρβος τεχνικός, δεν αγχώνεται επειδή δημιουργεί φάσεις η ομάδα του (και πέρυσι δημιουργούσε, φουλ, δεν τις έβαζε όμως). Εκτός από τις αλλαγές ο κόουτς έχει αλλάξει και τη νοοτροπία σε συγκλονιστικό βαθμό.
Στ’ αλήθεια όμως με τέτοιο λαό (και Κοϊτά επαναλαμβάνω που σκόραρε, μοίραζε και έκλεβε), πώς να χάσεις… Περισσότεροι από 4.000 φίλοι της ΑΕΚ μετέτρεψαν και πάλι την Λιβαδειά και το δημοτικό γήπεδο σε μικρή Νέα Φιλαδέλφεια και έσπρωξαν την ομάδα στη νίκη με φουλ υπομονή και πίστη. Διότι το πρώτο 45λεπτο δεν ήταν καλή η εικόνα της Ένωσης και παρά το γεγονός ότι (έως το 30′) έβγαλε καλή κυκλοφορία, έλεγξε τον ρυθμό, κατάφερε να δημιουργήσει μόλις δυο στιγμές σοβαρής απειλής στην εστία του Λεβαδειακού (και στις δύο ο Λοντιγκιν είπε οχι σε Κουτέσα και Ελίασον αντίστοιχα). Ο κόσμος της ΑΕΚ όμως στήριξε, δεν μετέφερε πίεση, πίστεψε και αυτό μεταφέρθηκε και στο χορτάρι. Ήταν μια εκδρομή υπέροχη για όλους από την αρχή της έως την ολοκλήρωσή της και δίχως να συμβεί το παραμικρό: το μόνο κακό ότι δεν χωρούσε άλλους και πολλοί φίλοι του Δικέφαλου δεν κατάφεραν να μπουν στο γήπεδο με αποτέλεσμα να απολαύσουν τουλάχιστον την Κυριακάτικη εκδρομή και να δουν στα γύρω μαγαζιά την αναμέτρηση και τη 3η σερί νίκη της ΑΕΚ.
Είχαμε και παρουσία Λούκα Γιόβιτς στην αρχική ενδεκάδα με καλές κινήσεις αλλά λίγα πράγματα στο αντίπαλο κουτί στο οποίο δεν τροφοδοτήθηκε πάντως σχεδόν καθόλου. Πρέπει να τον μάθουν οι συμπαίκτες του και αυτό θέλει παιχνίδια και χρόνο για να συμβεί, προκειμένου να αξιοποιηθεί πλήρως, ενώ είναι πασιφανές ότι απέχει λίγο πλέον από το να φτάσει στο 100% της ετοιμότητας και αγωνιστικότητας και ο ίδιος. Ρυθμό και ματς αποδείχθηκε (και το περιμέναμε) θα χρειαστεί και ο Μάρκο Γκρούγιτς που είχε στο ντεμπούτο του σωστές τοποθετήσεις και καλή ποδοσφαιρική σκέψη, αλλά δεν γίνεται να έχουμε ουσιαστικά και ασφαλή συμπεράσματα. Έρχεται και η στιγμή του Ζοάο Μάριο και με όσα διαβάσατε παραπάνω αντιλαμβάνεστε το ποιοτικό βάθος το οποίο διακρίνει το ρόστερ της ΑΕΚ: αν εξαιρέσουμε από την κουβέντα χθες τα μπακ βεβαίως βεβαίως μιας και Ρότα – Πήλιος δεν πήγαν καλά… Επόμενη στάση Λάρισα για το τρένο του Νίκολιτς.
Υγ: Ρεσιτάλ γελοιότητας είχαμε χθες μου μετέφεραν και πάλι για διαιτητικές αποφάσεις από συγκεκριμένο αγόρι που αποδεδειγμένα δεν έχει καμία γνώση κανονισμών και του αντικειμένου. Απλά να υπενθυμίσω: η ΑΕΚ δεν έχει καμία σχέση με το παρασκήνιο και τα κέντρα αποφάσεων, τους πίνακες διαιτησίας, την ΚΕΔ, την ΕΠΟ, την Super League: οπότε οι εισηγήσεις τους για κόψιμο διαιτητών και καρατομήσεις να γίνει στα αφεντικά τους…
