Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για την ουσιαστική εμφάνιση του Άρη στο Περιστέρι και μια νίκη η οποία προσφέρει τη δυνατότητα μιας καινούργιας αρχής.
Έτσι είναι οι μετεξεταστέοι του καλοκαιριού. Έχουν τα βάσανα του Σεπτέμβρη. Πρώτο μάθημα, άρτιος προφορικός λόγος κι ένα γραπτό δίχως πολλές μουτζούρες. Κείμενο με αρχή, μέση και τέλος. To the point απαντήσεις, μακριά από αμπελοφιλοσοφίες που υποδηλώνουν έλλειψη γνώσης και εκθέσεις ιδεών οι οποίες μοιάζουν κουραστικές στο μάτι του εξεταστή. Η παρουσία του εξεταζόμενου δεν ήταν εντυπωσιακή, πλην όμως ουσιαστική. Σκοπός επετεύχθη, σειρά έχει το επόμενο σε περίπου 48 ώρες.
Σε αυτή τη διαδικασία θα υποβληθεί ο Άρης εντός του μήνα κι έχοντας να διαχειριστεί δύσκολο πρόγραμμα, μα προπάντων το δικό του περιβάλλον. Στο Περιστέρι τα πήγε περίφημα. Έχει μικρή σημασία αν η εμφάνιση άγγιξε τα επίπεδα της πειστικής. Το αποτέλεσμα πάντα έχει μεγαλύτερη, ιδιαίτερα για ένα γκρουπ πληγωμένο και γενικώς αμφισβητούμενο μέσα από την αναποτελεσματικότητα του καλοκαιριού. Σπουδαιότερη αξία είχε η παροχή αποδείξεων ότι ξέρει να νικά. Η χάραξη ενός δρόμου που οδηγεί στην ολοκληρωτική απόδραση από το περιβάλλον αντίδρασης κι έντονης εσωστρέφειας.
Μεταξύ πεπατημένης και extreme αποφάσεων, ο Μανόλο Χιμένεθ αποφάσισε το δεύτερο. Το δικό του «my way» περιλάμβανε πρόσωπα με ελάχιστες προπονήσεις στα πόδια τους αλλά και ποδοσφαιριστές οι οποίοι για κάμποσο διάστημα ήταν μεταξύ εξόδου και χολ. Σαν τον Βραζιλιάνο Ντούντου ένα πράγμα ο οποίος πρόσφερε ένα υπέροχο γκολ σε χρονικό σημείο όπου η αντίδραση ήταν επιτακτική. Αυτή η ψιλοκρεμαστή εκτέλεση είχε βραζιλιάνικο χρώμα έστω κι αν διαδέχθηκε ένα κακό κοντρόλ.
Δύο-τρεις εβδομάδες μετά την τελευταία συζήτηση για την έκδοση συναινετικού διαζυγίου και τη διαπιστωμένη διάσταση απόψεων, ο Πιόνε Σίστο πάτησε ξανά στο χορτάρι έπειτα από επτά μήνες. Πότε αριστερά, πότε στον άξονα, ο Δανός έκανε αυτό που τον χαρακτηρίζει. Κανείς δεν αμφέβαλε για την εργατικότητά του και φυσικά τα πολλά τρεξίματά του, μακάρι να δώσει και ουσία (γκολ/ασίστ). Προφανώς η παρουσία του ήταν ωφέλιμη. Έφυγε χαμογελαστός από τον αγωνιστικό χώρο. Το ίδιο χαρούμενος ήταν και την περασμένη Τετάρτη – στην παρουσία του ποδοσφαιρικού τμήματος στο περίπτερο της ΠΑΕ στη ΔΕΘ – έχοντας συνειδητοποιήσει ότι βρήκε μια «γωνίτσα» να σταθεί και λίαν συντόμως θα πάρει την ευκαιρία του. Τελικώς, αυτή ήρθε νωρίτερα του αναμενομένου.
Για τον Κώστα Γαλανόπουλου, το χθεσινό παιχνίδι ισοδυναμούσε με τεστ αντοχών. Έτρεξε δίχως διακοπές, σαν τους αθλητές μεγάλων αποστάσεων, κάνοντας τρεις ποδοσφαιριστές χαρούμενους. Τον Λορέν Μορόν ο οποίος είχε δίπλα του ένα γερό πνευμόνι για το pressing ψηλά αλλά και τους Ράτσιτς-Μόντσου καθώς είδαν έναν που τρέχει περισσότερο από αυτούς. Η παρουσία του Γαλανόπουλου έδωσε μεγαλύτερη αξία στο δόγμα της τιμημένης εργατιάς. Μετά το 55’ αποχώρησε από το γήπεδο με τη γνώση της προσφοράς, ό,τι πραγματικά μπορούσε να δώσει. Προηγουμένως είχε «αναγκάσει» τον Ισπανό φορ να αλλάξει συνήθειες (σε κατάσταση άμυνας) ζορίζοντας περισσότερο τον εαυτό του, κυρίως όμως φρόντισε για την καταστροφή του build up του αντιπάλου γιατί τον περιόρισε σε κάποιες «γιόμες» 40-50 μέτρων ή στις όποιες ευκαιρίες μπορούσαν να παρουσιαστούν στο παιχνίδι μετάβασης. Επί της ουσίας, μία φάση έως το 80’.
Κι όμως, αυτή ήταν αρκετή για να αποκτήσει προβάδισμα. Τρομερά υψηλό το επίπεδο δυσκολίας στο καταπληκτικό τέρμα του Τζοβάρα. Σούταρε ψηλά για να μην αφήσει περιθώρια αντίδρασης στον Σωκράτη Διούδη και η μπάλα χτυπάει στην εσωτερική πλευρά του δοκαριού. Η τέλεια εκτέλεση. Το μειονέκτημα εκείνης της στιγμής έμοιαζε με δυσνόητη ερώτηση του εξεταστή. Δεκαέξι (ολογράφως) ολόκληρους μήνες είχε να κάνει ανατροπή ο Άρης. Από εκείνο το εκτός έδρας παιχνίδι με τη Λαμία στα Playoff της περιόδου 2023-24, το οποίο δεν είχε εξάλλου και ιδιαίτερη βαθμολογική αξία. Εκείνο το προβάδισμα δύο τερμάτων είχε διαγραφεί εντός 43 λεπτών στο δεύτερο ημίχρονο. Ο χθεσινός Άρης έκανε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας είχε συνηθίσει. Δηλαδή, τις ημιτελείς προσπάθειες.
Εν αντιθέσει με τις αρχικές επιλογές, στη διαχείριση του παιχνιδιού ο Χιμένεθ βάδισε επί του δρόμου της πεπατημένης. Δεξί full back σε ρόλο winger για την ολοκληρωτική εξουδετέρωση μιας πτέρυγας. Παίκτη ικανό στο παιχνίδι μετάβασης (σ. σ. Γιαννιώτας) καθώς με την εμφάνιση του Χαμζά Μεντίλ από το 33’ και μετά, δεν είχε λόγο να προβληματίζεται για τον Μαροκινό ο οποίος πράγματι θύμισε τον περσινό εντυπωσιακό παίκτη της συγκεκριμένης πτέρυγας. Στον άξονα ήταν «αστακός» καθώς ο Φαμπιάνο παρείχε ασφάλεια στο παιχνίδι αέρος. Το αποτέλεσμα ήταν κάποιες σκόρπιες απόπειρες απειλής του αντιπάλου δίχως ουσιαστική φάση αν και στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Άρης όντως υπέφερε, όπως είπε και ο Άλβαρο Τεχέρο. Ο Σωκράτης Διούδης έκανε τις εξόδους που όφειλε να κάνει, έχοντας σωστές τοποθετήσεις. Job done στα ισπανικά, προς ικανοποίηση και του DNA για το οποίο μίλησε και ο Χιμένεθ.
Η νίκη επί του Ατρομήτου δεν πρόσφερε τίποτε περισσότερο από μια μικρή ποσότητα οξυγόνου. Μια ανάσα πριν την ανηφόρα προς όφελος αλλαγής του κλίματος και κυρίως της οπτικής στο γκρουπ των ποδοσφαιριστών. Μια δεύτερη διαδοχική θα τους κάνει να νιώσουν καλύτερα. Μια ακόμη θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την αυτοπεποίθηση όλων για την οποία μίλησε και ο Βραζιλιάνος Ντούντου. Προφανώς όμως η εποχή δεν ενδείκνυται για τυμπανοκρουσίες και εκφράσεις υπερβολής.