Του Φώτη Καρακούση
Ο τεχνικός της ομάδας βόλεϊ ανδρών του Πανιωνίου, Αργύρης Ψάρρας, η ακραία της γυναικείας ομάδας, Έλενα Μιλεντίγιεβιτς και ο αντιπρόεδρος του Ερασιτέχνη και άνθρωπος που έτρεχε το ανδρικό τμήμα βόλεϊ, Νικήτας Βέλλης, μιλάνε για το καμάρι της Νέας Σμύρνης και την αναγέννηση που συντελείται το τελευταίο διάστημα.
Αναφέρονται στα δύσκολα χρόνια που προηγήθηκαν προκειμένου να φτάσει η γυναικεία ομάδα να πάρει για πρώτη φορά στην ιστορία της το εισιτήριο για την Ευρώπη και η ανδρική να ανέβει για πρώτη φορά στην Volley League. Φυσικά μιλάνε και για το τι πρεσβεύει ο Πανιώνιος και πόσο σημαντικός είναι για τη Νέα Σμύρνη. Μια πόλη που όταν την ακούς το πρώτο πράγμα που σε έρχεται στο μυαλό είναι αυτή η ιστορική ομάδα.
Ξεκινάμε με τους άνδρες που για πρώτη φορά στην ιστορία τους ανέβηκαν στην μεγάλη κατηγορία. Ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα όταν μετά από χρόνια προσπάθειας η ομάδα κατάφερε να πετύχει τον στόχο της;
Ψάρρας: Όπως ξέρετε ξεκινήσαμε πολύ χαμηλά στο παλιό Αρτάκης, τέσσερις κατηγορίες κάτω, οπότε το συναίσθημα για εμένα ήταν συγκίνηση, όταν τελείωσε το παιχνίδι στον Άρη και κατακτήσαμε την άνοδο. Και κατόπιν χαρά γιατί ήταν κάτι που το σχεδιάζαμε και το θέλαμε με τα παιδιά, με τον Νικήτα το συζητάγαμε. Πέρσι φτάσαμε κοντά και ένας ιστορικός Σύλλογος τα κατάφερε. Πολύς κόσμος δεν ξέρει πως το βόλεϊ ήρθε στην Ελλάδα από τον Πανιώνιο και είναι ευκαιρία η ομάδα να κάνει την προσπάθειά της».
Πόσο δύσκολο ή εύκολο ήταν το να επιτευχθεί αυτός ο στόχος;
Ψάρρας: «Δεν έγινε από μία στιγμή στην άλλη. Ίσως πέρσι δεν ήμασταν έτοιμοι για το βήμα αυτό. Φέτος υπήρξε πίστη εξαρχής πως θα τα καταφέραμε παρότι δεν ξεκινήσαμε καλά. Όσο περνούσε το διάστημα ήμασταν σίγουροι και λέγαμε πως δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσουμε έτσι. Νιώθαμε πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου για να το πετύχουμε».
Έλενα εσείς μετά από 13 χρόνια η ομάδα επιστρέφει στην Volley League και με την πρώτη χρονιά βγαίνει Ευρώπη. Πως ήταν όλη αυτή η χρονιά; Πως την έζησες;
Μιλεντίγιεβιτς: «Ο στόχος της ομάδας εξαρχής ήταν να βγούμε στην Ευρώπη. Από εκεί και πέρα σίγουρα και μόνο που βρεθήκαμε στο Final-4 Κυπέλλου ήταν φοβερή επιτυχία, άλλο αν η δυναμική της ομάδας ήταν τέτοια που θα της επέτρεπε να κατακτήσει και το Κύπελλο. Στόχος μας ήταν το πρωτάθλημα και να βγούμε Ευρώπη και είμαστε όλες πολύ χαρούμενες και ευτυχισμένες που το καταφέραμε. Ειδικά εγώ που είμαι τρία χρόνια στην ομάδα και έζησα το πως ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια από την αρχή και είμαι πολύ χαρούμενη γιαυτό».
Πως έχεις δει όλη την πορεία μιας ομάδα ς που πάλευε για να ανέβει στην μεγάλη κατηγορία και τώρα κοιτάζει τους τίτλους;
Μιλεντίγιεβιτς: «Είναι κάθε χρόνο και καλύτερα. Η προσπάθεια όσων γνωρίζουν τι γίνεται στο γυναικείο βόλεϊ, είναι τεράστια, μπήκαν τα επαγγελματικά θεμέλια από όταν ήμασταν στην Pre League. Είναι πολύ βασικό μια ομάδα να χτίζει επαγγελματικές βάσεις προκειμένου οι αθλητές να νιώθουν ασφάλεια και έτσι να μπορέσουν να ασχοληθούν μόνο με το παιχνίδι και να πετύχουν τους στόχους».
Είμαστε το Βαρίκας που και φέτος αναμένεται να γεμίζει, πόσο σημαντικό για εσάς είναι να υπάρχει αυτή η στήριξη του κόσμου;
Ψάρρας: «Όπως είπα και πριν θυμάμαι μέρες Αρτάκη, να παίζουμε με ομάδες που έχουν εξαφανιστεί και θυμάμαι να βλέπω τον κόσμο πάνω δεξιά να γεμίζει το πέταλο, σε κάθε παιχνίδι να στηρίζει σε όλες τις περιόδους. Μας έμεινε μια πικρία γιατί θέλαμε να τελειώσουμε με τον κόσμο μας μαζί μας στο Βαρίκας, δεν έγινε αλλά δεν πειράζει σημασία έχει πως ανεβήκαμε».
Μιλεντίγιεβιτς: «Ζήσαμε πάρα πολλές φορές γεμάτο γήπεδο, περισσότερες από πέρσι. Εγώ θα σταθώ σε κάτι άλλο, ότι ο κόσμος του Πανιωνίου είναι σαν οικογένεια. Μπορεί τις ημέρες προπόνησης να βλέπεις τα παιδιά στο γήπεδο να πίνουν έξω τον καφέ τους, είναι σαν να είμαστε όλοι μαζί όλο τον χρόνο».
Είπες πως δεν ζήσατε την άνοδο στο Βαρίκας, αλλά ζήσατε την υποδοχή. Πως ήταν όλο αυτό;
Ψάρρας: «Ήταν Πέμπτη προς Παρασκευή, μάθαμε πως θα έχει κόσμο, ήταν απίστευτο όλο αυτό και κάθισαν και μέχρι αργά».
Πως ζείτε εσείς τον Πανιώνιο; Είναι μια ομάδα με πάνω από 100 χρόνια ιστορία, νιώθετε αυτό το βάρος;
Μιλεντίγιεβιτς: «Εγώ ναι. Γιατί όταν βρίσκεσαι σε τέτοιες ομάδες και είναι τιμή να είσαι σε μια ομάδα όπως ο Πανιώνιος, όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο πρέπει να κερδίσεις. Όλη αυτή η ιστορία είναι τεράστια. Δεν μπορώ να μπω στο γήπεδο και να πω πως δεν νιώθω καλά σήμερα. Πρέπει να μπεις και να κερδίσεις».
Ψάρρας: «Εμείς παίξαμε Κύπελλο με τον Παναθηναϊκό και ένιωθα ότι παίζουμε με μια ομάδα με το ίδιο επίπεδο. Έλεγα στα παιδιά πως αυτό που βλέπουμε απέναντι δεν είναι καλύτερο από αυτό που είσαστε εσείς και αυτό φάνηκε και στο γήπεδο».
Αυτή την αγάπη την ζείτε στον δρόμο; Μπορεί τα δύο τμήματα αυτά να μην έχουν την αίγλη του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ, ειδικά του μπάσκετ που περνούσε ο Φάνης Χριστοδούλου από την πλατεία και έπεφταν όλοι επάνω του. Αυτή την αγάπη την ζείτε και εσείς;
Μιλεντίγιεβιτς: «Εγώ ναι, καθημερινά. Από τον κόσμο του Πανιωνίου μέχρι τους ανθρώπους που εργάζονται στο γήπεδο. Αλήθεια υπάρχουν στιγμές που ξέρω πως αν δεν είμαι καλά κάποιος άνθρωπος που απλά συνεργάζεται με την ομάδα, αν το πάρω θα είναι εκεί. Πίνουμε καφέ απέναντι και μιλάμε με τόσο κόσμο, μας εμψυχώνουν. Αν δεν είναι αυτό αγάπη τι είναι»;
Ψάρρας: «Εγώ μένω 11 χρόνια στη Νέα Σμύρνη, κινούμε δραστηριοποιούμε, το παιδί πάει εδώ σχολείο, ζω εδώ. Πήγα σε ένα μηχανουργείο να φτιάξω μια βίδα προχθές και βλέπω γύρω γύρω μεταξύ των εργαλείων Πανιώνιος παντού. Αμέσως που είπε που είσαι ρε κόουτς φέρε να σου την φτιάξω αμέσως. Είναι μια μικρή κοινωνία και είναι μεγάλη ευκαιρία για τη Νέα Σμύρνη να ζήσει αθλητικά με τον Πανιώνιο που όλες οι ομάδες πάνε ψηλά και έχουν υψηλούς στόχους».
Βέλλης: «Προφανώς έχει υπάρξει ο Πανιώνιος σε περιόδους που τυπικά ήταν καλά. Όμως όλο αυτό που έγινε αυτά τα χρόνια που κάθε άνθρωπος της καθημερινότητας ανέλαβε πράγματα είναι ξεχωριστό γιατί ο κόσμος το ένιωσε δικό του. Και όλη αυτή η αναγέννηση ήρθε όταν όλοι πίστεψαν πως τελείωσε το έργο, πως ήρθε η καταστροφή».
Ουσιαστικά ο Πανιώνιος εντός ή εκτός εισαγωγικών είχε πιάσει πάτο, πως είχε φτάσει πολύ κοντά στην καταστροφή και γιαυτό όλος ο κόσμος βλέπει πως υπάρχει μια αναγέννηση; Πως όχι μόνο δεν καταστράφηκε, αλλά είναι εδώ και δυνατός;
Βέλλης: «Συμφωνώ 100%. Βέβαια για εμένα η καταστροφή είχε έρθει πιο νωρίς και απλά επιβίωνε μια κατάσταση και όταν όλα έφτασαν σε ένα τέλμα φάνηκε περισσότερο. Όλη αυτή την πορεία και τι γινόταν εδώ όλες αυτές τις ημέρες το έχω ζήσει. Εδώ ήταν σαν μια κηδεία, Κατέβαινε κόσμος χωρίς να ξέρει γιατί κατέβαινε. Μιλούσαμε και λέγαμε πως τελείωσε ο Πανιώνιος. Θυμάμαι πιο χαρακτηριστικά που όλοι οι ηλικιωμένοι έκλαιγαν και έλεγαν πως τελείωσε δεν θα ξαναδούμε τον Πανιώνιο ποτέ. Αυτό ήταν και εμένα να πω πως θα ασχοληθώ προσωπικά με αυτό και θα το δούμε διαφορετικά. Πρέπει να φτάσεις στο πάτο για να ανέβεις και πάλι και αυτό το λέμε, αλλά το να γίνει ουσιαστικά θέλει μια διαδικασία και διάρκεια».
Και δύναμη θέλει φυσικά, γιατί πολλές ομάδες έχουν φτάσει στον πάτο, αλλά δεν έχουν καταφέρει να σηκωθούν και πάλι
Βέλλης: «Το ευτύχημα είναι ότι έγινε μέσα από απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Ξεκίνησε μέσα από αυτούς, στην πορεία ήρθαν και οι χορηγοί και οι άνθρωποι που αναλάβανε τμήματα και ευθύνες. Όλο αυτό όμως ξεκίνησε από ανθρώπους της καθημερινότητας, από ανθρώπους που ήταν στην κερκίδα, έγιναν μέσα από ανοικτές συνελεύσεις και αυτό έδωσε μεγαλύτερη χαρά σε όλους».
Ο Πανιώνιος είναι μια από τις ομάδες που ο ρομαντισμός δεν λείπει. Πάμε σε εσένα Έλενα. Πόσο εύκολο είναι να μιλάμε για ρομαντισμό, από την στιγμή που μιλάμε για μια ομάδα που όχι απλά κοιτάζει στα μάτια τις μεγάλες της αντιπάλους, αλλά πολλοί την έχουν και φαβορί. Νομίζεις πως έτσι χάνεται ο ρομαντισμός ή ακόμα υπάρχει; Πως το ζεις εσύ;
Μιλεντίγιεβιτς: «Θεωρώ πως η ισορροπία είναι το παν. Είναι πάρα πολύ καλό να μπορούμε να κοιτάζουμε κατάματα τους αντίπαλους και να απαιτούμε να γίνεται αυτό υπό νορμάλ συνθήκες. Η ομάδα ανέβηκε πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια στην μεγάλη κατηγορία. Και που μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε τους αντιπάλους αυτούς και καταφέραμε ειδικά στο Κύπελλο να φτάσουμε στον τελικό αυτό σε μεγάλο βαθμό έχει να κάνει με το ότι υπήρξε αυτός ο ρομαντισμός».
Αφήνουμε τον παίκτη και τον προπονητή και πάμε στον παράγοντα. Πόσο δύσκολο ειδικά αυτή την εποχή είναι να είσαι παράγοντας σε μια ομάδα που καταφέρνει κάποια πράγματα και τι έχεις θυσιάσει γιαυτό;
Βέλλης: «Για εμένα είναι λίγο περίεργη ερώτηση γιατί διαφορετική περίπτωση από τα συνηθισμένα. Ούτε την ζωή μου έχω αφήσει, όλη μου η παρουσία σε οποιοδήποτε πόστο, είτε από το κομμάτι του οπαδού, είτε από του παράγοντα πλέον, είναι ένα κομμάτι καθαρά εθελοντικό και είναι το κίνητρο ξεκάθαρα η αγάπη και η οικογένεια μου. Είναι στο dna της οικογένειάς μου ο Πανιώνιος. Το αν θα πηγαίνει καλά ο Πανιώνιος καθορίζει και την ψυχολογία όλης της οικογένειάς μου. Οπότε το να προσπαθώ για το καλό της ομάδας είναι σαν να προσπαθώ και για να είμαστε όλοι καλά και ευτυχισμένοι».
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι όλο αυτό;
Βέλλης: «Εμένα με δυσκόλεψε όλη η πορεία μέχρι εδώ. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Στο ποδόσφαιρο ήμασταν στην 4η κατηγορία, στο μπάσκετ λέγαμε που θα τον ρίξουμε, τα βόλεϊ βάρος, οι ΔΕΚΟ απλήρωτες. Οπότε εφόσον ξεπέρασες αυτές τις δυσκολίες, κατάφερες να δημιουργήσεις σχέσεις εμπιστοσύνης, ήρθαν άνθρωποι και ανέλαβαν ευθύνες και τώρα που υπάρχουν αυτοί είναι η πιο εύκολη συνθήκη. Τώρα έχεις να διαχειριστείς μια νέα συνθήκη που είναι δύσκολη αλλά δεν με αγχώνει όσο η άλλη που είχε να κάνει με την επιβίωση του Συλλόγου».
Καλό το παρελθόν, πάμε στο παρόν και στο μέλλον.
Ψάρρας: «Με έχει διδάξει, εμένα και την ομάδα το παρελθόν. Είχαν γίνει λάθη, η ένδεια είχε παίξει ρόλο, φυσικά και η έλλειψη ανθρώπων και οράματος. Όλα αυτά μας έκαναν πιο σοφούς. Φτάσαμε στο σήμερα, με τελείως διαφορετική κατάσταση, με άλλους ανθρώπους, που δείχνουν πρόθυμοι να το μετατρέψουν το τμήμα σε… οικογένειά τους και να πάμε στο μέλλον.
Το μέλλον είναι ευοίωνο. Οι γυναίκες στην Α1, εμείς (ανδρικό) στη Volley League, επαγγελματικό σωματείο, γήπεδα νέα, πολλά παιδάκια στις ακαδημίες. Νομίζω τα καλύτερα είναι μπροστά μας».
Μιλεντίγιεβιτς: «Το βόλεϊ γυναικών, θεωρούμαστε από τα φαβορί. Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό. Οι κινήσεις είναι γνωστές και θεωρώ πως οι στόχοι για τη φετινή σεζόν είναι ξεκάθαροι».
Πόσο εύκολο είναι για ένα τμήμα, ένα άθλημα, που τα προηγούμενα χρόνια βρισκόταν στη σκιά του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ, να φτάσει σε ένα σημείο να πρωταγωνιστεί.
Βέλλης: «Μια ικανοποίηση τη νιώθουμε. Το πιστεύαμε, το δουλέψαμε. Κρύβεται μια μεγάλη και συνολική δουλειά πίσω από το αγωνιστικό, αλλά γνωρίζουμε πως αυτό που μετρά για τη κοινή γνώμη, είναι το αγωνιστικό, το αποτέλεσμα. Είναι πολύ ωραίο το στόρι, όμως κάθε μέρα, είναι μια καινούργια ιστορία. Να έχουμε τα πόδια μας στη Γη. Θέλει μια γενικότερη ψυχραιμία και δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ και το κίνητρό μας».
Μιλεντίγιεβιτς: «Όλη η πορεία και η εξέλιξη, είναι ένα γλυκό το να φτάνεις στην επιτυχία. Το γεγονός πως προσπαθούμε και είμαστε μέρος της προσπάθειας, σίγουρα είναι όμορφο. Και φυσικά το να φτάσεις στην κατάκτηση των στόχων σου».
Ψάρρας: «Αποτελεί επιβράβευση. Ο κόσμος εκτιμά την προσπάθεια αλλά και το αποτέλεσμα. Ορισμένες φορές, σημασία έχει και ο προορισμός, όχι μόνο το ταξίδι. Εμείς είχαμε θέσει εξ αρχής, ως στόχο την άνοδο. Υπάρχει ένα χώρος υγιής, ένας χώρος που θα έχει ζωή. Περιμένουμε τον απλό κόσμο να μας στηρίξει, τον θέλουμε στο γήπεδο».
