Η Αγωνιστική Προοπτική του Παναθηναϊκού: Προς Ποια Κατεύθυνση Πρέπει να Κατευθυνθεί;
Ο Νίκος Αθανασίου αναλύει το επίπεδο στο οποίο ο Παναθηναϊκός οφείλει να στοχεύει για να επανέλθει δυναμικά στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η Τελευταία Σημαντική Περίοδος Απόδοσης
Η πιο αξιόλογη ποδοσφαιρική εικόνα του Παναθηναϊκού παρατηρήθηκε κατά τη σεζόν 2023/2024, κυρίως μέχρι την αποχώρηση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Η απομάκρυνσή του αποδείχθηκε κοστοβόρα για τον σύλλογο, καθώς η ομάδα έχασε τη σταθερότητα και την αγωνιστική της ταυτότητα.
Αναζήτηση Αγωνιστικής Ταυτότητας και Συνεχόμενες Αλλαγές
Σχεδόν δύο χρόνια και πέντε διαφορετικοί προπονητές αργότερα, το Τριφύλλι παλεύει να βρει τον χαμένο του χαρακτήρα στο γήπεδο. Οι συνεχείς αλλαγές στο τεχνικό τιμ έχουν οδηγήσει σε ασυνέχεια στο πλάνο και στην τακτική, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει σαφής κατεύθυνση για το πώς θέλει να αγωνίζεται η ομάδα.
Ούτε ο Αλόνσο ούτε ο Βιτόρια κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη θητεία τους, παρότι πέτυχαν σημαντικές ευρωπαϊκές προκρίσεις (Conference League κόντρα στη Λανς και Europa League απέναντι στη Σαχτάρ αντίστοιχα). Οι ποδοσφαιρικές τους φιλοσοφίες, ωστόσο, ήταν εντελώς διαφορετικές, γεγονός που δυσκόλεψε την ομοιογένεια.
Παρομοίως, ο Ρεμπρόφ και ο Φαν Μπόμελ, που είχαν φτάσει κοντά στην τελική φάση πριν την εποχή του Χρήστου Κόντη, παρουσίασαν εντελώς διαφορετικά αγωνιστικά πρότυπα.
Η Έλλειψη Σταθερού Πλάνου και Αγωνιστικού DNA
Η ομάδα σήμερα μοιάζει να κινείται χωρίς ξεκάθαρη πυξίδα όσον αφορά το αγωνιστικό της DNA, εστιάζοντας μόνο στον στόχο του τίτλου χωρίς να έχει σαφή στρατηγική για το πώς θα τον κατακτήσει.
«Ο στόχος είναι το πρωτάθλημα», αλλά το «πώς» παραμένει αναπάντητο, καθώς οι επιλογές σε προπονητές και παίκτες τα τελευταία δύο χρόνια δεν έχουν δημιουργήσει ένα συνεκτικό πλάνο.
Η Χρυσή Περίοδος και τα Στατιστικά που Αποδεικνύουν την Ποιότητα
Η τελευταία σταθερή και επιτυχημένη έκδοση του Παναθηναϊκού είχε μέσο όρο 2.22 xGoals ανά παιχνίδι, δείχνοντας την εξαιρετική δημιουργική ικανότητα της ομάδας. Αμυντικά, δέχονταν μόλις 0.98 xGoals ανά ματς, στοιχείο που υποδηλώνει ότι υπήρχε περιθώριο βελτίωσης, αλλά η ομάδα κέρδιζε κυρίως χάρη στην επιθετική της δυναμική.
Η μεγαλύτερη διαφορά, όμως, ήταν στην πίεση: ο Παναθηναϊκός είχε δείκτη PPDA 6.7, που σημαίνει ότι ασκούσε έντονη πίεση στους αντιπάλους, κατατάσσοντάς τον πρώτο στο ελληνικό πρωτάθλημα σε αυτόν τον τομέα. Η συνοχή στα αποδυτήρια και η οργάνωση στις προπονήσεις στο Κορωπί ήταν εμφανείς και συνέβαλαν στην επιτυχία.
Η Σημασία της Σταθερότητας και της Μακροχρόνιας Προοπτικής
Η διατήρηση του ίδιου προπονητή για τρεις συνεχόμενες σεζόν ήταν το κλειδί για την ανάπτυξη ενός ανταγωνιστικού και καλά δουλεμένου συνόλου, παρά το περιορισμένο μπάτζετ σε σύγκριση με το σήμερα. Αυτό αποδεικνύει ότι τα χρήματα δεν είναι ο μοναδικός παράγοντας για την ποδοσφαιρική επιτυχία.
Προτάσεις για το Μέλλον: Επιστροφή στις Ρίζες
Αντί να προσπαθεί να μιμηθεί την ΑΕΚ του Αλμέιδα ή τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ, ο Παναθηναϊκός πρέπει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό του και να επιστρέψει στην αγωνιστική φιλοσοφία που τον έφερε πιο κοντά στον τίτλο τα τελευταία 15 χρόνια.
Η εμπιστοσύνη σε έναν προπονητή που ταιριάζει με το DNA της ομάδας και η σταδιακή βελτίωση μέσα από σωστές ποδοσφαιρικές αποφάσεις είναι το κλειδί για να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός μια σταθερά ανταγωνιστική δύναμη στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Συμπέρασμα
Η πορεία των τελευταίων ετών δείχνει ότι η έλλειψη συνέπειας και η συχνή αλλαγή προπονητών έχουν απομακρύνει τον Παναθηναϊκό από το δρόμο της επιτυχίας. Η ομάδα χρειάζεται να ξαναβρεί τον εαυτό της, να επενδύσει σε μακροχρόνια σχέδια και να χτίσει πάνω σε μια σταθερή αγωνιστική βάση, ώστε να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει.