Ο Αντώνης Καρπετόπουλος γράφει για τα πρώτα ματς της τρίτης αγωνιστικής. Τα εικοσιπέντε λεπτά των Ποντένσε – Ταρέμι, την επιστροφή του Μανόλο και την πρώτη νίκη του Βόλου.
- Ποια παγίδα;
- Ποντένσε και Ταρέμι
- Ηρεμία και φρεσκάδα
- Μανόλο Χιμένεθ effect
- Πρώτη βολιώτικη νίκη
Ο Ολυμπιακός έφτασε την τρίτη του νίκη σε τρία ματς, ο Αρης πέρασε από το Περιστέρι στην πρεμιέρα του Μανόλο Χιμένεθ και ο Βόλος βρήκε στο Αγρίνιο την πρώτη του νίκη: η τρίτη αγωνιστική ξεκίνησε με πολλά γκολ. Πρόκειται για ένα είδος δεύτερης πρεμιέρας. Στην διακοπή είχαμε την ολοκλήρωση των μεταγραφών δηλαδή την ολοκλήρωση των ρόστερ των ομάδων. Που έχουν πολλά νέα πρόσωπα, όχι απλά σε σχέση με το ξεκίνημα του καλοκαιριού αλλά σε σχέση με δυο εβδομάδες πριν.
Ποια παγίδα;
Τα ματς για τον Ολυμπιακό πριν τα ευρωπαϊκά παιγνίδια υποτίθεται ότι είναι λίγο παγίδες, αλλά για να προκύψει πρόβλημα πρέπει να υπάρχει κι αντίπαλος. Ο φιλότιμος αλλά τελείως διαφορετικός από πέρυσι Πανσερραϊκός άντεξε κι αυτός όπως και ο Αστέρας και ο Βόλος για ένα ημίχρονο στην πίεση του Ολυμπιακού, έχασε μια – δυο ευκαιρίες στην αρχή όταν και κρατούσε το μηδέν χάρη στον συνηθισμένο στους βομβαρδισμούς τερματοφύλακα Τιναλίνι αλλά κατέρρευσε θεαματικά στην επανάληψη, πρώτον γιατί έμεινε με δέκα παίκτες στο 35΄ μετά την αποβολή του επιπόλαιου Γκρίν για επικίνδυνο παιγνίδι και δεύτερον γιατί ο πρωταθλητής έπαιξε για πρώτη φορά στην έδρα του μπροστά στον κόσμο του και είχε παίκτες με ειδικά κίνητρα τον κόσμο αυτό να τον ικανοποιήσουν.
Σε τρίτο σερί μας ο Ολυμπιακός έμεινε στο 0-0 στο πρώτο ημίχρονο, όμως αυτή την φορά αυτό ήταν μάλλον συμπτωματικό καθώς ο ΕλΚαμπί και ο Τσικίνιο είχαν χάσει σημαντικές ευκαιρίες ειδικά στο πρώτο εικοσάλεπτο. Ο Ολυμπιακός φρέναρε λίγο μετά την αναγκαστική αλλαγή του Ζέλσον, αλλά όταν στο 47΄ο ΕλΚαμπί άνοιξε το σκορ φάνηκε αμέσως πως θα γίνει πάρτι. Το ματς δεν προσφέρεται για κριτική, προσφέρεται όμως για ένα συμπέρασμα: το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι πολύ πιο γεμάτο, ειδικά μεσοεπιθετικά, από πέρυσι – τουλάχιστον για τις ελληνικές διοργανώσεις. Για αυτό και στις πρώτες νίκες του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα επαναλαμβάνεται η ίδια συνθήκη: έρχονται παίκτες από τον πάγκο και ομορφαίνουν το παιγνίδι. Με τον Αστέρα ήταν ο Γιαζίτζι. Με τον Βόλο ο Στρεφέτσα. Και χθες οι δυο νεοφερμένοι: ο παλιός Ποντένσε και ο πρωτοεμφανιζόμενος Ταρέμι.
Ποντένσε και Ταρέμι
Ο Ποντένσε διεκδικεί πλέον μια μοναδική θέση στην ιστορία του Ολυμπιακού: ίσως περάσει σε αυτή ως ο ποδοσφαιριστής που στον Ολυμπιακό και μόνο έκανε τις αληθινά μεγάλες χρονιές του, μολονότι αγωνίστηκε και σε πρωταθλήματα σημαντικότερα από το δικό μας και παρόλο που τα πιο μεγάλα συμβόλαιά του τα πήρε αλλού. Ο Ποντένσε ήρθε από την Σαουδική Αραβία με ένα μικροπρόβλημα: χαιρέτισε τον κόσμο σαν μαέστρος που καταλαβαίνει πως το κοινό έχει άλλη σχέση μαζί του και στο πρώτο του άγγιγμα της μπάλας σκόραρε με σουτ εκτός περιοχής – θα έμοιαζε υπερβολικό ακόμα κι αν υπήρχε όχι ματς αλλά ανάγκη εκτέλεσης σεναρίου. Μετά για να υπενθυμίσει την τέχνη του έδωσε κι ένα γκολ στον Ταρέμι. Ο Ιρανός έκανε κι αυτός ένα ντεμπούτο – όνειρο. Εικοσιπέντε λεπτά παρουσίας του ήταν αρκετά για να γίνει σύνθημα! Κέρδισε πέναλτι (το οποίο έχασε ο Γιαζίτζι) κι όχι μόνο σκόραρε, αλλά κυνήγησε το δεύτερο γκολ μέχρι το τέλος και το βρήκε στις καθυστερήσεις για το τελικό 5-0. Οι δυο κέρδισαν τελικά πιο πολλά χειροκροτήματα από τον πραγματικό MVP του ματς που ήταν ο Ορτέγκα: δημιουργός του 1-0 που σημείωσε ο ΕλΚαμπί και σκόρερ του πρώτου του γκολ στην Ελλάδα για το 2-0. Ο Αργεντίνος είναι από την προετοιμασία ήδη καλύτερος από πέρυσι γιατί νιώθει πως φέτος έχει ανταγωνισμό, όσο κι αν αυτός είναι ο βασικός του Μεντιλίμπαρ και όλοι το ξέρουν.
Ηρεμία και φρεσκάδα
Ο Μεντιλίμπαρ δεν χρησιμοποίησε τελικά το ματς ως δοκιμή του παιγνιδιού με την Πάφο που ακολουθεί για δύο λόγους. Πρώτον γιατί ξέρει καλά τους παίκτες του και δεν χρειάζεται να δοκιμάσει τίποτα – θα μπορούσε να παίξει με βασικό τον Πασχαλάκη που θα αγωνιστεί την Τετάρτη αλλά μια τέτοια επιλογή έχει και ρίσκο: ένας τραυματισμός (ακόμα και επιπόλαιος, όπως του Ζέλσον) θα μεγάλωνε το πρόβλημα. Δεύτερον τα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος δεν έχουν καμία σχέση με τα ευρωπαϊκά ώστε να επιτρέπουν δοκιμές: η Πάφος είναι τρεις κλάσεις ανώτερη ομάδα από τον Πανσερραϊκό – τι να δοκιμάσεις; Ο Μεντιλίμπαρ θέλησε να δει κάποιους που δεν έχουν αγωνιστεί πολύ (τον Μουζακίτη, τον Μπιανκόν και τον Στρεφέτσα που εξαιτίας του τραυματισμού του Ζέλσον αγωνίστηκε πολύ), να δώσει λεπτά συμμετοχής στους εκτός ευρωπαϊκής λίστας Καμπελά και Γιαζίτζι για να μην έχει μουρμούρες (για αυτό δόθηκε και η εκτέλεση πέναλτι στον Τούρκο) και να δει σε τι κατάσταση είναι ο Ποντένσε και ο Ταρέμι: το ματς του ήταν χρήσιμο. Στο τέλος παραδέχτηκε για πρώτη φορά φέτος πως το ρόστερ μετά τις μεταγραφές είναι καλύτερο από πέρσι. Ας το έχουμε στα υπόψιν μας κι ας περιμένουμε να το αξιοποιήσει με πιο πολύ rotation: με βάση τον τρόπο που παίζει η φρεσκάδα της ενδεκάδας για να υπάρχει ένας Ολυμπιακός κομμάτι θεαματικός είναι κάτι απαραίτητο.
Μανόλο Χιμένεθ effect
Ο Αρης πέρασε από το Περιστέρι και μάλιστα με ανατροπή. Δεν ήταν έκπληξη για μένα και το περίμενα γιατί κάπως έτσι συμβαίνει πάντα με τον Μανόλο Χιμένεθ στις επιστροφές του: το πρώτο του δίμηνο είναι πάντα πολύ καλό. Είναι εντυπωσιακή σύμπτωση ότι ο Χιμένεθ έχει ξαναντικαταστήσει τον Μαρίνο Ουζουνίδη (το 2019 στον πάγκο της ΑΕΚ) ξεκινώντας πάλι με ματς στο Περιστέρι (τότε για το κύπελλο) αλλά αυτά ενδιαφέρουν τους στατιστικολόγους κυρίως. Ο Μανόλο με το καλημέρα στήριξε Ελληνες και Ισπανούς: ο Διούδης βρέθηκε αμέσως βασικός κι ένα δικό του παιδί, ο Γαλανόπουλος, δεν μπορούσε να λείπει από την αρχική ενδεκάδα. Ως Ισπανός έκανε αμέσως καλή δουλειά με τον Μορόν σκόρερ του γκολ της ανατροπής, (ο φορ του Αρη έκανε το πρώτο του καλό ματς φέτος) αλλά και με τον Μόντσου που ήταν από τους καλύτερους. Ο Αρης έπαιξε με ένα νέο σχήμα (αντί του 4-3-3 του Ουζουνίδης, είδαμε κάτι που έμοιαζε με 4-1-4-1 – με τον Ράτσιτς πλέι μέικερ από τα μετόπισθεν) αλλά κυρίως ως ομάδα είχε άλλη διάθεση: ανταπεξήλθε χωρίς πρόβλημα όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ από το ωραίο γκολ του Τζοβάρα στο 18΄και κέρδισε δίκαια. Ο Ατρόμητος πιθανότατα θα τρελάνει και φέτος τον κόσμο με τις μεταπτώσεις του: είναι άλλη ομάδα στο Περιστέρι κι άλλη εκτός έδρας μολονότι άλλαξε προπονητή. Μάλλον χρειαζόταν ψυχολόγο κι όχι απλά τον καλό Λεωνίδα Βόκολο στην θέση του Πάμπλο Γκαρσία.
Πρώτη βολιώτικη νίκη
Τέλος πέρασε κι ο Βόλος με νίκη από το Αγρίνιο. Το ματς ήταν εκπληκτικό για ένα μισάωρο όταν μπήκαν τρία γκολ, η μπάλα ανεβοκατέβαινε και ένιωθες ότι μπορεί να δεις ένα ματς που θα τελειώσει 6-5! Ο Χουαν Φερνάντο φτιάχνει ομάδες που παίζουν ποδόσφαιρο και η τριάδα μπροστά Λάμπρου –Χάμουλιτς – Χιουάνπι υπόσχεται πολλά. Ο Παναιτωλικός δεν κατάφερε να γίνει όσο απειλητικός θα πρεπε παρά τα κέφια του Μίχαλεκ και το ευχάριστο είναι ότι ο Γιάννης Πετράκης εξακολουθεί να δίνει ευκαιρίες σε ελληνόπουλα: το πρόβλημα είναι ότι μοιάζει να έχει τρία φορ (εκτός από τον Μίχαλεκ, υπάρχουν και ο Αγκίρε και ο Αλεξιτς) αλλά κανένα που να τους δίνει σωστά την μπάλα. Ισως το παλιό όνειρο του Ανδρέα Μπουχαλάκη να παίξει «δεκάρι» γίνει στον Παναιτωλικό πραγματικότητα…