Σέρχιο Μπουσκέτς: Η μοναξιά της απλότητας

Οι κύκλοι είναι για να κλείνουν, όμως όταν πράγματι φτάνει αυτή η ώρα, η συγκίνηση δεν μπορεί να απουσιάζει, κάνει πέρα για πέρα αισθητή την παρουσία της. Ήταν κοινό μυστικό τον τελευταίο μήνα, όμως επιβεβαιώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής (26/9).

Ο Σέρχιο Μπουσκέτς βάζει «τέλος» σε μια σπουδαία, μαγική καριέρα γεμάτη τίτλους, ρεκόρ, πάσες και… κοψίματα. Μια καριέρα που πολλοί θαύμασαν, άλλοι τόσοι όμως επέκριναν, πιθανότατα επειδή δεν είχαν τη δυνατότητα να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα και την προσφορά του Ισπανού όχι μόνο στις ομάδες του, αλλά στο ίδιο το άθλημα. Άλλωστε, το απλό είναι δύσκολο, αλλά και το δύσκολο, μερικοί το κάνουν απλό.

My favorite player – Sergio Busquets just announced that he’s retiring from football and I have tears in my eyes.

This one cuts deep. Thank God I have Pedri, but football will never be the same for me without Busquets.

There’s never been a better player than him in that role.… pic.twitter.com/1mD8KVwkDQ

— Teeji (@_namedNameless) September 26, 2025

Απορρίφθηκε αλλά… έκανε κρότο!

Κάθε αρχή και δύσκολη λένε, και η περίπτωση του Μπουσκέτς δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση του κανόνα. Ο μικρός Σέρχι βίωσε την απόρριψη της περίφημης Λα Μασία, με αποτέλεσμα να «αναγκαστεί» να κάνει τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε ακαδημίες της.. γειτονίας.

Η σκληρή δουλειά όμως, σε συνάρτηση με την ευφυΐα του και τις ικανότητές του, ήταν το εισιτήριο για να καταφέρει να ενταχθεί στους Καταλανούς, έστω και στην προχωρημένη, ειδικά για τα φυτώρια της Μπάρτσα, ηλικία των 17 ετών.

Οι scouts της εποχής «έσκιζαν τα ρούχα τους» για τον Μπουσκέτς, οι αναφορές στο πρόσωπό του ήταν συνεχείς και οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα δε γινόταν να κλείσουν και πάλι τα αυτιά τους. Ευτυχώς για αυτούς αλλά και τον ίδιο, εν τέλει τον ενέταξαν στα τμήματα υποδομής.

Η αρχή μιας… διάνοιας

Καλοκαίρι 2008. Η Μπαρτσελόνα προέρχεται από μια «μέτρια» σεζόν, έχοντας τερματίσει 18 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ρεάλ Μαδρίτης, στην 3η θέση της -τότε- Primera Division. Ο Πεπ Γκουαρδιόλα αναλαμβάνει τα ηνία της πρώτης ομάδας, με στόχο να τη «σουλουπώσει», να την κάνει ξανά ανταγωνιστή των μεγάλων τίτλων (πρωτάθλημα, Champions League). Μετά την ήττα στην πρεμιέρα από τη Νουμάνθια (1-0), οι Καταλανοί «γκελάρουν» και μέσα στο σπίτι τους, μένοντας στο 1-1 με τη Σαταντέρ. Είναι το παιχνίδι που ο Πεπ μας συστήσει τον 20χρονο τότε, Σέρχι.

Ψηλός αλλά «πετσί και κόκκαλο», αποδεδειγμένα δεν «γέμισε το μάτι» σε κανέναν, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που να μπορεί να τον κάνει να ξεχωρίζει. Ο Γκουαρδιόλα όμως τον ήξερε καλά, είχαν περάσει παρέα την προηγούμενη σεζόν στην β’ ομάδα, παίρνοντας μάλιστα και την άνοδο από την 3η Κατηγορία.

«Τεχνικά είναι ανώτερος από Τουρέ και Κεϊτά. Κρατάει την θέση του λες και είναι βετεράνος, κάνει το δύσκολο να φαίνεται απλό. Ξέρει που να κινείται χωρίς την μπάλα ώστε να την ανακτήσει άμεσα. Και όλα αυτά στο πρώτο του ματς, χωρίς την παραμικρή εμπειρία». Τάδε έφη Γιόχαν Κρόιφ, αμέσως μετά το ντεμπούτο του Μπουσκέτς. Λίγοι κατάλαβαν τι θα ακολουθούσε. Οι περισσότεροι «πείστηκαν» οκτώ μήνες μετά, όταν η Μπάρτσα κατακτούσε το Champions League στη Ρώμη.

Best DM in #LaLigaHistory? ⚒️#OnThisDay in 2008, Sergio Busquets made his @FCBarcelona debut! 💙🔙❤️ pic.twitter.com/BH8mOYPYEv

— LALIGA English (@LaLigaEN) September 13, 2021

Άλλαξε την θέση

Μέχρι να εμφανιστεί στο προσκήνιο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, η θέση του αμυντικού χαφ είχε «καπαρωθεί» από ποδοσφαιριστές με γερά πνευμόνια, τρεχαντήρια, που το μόνο που έκαναν -πολύ- καλά ήταν να κόβουν με τάκλιν ή φάουλ. Μακελελέ, Γκατούζο, Βιεϊρά είναι μερικά παραδείγματα. Ο Μπουσκέτς όμως δεν ήταν τέτοιο… προϊόν.

Άνετος με την μπάλα στην κατοχή του, «μαέστρος» στο να την ανακτά χωρίς να… σκυλιάσει, χωρίς να λιώσει στο τρέξιμο. Η εξυπνάδα στο παιχνίδι του, που με τα χρόνια έγινε εμπειρία (που πρέπει να διδάσκεται), με πάσες που μπορούσαν να κόψουν την αντίπαλη άμυνα στα δυο, με μεταβιβάσεις που «έσπαγαν» τα μεσοδιαστήματα.

Μπαλάτος, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε στις μέρες μας, πολύ καλός για την συγκεκριμένη θέση. Κομψός, χωρίς να ξεσηκώνει τα πλήθη με φαντεζί ενέργειες. Με την χαρακτηριστική κίνηση που περιστρεφόταν γύρω από τον άξονά του και απέφευγε κάθε αντίπαλο.

Αντιεμπορικός, αλλά μοναδικός

Είχε την ικανότητα να ελέγχει τον ρυθμό του ματς, όπως έλεγχε και την μπάλα με τα πόδια του. Δημιουργούσε φάσεις αν και έχει μείνει η πεποίθηση πως έκανε πάσες μόνο… δίπλα του. Τρομερή πρώτη επαφή, μπαλιές όντας γυρισμένος πλάτη. Ποτέ του δεν υπήρξε αυτό που λέμε «εμπορικός». Το αντίθετο. Άλλωστε, δεν σκόραρε, δεν σούταρε καν, ενώ πολλές φορές είχε την ευκαιρία. Ούτε ντρίμπλες έκανε, παρά μόνο προσποιήσεις, στέλνοντας τους αντιπάλους για… καφέ. Δεν ήθελε όμως να αυτοπροβάλλεται, να «τραβάει» τα μίντια. Ποτέ του δεν το έκανε.

Ήταν τόσο μοναδικός, τόσο σημαντικός για τους «μπλαουγκράνα», που ακόμη και όταν αποκτήθηκε ο… τωρινός προπονητής του στην Ίντερ Μαϊάμι, Χαβιέρ Μασεράνο, χρειάστηκε εκείνος (σσ ο Μασεράνο) να αλλάξει θέση, από αμυντικός μέσος σε στόπερ, για να χωρέσει στην εντεκάδα. «Αδύνατον, ποτέ δεν θα μπορέσω να πάρω την θέση του», ήταν τα λόγια του Αργεντίνου σε -τότε- ερώτηση για το αν θα μπορούσε να… πάρει την θέση του Σέρχιο.

Τριάντα έξι τίτλοι, έκανε τους καλύτερους… κορυφαίους!

«Δεν τρέχει», «Είναι αργός», «Δεν σκοράρει», «Είναι αδύναμος», είναι μόνο μερικά από τα σχόλια των επικρητών του. Οι 36 -μέχρι ώρας- τίτλοι καριέρας απαντούν από μόνοι τους. Η συμβολή του στο άθλημα, επίσης. Η «Αγία Τριάδα» παρέα με τους Τσάβι και Ινιέστα, που όμοιά της δεν υπήρξε και δύσκολα θα εμφανιστεί στο μέλλον, όχι απλά έγραψε ιστορία, έμεινε χαραγμένη στο μυαλό του κάθε ποδοσφαιρόφιλου, φίλου ή μη της Μπαρτσελόνα.

Ο Μπουσκέτς ήταν εκείνος που έκανε αυτούς τους δυο, αλλά και τον Μέσι, κορυφαίους. Όχι πως δεν ήταν, αλλά χάρη και στη δική του συμβολή στο παιχνίδι, όλα ήταν πιο εύκολα στο επιθετικό κομμάτι για εκείνους. Είναι άλλο να νιώθεις ασφάλεια πίσω, να ξέρεις ποιον έχεις εκεί. Παίζεις διαφορετικά, με άνεση και χωρίς το ίδιο άγχος. Το ποδοσφαιρικό «τέλος» του, φαίνεται πως βάζει μια… πλάκα σε αυτή τη μορφή του αμυντικού μέσου. Ή τουλάχιστον, με αυτό το στυλ. Το άχαρο, αλλά ταυτόχρονα άνετο. Το «χαλαρό», και παράλληλα μοναδικό.

«Βλέπεις το παιχνίδι και δεν βλέπεις πουθενά τον Μπουσκέτς. Βλέπεις τον Μπουσκέτς και δεν χρειάζεται να δεις το παιχνίδι. Τα έχεις καταλάβει όλα…». Ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε τα είπε… όλα σε μια φράση για τον «Μπούσι».