Η Εποχή των Συχνών Αλλαγών στον Παναθηναϊκό: Ανάλυση και Προοπτικές
Ο Γιάννης Σερέτης εξετάζει την παραδοσιακή πλέον πρακτική του Παναθηναϊκού να αλλάζει προπονητές σε ετήσια βάση μετά την αποχώρηση του Γιοβάνοβιτς, αναδεικνύοντας τις ευθύνες τόσο της διοίκησης όσο και των προπονητών που αποχωρούν κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Η Ασταθής Καρέκλα του Προπονητή: Μια Παράδοση που Συνεχίζεται
Από τον Τερίμ μέχρι τον Βιτόρια, ο Παναθηναϊκός έχει περάσει από πέντε έως έξι προπονητές μέσα σε μόλις 21 μήνες. Είναι άραγε όλοι αυτοί οι προπονητές ανεπαρκείς; Η απάντηση είναι μάλλον αρνητική, ειδικά αν συγκρίνουμε με περιπτώσεις όπως οι Ουζουνίδης και Δώνης, που πέτυχαν σημαντικά αποτελέσματα με περιορισμένους πόρους αλλά απολύθηκαν. Τώρα, η ομάδα βρίσκεται σε αναζήτηση νέας σταθερότητας, με τον επόμενο προπονητή να καλείται να αναλάβει μια ψυχολογικά επιβαρυμένη ομάδα.
Ρεαλιστικοί Στόχοι και Μεταγραφικό Πλάνο: Η Απουσία Στρατηγικής
Από την αρχή της σεζόν, ο Παναθηναϊκός έθεσε ως στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, κάτι που φάνηκε ανέφικτο δεδομένων των 8-9 αλλαγών βασικών παικτών σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά. Αντίθετα, θα έπρεπε να εστιάσει στη δημιουργία μιας ανταγωνιστικής ομάδας που παίζει επιθετικό και ελκυστικό ποδόσφαιρο, με σταθερά στοιχεία που θα οδηγούσαν σε νίκες. Η φετινή εικόνα, ωστόσο, δεν ανταποκρίνεται σε αυτό το όραμα, με την ομάδα να δείχνει μόνο στιγμές συγκέντρωσης και συνοχής στα νοκ άουτ ευρωπαϊκά ματς, όπου όμως της έλειψε το καθοριστικό γκολ.
Η Απόφαση για την Απομάκρυνση του Ρουί Βιτόρια: Σωστή ή Λάθος;
Η απόλυση του Ρουί Βιτόρια μετά από μόλις δέκα μήνες στον πάγκο είναι αμφιλεγόμενη. Από τη μία, δεν είναι δίκαιο να κρίνεις έναν προπονητή σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Από την άλλη, αν η διοίκηση έχει καταλήξει ότι δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης, η αλλαγή είναι αναπόφευκτη. Ωστόσο, τα προβλήματα του Παναθηναϊκού δεν περιορίζονται στον προπονητή. Η διοίκηση έχει σημαντικές ευθύνες, ειδικά στο μεταγραφικό κομμάτι, που δεν μπορούν να διορθωθούν άμεσα.
Παραδείγματα Κατανομής Ευθυνών
- Η καθυστέρηση στην απόκτηση επιτελικού μέσου, που τελικά ήρθε λίγες μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας για την ευρωπαϊκή λίστα, αποτελεί λάθος της διοίκησης. Η μη χρησιμοποίηση του παίκτη αυτού σε αγώνες με την Κηφισιά είναι ευθύνη του προπονητή.
- Η εξάρτηση από τον Ρενάτο Σάντσες ως βασικό μέσο, ακόμα και μετά την πώληση του Νεμάνια Μαξίμοβιτς, είναι ευθύνη της διοίκησης, ενώ η επιλογή να τον χρησιμοποιεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα είναι απόφαση του προπονητή.
- Η καθυστέρηση στην απόκτηση σέντερ φορ, παρά την πιθανή πώληση του Φώτη νωρίτερα, είναι λάθος της διοίκησης. Η περιορισμένη δημιουργία ευκαιριών σε αγώνες με ομάδες όπως η Κηφισιά δείχνει προβλήματα στην τακτική του προπονητή.
Η Εικόνα των Παικτών και η Ψυχολογία της Ομάδας
Η απόδοση των παικτών είναι αποτέλεσμα συλλογικής ευθύνης, με τους ίδιους να φέρουν το μεγαλύτερο βάρος. Η σύγκριση με ομάδες όπως οι Ρέιντζερς, η Σαχτάρ και η Σάμσουνσπορ δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του. Παραδείγματα όπως η βελτίωση του Τσιριβέγια μέσα σε ένα μήνα ή η αστάθεια του Τουμπά αποδεικνύουν την ανάγκη για καλύτερη διαχείριση και ψυχολογική στήριξη.
Η Τακτική και η Ασφάλεια του Προπονητή
Ο Βιτόρια αντιλήφθηκε τους κινδύνους αλλά δεν κατάφερε να τους αντιμετωπίσει αποτελεσματικά. Η ανασφάλεια του σχετικά με την επιρροή του στους παίκτες οδήγησε σε αλλαγές στην τακτική, όπως στο παιχνίδι με την Κηφισιά, όπου ο Παναθηναϊκός υιοθέτησε παθητική στάση, αντίθετα με την επιθετική προσέγγιση που είχε δείξει σε προηγούμενα ευρωπαϊκά ματς.
Προκλήσεις και Προοπτικές για τον Νέο Προπονητή
Ο επόμενος προπονητής θα κληθεί να διαχειριστεί μια ομάδα με ψυχολογικά προβλήματα και αδυναμίες στη μεσαία γραμμή, που παραμένουν αμετάβλητες. Παρά ταύτα, η σεζόν έχει ακόμα 34 αγώνες πρωταθλήματος, Κύπελλο και Europa League, δίνοντας περιθώρια βελτίωσης ή επιδείνωσης. Ιστορικά, όταν ο Παναθηναϊκός απομακρύνεται από τον άμεσο στόχο του πρωταθλήματος, η ομάδα συχνά παρουσιάζει καλύτερη απόδοση, αν και η σταθερότητα παραμένει ζητούμενο.
Το Μεγάλο Στοίχημα: Η Δημιουργία Μιας Ανταγωνιστικής Ομάδας
Ο τελικός στόχος παραμένει η συγκρότηση μιας ομάδας που θα παίζει επιθετικό και παραγωγικό ποδόσφαιρο, ικανή να διεκδικήσει τίτλους στο μέλλον. Ο Βιτόρια κέρδισε χρόνο με τις δύο συνεχόμενες ευρωπαϊκές προκρίσεις, αλλά τον έχασε γρήγορα, σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές. Η απογοήτευση και η απουσία πάθους από το κοινό είναι εμφανείς, με το επερχόμενο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό να αποτελεί ευκαιρία για νέα αρχή.
Υστερόγραφα: Η Διαχείριση της Έδρας και οι Εσωτερικές Τριβές
Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να είναι αυστηρός στο θέμα της έδρας με την Κηφισιά, κάτι που δεν είναι κακό από μόνο του, αλλά η αγένεια προς έναν σύλλογο με στενούς δεσμούς με το Τριφύλλι προκαλεί αρνητική εντύπωση. Η Κηφισιά, με προσωπικότητες όπως ο Πρίτσας, ο Κοτσόλης και ο Λέτο, έχει ιστορική σχέση με τον Παναθηναϊκό, και η αντιπαράθεση αυτή δείχνει κακή διαχείριση από τη διοίκηση.
Επιπλέον, οι αναφορές από την πορτογαλική πλευρά για τον Ρουί Βιτόρια, αν προέρχονται από τον ίδιο ή το περιβάλλον του, είναι ντροπιαστικές. Ψευδείς ισχυρισμοί και η έλλειψη σεβασμού προς τους παίκτες, όπως η μη αποχαιρετιστήρια συνάντηση στο Κορωπί, αφήνουν αρνητική κληρονομιά.