Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα που ασφυκτιά μες στο ίδιο το άγχος της. Πνίγεται δίχως να μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει από το Βίγκο την επομένη της (νέας) ήττας από τη Θέλτα.
Στο ποδόσφαιρο ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας της αστάθειας και της έντονης αβεβαιότητας στο τοπίο. Συμβαίνουν πολλά. Στον φετινό ΠΑΟΚ (του Λουτσέσκου) συμβαίνουν πάρα πολλά. Ο Οκτώβριος, ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος είναι, πάλι, οι μήνες στους οποίους η καθεστηκυία τάξη κατά κανόνα αποκαθίσταται.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε στον Οκτώβριο με τον ίδιο στραβό τρόπο που ολοκλήρωσε τον Σεπτέμβριο. Χωρίς νίκη. Για πέμπτο σερί ματς. Στο ερώτημα «πού θα βρει τη νίκη που τόσο πολύ θέλει ο ΠΑΟΚ;» –κι επειδή οι ωραιοποιήσεις της πραγματικότητας δεν ωφελούν κανέναν και σε τίποτα– η απλή απάντηση είναι ότι ο ΠΑΟΚ έχει τις πιθανότητες εναντίον του. Οχι υπέρ του.
Ο «Δικέφαλος», αφού προσπέρασε τον ψυχολογικό σκόπελο-Βόλφσμπεργκερ και μετά της Ριέκα, πλέον είχε την πολυτέλεια να δώσει τους αγώνες του… άνετα κι ωραία. Απελευθερωμένος. Δίχως να τον καταπλακώνει η πίεση της καταστροφολογίας. Αμ δε…
Αυτό που μας δείχνει από τις 15 Σεπτέμβρη και μετά όσο πιο έντονα γίνεται, είναι μια ομάδα όπου κυριαρχούν η απειθαρχία, η ανισορροπία, η μετάβαση απ’ το ζενίθ στο ναδίρ μες στο ίδιο ενενηντάλεπτο, δηλαδή τα τρέχοντα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού του. Διότι, μην ξεχνάμε, τον ίδιο καιρό με τις απανωτές απώλειες στο πρωτάθλημα και τα ευρωπαϊκά ματς έρχονται το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, η επίσκεψη στη Νέα Φιλαδέλφεια και το ταξίδι στο Λιλ. Μια δύσκολη εξ ορισμού συνθήκη. Ο ΠΑΟΚ μοιάζει μια ομάδα στα σχοινιά, ο κόσμος του έχει μισοανέβει στα κάγκελα και φαίνεται πως δεν υπάρχει καθόλου καθαρό μυαλό!
Είναι προφανές ότι ο ΠΑΟΚ δεν διαθέτει τόσο κακή ομάδα. Εχει μπλοκαρισμένη ομάδα, που ασφυκτιά μες στο ίδιο το άγχος της, τα νεύρα της. Και πασχίζει απεγνωσμένα να σπάσει τις αλυσίδες της. Να βρει τον ρυθμό της. Μια-δύο νίκες, στη σειρά, πάντοτε βοηθούν. Ένα παλούκι μες στη μέση πάλι, σαν κι αυτό με Ολυμπιακό, ΑΕΚ και τη Λιλ στη Γαλλία, όχι.
Τα αγωνιστικά, ανέκαθεν το πίστευα, είναι αυτά που φτιάχνουν στις ομάδες πιο εύκολα απ’ οτιδήποτε άλλο. Τα δύσκολα, να επιδιορθωθούν, είναι τα εξωαγωνιστικά. Π.χ., οι νοοτροπίες. Το κλίμα στην κερκίδα. Και έρχεται, ένα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός…
Το σχόλιο του απεσταλμένου του Gazzetta στο Βίγκο της Ισπανίας, Σταύρου Σουντουλίδη, μετά το τέλος του αγώνα στο Balaídos οπου ο ΠΑΟΚ γνώρισε την ήττα με 3-1 από τη Θέλτα.#paokfc pic.twitter.com/8gKsMOgxkA
— gazzetta.gr (@gazzetta_gr) October 2, 2025
Στη συνέντευξη Τύπου ο Λουτσέσκου είπε πως ένα ματς, όπως αυτό απέναντι στη δύο και τρεις σκάλες πιο πάνω, Θέλτα, μπορεί και πρέπει να αποτελεί «μια καλή εμπειρία», δηλαδή ένα καλό μάθημα, για τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Οι οποίοι στο χορτάρι του «Balaidos» έμειναν «μετεξεταστέοι». Οι περισσότεροι βαθμολογήθηκαν κάτω απ’ τη βάση.
Αλήθεια, πόση εμπειρία χρειάζονται οι παίκτες του για να διαχειριστούν καλύτερα μερικά δευτερόλεπτα προτού ο Κροάτης Πάγιατς βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα και στείλει τις δύο ομάδες στα αποδυτήρια; Τέσσερις ημέρες πριν το ίδιο πάθημα (στην Τρίπολη) δεν έγινε μάθημα.
Αλήθεια, τώρα, πόση εμπειρία χρειάζεται ο Κίριλ Ντεσπόντοφ για να έχει καθαρό μυαλό και όχι έντονα σημάδια αφέλειας για να βγάλει καλύτερα την μπάλα από την άμυνα και να μην την «πουλήσει» τόσο μα τόσο εύκολα και δώσει το δικαίωμα στη Θέλτα απ’ το πουθενά να φτάσει στο γκολ της ισοφάρισης;
Αλήθεια, τώρα, πόση εμπειρία χρειάζεται ο Ζόαν Σάστρε για να μην κάνει βήματα πίσω και επιτρέψει στον Μινγκέθα να βγάλει την σέντρα που έφερε σε θέση βολής τον Ιάγο Άσπας; Ένας Σάστρε που, παρεμπιπτόντως, είναι στα… χαμένα (και) στη φάση του δεύτερου γκολ.
Τελικά είναι, όπως είπε και ο Γιακουμάκης, μόνο θέμα σωστής διαχείρισης; Δεν είναι λίγοι αυτοί που συμφωνούν με τον σκόρερ (μόλις ο τέταρτος στην ιστορία του ΠΑΟΚ επί ισπανικού εδάφους!) του «Δικεφάλου», το ίδιο είπε πάνω κάτω και ο Αλεσάντρο Βολιάκο, που έκανε ντεμπούτο με τα «ασπρόμαυρα», μόνο που η συνέχεια των λόγων του φορ από την Κρήτη και το «για άλλη μια φορά δεν κρατήσαμε το προβάδισμα μας έως το φινάλε του πρώτου μέρους και εκεί άλλαξε όλο το παιχνίδι», μας δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά.
Οι αριθμοί δε του χθεσινού ματς «λένε» την αλήθεια και αποτυπώνουν την σκληρή πραγματικότητα. Με εξαίρεση τις «πετυχημένες σέντρες εντός περιοχής», ο ΠΑΟΚ υστέρησε σ’ όλες τις υπόλοιπες κατηγορίες. Τελικές προσπάθειες 15-5, τελικές στην εστία 9-2, κατοχή μπάλας 57% – 43%, κόρνερ 5-1, πάσες 560-310, ποσοστό επιτυχημένων πασών 87% – 81%, χιλιόμετρα 115 – 112,2.
Τα προηγούμενα χρόνια στον ΠΑΟΚ (του Λουτσέσκου) υπήρχε έντονο το μέταλλο του νικητή. Το έψαχνε μες το ματς. Το πάλευε, το γύριζε το πράγμα. Τώρα; Δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Βουλιάζει στην γκρίνια και την εσωστρέφεια.
Ο ΠΑΟΚ δείχνει να είναι μια κατάκοπη ομάδα σε αγκομαχητό, δίχως φρέσκες ιδέες και ζωτική αύρα, σε σχεδόν οριακή επαφή με την «αληθινή πραγματικότητα» του ποδοσφαίρου, περνά μια δύσκολη εποχή… μόνον που την προηγούμενη μοιάζει να την έκαψε ως και την τελευταία σταγόνα λάδι.
Αλήθεια, τώρα, αυτή η Θέλτα που θαυμάσαμε χθες στο «Balaidos» είναι στις τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα της La Liga;