Η χαρακτηριστική του πανηγυρική αντίδραση μετά το γκολ που σημείωσε στην Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ έγινε αμέσως viral, καθιερώνοντάς τον στη μνήμη των φιλάθλων. Αυτό το γκολ ήταν το πρώτο από τα συνολικά 28 που πέτυχε σε 65 εμφανίσεις μέσα σε 18 μήνες με τον Ολυμπιακό.
Από τις βραδιές του Champions League μέχρι τα εντυπωσιακά γκολ απέναντι σε κορυφαίες ομάδες των Big-5 πρωταθλημάτων, η σχέση του με τον σύλλογο παραμένει ζωντανή και δυνατή, ακόμα και μετά από μια δεκαετία.
Ο Μπράουν Ιντέγε αποφάσισε να βάλει τέλος στην ποδοσφαιρική του καριέρα στα 36 του χρόνια και μοιράζεται αποκλειστικά με το Gazzetta τον απολογισμό του.
Από τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στη Νιγηρία, το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Ξαμάξ, τις εμπειρίες του στη Γαλλία και την Ντιναμό Κιέβου, μέχρι τα εκατομμύρια της Γουέστ Μπρομ και την καθοριστική μεταγραφή στον Ολυμπιακό.
«Ελπίζω να καταφέρω να παρακολουθήσω έναν αγώνα του Ολυμπιακού μέσα στη σεζόν», λέει κλείνοντας, αποδεικνύοντας πως η αγάπη του για τον Πειραιά παραμένει αμείωτη.
«Η απώλεια του πατέρα μου ήταν ένα τεράστιο πλήγμα, το ποδόσφαιρο ήταν η διέξοδός μου»
«Η απώλεια του πατέρα μου ήταν ένα τεράστιο πλήγμα, το ποδόσφαιρο ήταν η διέξοδός μου»
– Μίλησέ μας για τα παιδικά σου χρόνια στη Γεναγκόα της Νιγηρίας, μια περιοχή με πολλές προκλήσεις.
«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν γεμάτα δυσκολίες. Το ποδόσφαιρο αποτέλεσε τη μοναδική διέξοδο για να ξεφύγω από τις δυσκολίες της γειτονιάς μου. Ήμουν καλός στο παιχνίδι και ήθελα να γίνω επαγγελματίας, παρόλο που οι συνθήκες ήταν σκληρές.»
– Αν δεν είχες το ποδόσφαιρο, πιστεύεις ότι η ζωή σου θα ήταν διαφορετική;
«Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Ίσως να είχα ακολουθήσει έναν πιο δύσκολο δρόμο. Ήμασταν παιδιά που ονειρευόμασταν να γίνουμε ποδοσφαιριστές για να ξεφύγουμε από το γκέτο.»
– Πόσο σκληρή ήταν η απώλεια του πατέρα σου σε τόσο μικρή ηλικία;
«Ήμουν μόλις επτά ετών όταν πέθανε. Ήταν ένα τεράστιο πλήγμα που με ανάγκασε να ωριμάσω γρήγορα και να παλέψω ακόμα πιο σκληρά για να πετύχω.»
– Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της παιδικής σου ηλικίας;
«Η στιγμή που έπρεπε να αποχωριστώ την οικογένειά μου ήταν η πιο σκληρή. Όταν ετοίμαζα τη βαλίτσα μου, συνειδητοποίησα ότι άφηνα πίσω τη μητέρα μου, τους φίλους και το σπίτι μου. Ήταν δύσκολο, αλλά το ποδόσφαιρο απαιτούσε θυσίες.»
– Ποιοι παίκτες σε ενέπνευσαν όταν ξεκινούσες;
«Ήμουν μεγάλος θαυμαστής του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και του Ντιντιέ Ντρογκμπά. Ειδικά ο Ντρογκμπά με εντυπωσίαζε για το στιλ παιχνιδιού και την καριέρα του.»
– Πότε συνειδητοποίησες ότι μπορείς να γίνεις επαγγελματίας;
«Όταν κλήθηκα στην Εθνική Νιγηρίας Κ20 για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν η απόδειξη ότι μπορώ να προχωρήσω στην Ευρώπη, όπως και έγινε με τη μεταγραφή μου στην Ξαμάξ.»
«Οι πρώτες εβδομάδες στην Ελβετία ήταν μια πρόκληση, δεν ήξερα πώς να γιορτάσω το πρώτο μου γκολ»
«Οι πρώτες εβδομάδες στην Ελβετία ήταν μια πρόκληση, δεν ήξερα πώς να γιορτάσω το πρώτο μου γκολ»
– Πώς ένιωσες όταν υπέγραψες το πρώτο σου συμβόλαιο με την Ξαμάξ;
«Ήταν μια στιγμή γεμάτη χαρά. Το όνειρό μου να παίξω στην Ευρώπη έγινε πραγματικότητα. Πήγα στα δοκιμαστικά, έδειξα το ταλέντο μου και τελικά με κράτησαν.»
– Πώς αντέδρασε η μητέρα σου;
«Της είπα ότι υπέγραψα με μια ευρωπαϊκή ομάδα και ότι θα προσέχω. Ήταν πολύ χαρούμενη, γιατί για κάθε οικογένεια στη Νιγηρία είναι τεράστια τιμή να δει το παιδί της να παίζει επαγγελματικά στην Ευρώπη.»
– Σκέφτηκες τον πατέρα σου εκείνη την περίοδο;
«Πάντα τον θυμόμουν. Ήταν δύσκολο γιατί προσπαθούσε να στηρίξει την οικογένεια, αλλά έχασε τη ζωή του νωρίς. Ήθελα να βοηθήσω όσο μπορούσα τη μητέρα μου και την οικογένεια.»
– Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες σου στην Ελβετία;
«Ήταν ο χειμώνας, το κρύο και το χιόνι που είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Είχα τραυματισμό και πέρασα πολλές μέρες ανάμεσα σε νοσοκομεία και προπονήσεις. Ήμουν μόνος, χωρίς φίλους ή οικογένεια.»
– Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις και να γυρίσεις στη Νιγηρία;
«Όχι, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου. Ήθελα μόνο να γίνω καλά και να παίξω.»
– Ποια ήταν η πιο ξεχωριστή στιγμή σου με την Ξαμάξ;
«Το πρώτο μου γκολ ήταν μαγικό. Κάθε φορά που σκοράρω για πρώτη φορά σε μια ομάδα, το κάνω εκτός έδρας. Ήταν μια στιγμή που με γέμισε αυτοπεποίθηση.»
– Πώς ήταν η αντίδρασή σου μετά το γκολ;
«Δεν ήξερα πώς να πανηγυρίσω (γέλια). Όλοι ήταν χαρούμενοι για μένα γιατί ήξεραν πόσο το περίμενα. Στο πρώτο μου παιχνίδι έδωσα ασίστ και στο δεύτερο σκόραρα.»
– Η μεταγραφή σου στη Σοσό για 4 εκατ. ευρώ ήταν σημαντική. Πώς διαχειρίστηκες την πίεση;
«Δεν ένιωθα πίεση. Είχα τη στήριξη του προέδρου, του προπονητή και των συμπαικτών μου. Προσαρμόστηκα γρήγορα και αντιμετώπισα ομάδες που συμμετείχαν τακτικά στο Champions League, όπως η Λιόν και η Μπορντό.»
– Ποιον παίκτη θαύμασες περισσότερο εκεί;
«Τον Αλεξάντρ Λακαζέτ στη Λιόν και τον Κλοντ Μακελελέ στην Παρί Σεν Ζερμέν. Ήταν σαν να παίζω σε βιντεοπαιχνίδι, τόσο κοντά τους.»
– Είχες συμπαίκτη τον Σεντρίκ Μπακαμπού στη Σοσό. Τι θυμάσαι από εκείνον;
«Ήταν νεαρός και είχε δείξει ταλέντο. Μου έστειλε μήνυμα όταν ήρθε στον Ολυμπιακό και του είπα ότι αν δίνει το 100%, θα έχει την υποστήριξη όλων.»
«Το άκουσμα του ύμνου του Champions League και το κουνητό του σεντονιού ήταν το όνειρο της παιδικής μου ηλικίας»
«Το άκουσμα του ύμνου του Champions League και το κουνητό του σεντονιού ήταν το όνειρο της παιδικής μου ηλικίας»
– Το 2010 συμμετείχες στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής με τη Νιγηρία. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
«Ήταν μοναδικό. Βρέθηκα ανάμεσα σε κορυφαίους παίκτες παγκοσμίως. Ήμουν νέος και είχα την ευκαιρία να μάθω πολλά από αυτούς.»
– Τι σου μετέδιδαν οι πιο έμπειροι παίκτες;
«Μου έδιναν αυτοπεποίθηση και με ενθάρρυναν να περιμένω τη δική μου στιγμή. Έμαθα πολλά μέσα από τις προπονήσεις και την καθημερινή επαφή.»
– Ποια ήταν η εντύπωσή σου για τον Λιονέλ Μέσι στον αγώνα με την Αργεντινή;
«Ήταν απίστευτος. Τον παρακολουθούσα από τον πάγκο και δεν πίστευα τα μάτια μου με τις κινήσεις του.»
– Τι θυμάσαι από το παιχνίδι κόντρα στην Ελλάδα;
«Ήταν ένα δυνατό ματς. Η Ελλάδα είχε μια καλά οργανωμένη ομάδα και θαύμαζα τον Χαριστέα για το πάθος και την ποιότητά του.»
– Πώς αποφάσισες να συνεχίσεις την καριέρα σου στην Ντιναμό Κιέβου;
«Με τον ατζέντη μου αποφασίσαμε να κάνουμε το επόμενο βήμα και να παίξω στο Champions League. Η πρόταση της Ντιναμό ήταν η καλύτερη επιλογή για να το πετύχω.»
– Πώς ένιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά τον ύμνο του Champions League;
«Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά. Ήταν το όνειρο που είχα από παιδί. Οι οπαδοί τραγουδούσαν, το σεντόνι κουνιόταν – μια αξέχαστη στιγμή.»
– Πώς ήταν η σχέση σου με τον Αντρέι Σεβτσένκο;
«Ήταν φιλικός και με στήριζε από την πρώτη μέρα. Μου έδινε συμβουλές και με ενθάρρυνε να παίζω με αυτοπεποίθηση. Ήταν τιμή μου να έχω δίπλα μου έναν θρύλο.»
– Ποιο γκολ ξεχωρίζεις;
«Τα πρώτα μου δύο γκολ κόντρα στην Ολεξάντρια, όπου κάναμε νίκη 3-1 εκτός έδρας. Ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας μου.»
– Πώς ήταν να αντιμετωπίζεις τον Ντομαγκόι Βίντα, που τώρα παίζει στην ΑΕΚ;
«Ήταν πάντα πολύ δυναμικός και επιθετικός. Όλοι οι επιθετικοί φοβόμασταν να παίξουμε κόντρα του. Δεν ήξερα ότι τώρα είναι στην ΑΕΚ, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα πάει καλά.»
«Η ιστορία της μεταγραφής μου στον Ολυμπιακό»
«Η ιστορία της μεταγραφής μου στον Ολυμπιακό»
– Στη Γουέστ Μπρομ κόστισες πάνω από 12 εκατ. ευρώ, αλλά στην αρχή αντιμετώπισες αρκετές δυσκολίες. Τι συνέβη;
«(γελώντας με το ποσό) Είχα πρόβλημα με τη βίζα και δεν μπορούσα να φέρω την οικογένειά μου από την Ουκρανία στην Αγγλία. Έπρεπε να επιστρέψω στη Νιγηρία για να τακτοποιήσω τα έγγραφα, ενώ η ομάδα ήταν ήδη στις ΗΠΑ για προετοιμασία. Έτσι, έχασα μεγάλο μέρος της προετοιμασίας και έκανα μόνο ατομικές προπονήσεις.»
– Πώς διαχειρίστηκες την πίεση από τους οπαδούς;
«Η πίεση ήταν μεγάλη. Οι οπαδοί περίμεναν πολλά, αλλά εγώ ήμουν πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη ομάδα λόγω των τραυματισμών και της προετοιμασίας. Ήταν ένα νέο και απαιτητικό πρωτάθλημα, και ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ.»
– Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή;
«Η αρχή ήταν η πιο σκληρή περίοδος, ειδικά όταν τραυματίστηκα και έπρεπε να ξεκινήσω ξανά την προετοιμασία από το μηδέν.»
– Ποιοι σε στήριξαν σε αυτές τις στιγμές;
«Η οικογένειά μου και ο ατζέντης μου ήταν πάντα δίπλα μου. Μιλούσαμε καθημερινά και μου έδιναν δύναμη. Ήξερα ότι οι οπαδοί έλεγαν πολλά, αλλά η στήριξη των δικών μου ανθρώπων ήταν καθοριστική.»
– Πώς περιγράφεις το αγγλικό ποδόσφαιρο;
«Η Αγγλία είναι το κέντρο του ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι είναι γρήγορο, ποιοτικό και απαιτητικό. Αν δεν είσαι έτοιμος, δεν μπορείς να επιβιώσεις. Είναι το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή να παίξει εκεί, αλλά ένα λάθος μπορεί να κοστίσει πολύ.»
– Πες μας για το πώς ήρθε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό.
«Μετά τους τραυματισμούς δεν μπορούσα να φτάσω το επίπεδο που απαιτούσε η Premier League. Ο προπονητής που με είχε προτείνει απολύθηκε, ήρθε νέος και αποφάσισαν να πάρουν άλλο επιθετικό. Ο ατζέντης μου ξεκίνησε να ψάχνει δανεισμό, αλλά δεν βρήκαμε κάτι κατάλληλο. Τότε, μίλησε με έναν άνθρωπο από την Ελλάδα που του είπε ότι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού βρισκόταν στο Λονδίνο. Κλείσαμε ραντεβού με τον κ. Μαρινάκη σε ξενοδοχείο, όπου συζητήσαμε και μου εξήγησε ότι θα έχω τη στήριξη που χρειάζομαι.»
Η Αληθινή Ιστορία Πίσω από τον Θρυλικό Πανηγυρισμό στην Τούμπα
Η Αληθινή Ιστορία Πίσω από τον Θρυλικό Πανηγυρισμό στην Τούμπα
– Πώς σου φάνηκε ο Βαγγέλης Μαρινάκης ως προσωπικότητα;
«Ο κ. Μαρινάκης με εντυπωσίασε βαθιά ως άνθρωπος. Ο τρόπος που επικοινώνησε μαζί μου και την οικογένειά μου, τα συνεχή τηλεφωνήματα, όλα αυτά με έκαναν να νιώσω σαν στο σπίτι μου. Ήθελα να δώσω το 100% για να τον κάνω περήφανο και να τιμήσω το σύλλογο. Για μένα ήταν σαν πατέρας, πάντα υποστήριζε όλους στο κλαμπ. Μια κυρία, η Στέλλα, φρόντιζε την οικογένειά μου, πήγαινε να πάρει τα παιδιά από το σχολείο όταν δεν μπορούσαμε. Ο πρόεδρος πάντα ενδιαφερόταν αν χρειαζόμασταν κάτι. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα.»
– Ποια ήταν η πρώτη σου εντύπωση για την Ελλάδα και την ομάδα;
«Αγαπώ αυτή τη χώρα βαθιά. Η Ελλάδα έχει κάτι μαγικό που σε κάνει να νιώθεις σαν να ζεις εκεί χρόνια. Ο ήλιος, η κουζίνα, οι άνθρωποι – όλα ήταν υπέροχα. Από την πρώτη προπόνηση ένιωσα σαν στο σπίτι μου. Η αγάπη στα αποδυτήρια ήταν εμφανής. Ο Μάρκο Σίλβα μου είπε ότι η πόρτα του είναι πάντα ανοιχτή για μένα. Οι οπαδοί με πλησίαζαν για φωτογραφίες και αυτόγραφα, και όταν πηγαίναμε για καφέ, δεν με άφηναν να πληρώσω. Ήταν μαγικές στιγμές.»
– Ποια είναι η γνώμη σου για τον Μάρκο Σίλβα;
«Ένας εξαιρετικός προπονητής. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, μπορεί να ανέβαζε την ένταση της φωνής του λόγω πίεσης, αλλά πάντα μου έλεγε να πάω στο γραφείο του αν είχα κάποιο πρόβλημα για να το συζητήσουμε.»
– Ποια ήταν η τακτική και το στυλ παιχνιδιού που σου μετέδωσε;
«Ο Σίλβα έκανε το παιχνίδι μου πιο απλό. Η τακτική του ήταν ξεκάθαρη: να παραμένω μέσα στην περιοχή και να μην ξοδεύω ενέργεια κυνηγώντας την μπάλα έξω από αυτήν. Μου έλεγε να περιμένω τους συμπαίκτες μου να μου φέρουν την μπάλα. Επικεντρωνόμασταν στο να βρούμε τον Μπράουν μέσα στην περιοχή. Δουλέψαμε πολύ στις τελικές προσπάθειες και αυτό με βοήθησε να ανεβάσω τον ρυθμό μου.»
– Θυμάσαι το πρώτο σου γκολ στην έδρα του ΠΑΟΚ; Πώς αποφάσισες τον συγκεκριμένο πανηγυρισμό;
«Όπως σου είπα, τα πρώτα μου γκολ είναι πάντα εκτός έδρας! Είχα τεράστια στήριξη από τον πρόεδρο, τον προπονητή και τους συμπαίκτες μου. Το ματς με τον ΠΑΟΚ ήταν το πρώτο μου ντέρμπι και δεν ήξερα πόσο σημαντικό ήταν. Ρώτησα τον Φορτούνη, που μου εξήγησε τη βαρύτητα του αγώνα. Με ρώτησε πώς θα πανηγύριζα αν σκόραρα, αλλά δεν είχα κάτι στο μυαλό μου. Την προηγούμενη μέρα είδα όλα τα ματς Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ και κατάλαβα το πάθος που υπήρχε. Θυμήθηκα το γκολ του θρυλικού Τζόρτζ Φίνιντι στο Μουντιάλ του 1994, που πανηγύρισε σαν σκύλος. Έτσι αποφάσισα να κάνω το ίδιο, ξέροντας ότι θα προκαλούσε αντιδράσεις.»
– Ήταν αυθόρμητο εκείνη τη στιγμή;
«Μόλις σκόραρα, το θυμήθηκα αμέσως. Ήξερα ότι οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα το λάτρευαν και έτσι έγινε. Έλαβα μηνύματα ακόμα και από οπαδούς του ΠΑΟΚ! Αυτό είναι το ποδόσφαιρο σε τέτοια ντέρμπι. Το θυμούνται ακόμα.»
– Φανταζόσουν ποτέ να ζήσεις τέτοια έντονη ατμόσφαιρα;
«Πάντα ήθελα να παίξω σε τέτοια ντέρμπι. Ένας ποδοσφαιριστής λαχταρά να νιώσει το πάθος, τις φωνές, να μην ακούει ούτε τον εαυτό του. Αυτό ένιωσα στην Ελλάδα.»
Η Απίστευτη Νίκη στο Έμιρεϊτς και η Απώλεια του Μάρκο Σίλβα
Η Απίστευτη Νίκη στο Έμιρεϊτς και η Απώλεια του Μάρκο Σίλβα
– Θυμάσαι εκείνο το ματς με την Άρσεναλ στο Λονδίνο;
«Προηγηθήκαμε 2-0 στο ημίχρονο και ο Μάρκο Σίλβα μας προειδοποίησε να μην αμυνθούμε παθητικά, γιατί έτσι δεν θα κερδίσουμε. Όταν ισοφαριστήκαμε 2-2, η πίεση ήταν μεγάλη, αλλά ο Φινμπόγκασον πέτυχε το νικητήριο γκολ. Ήταν μια ιστορική νίκη που ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε. Θυμάμαι τους οπαδούς να πανηγυρίζουν έξαλλα, ακόμα και ο τερματοφύλακας Ρομπέρτο βγήκε μπροστά (γέλια). Στο Champions League είναι σπάνιο να πετύχεις τρία γκολ σε αυτή την έδρα.»
– Στο επόμενο ματς όμως η Άρσεναλ πήρε τη νίκη που την έστειλε στην επόμενη φάση…
«Ήμασταν απογοητευμένοι. Πίστευαμε ότι θα προκριθούμε, αλλά το ποδόσφαιρο πολλές φορές σου δίνει και πολλές φορές σου παίρνει.»
– Ποιες στιγμές σου έχουν μείνει από το Καραϊσκάκης;
«Έχω αμέτρητες όμορφες αναμνήσεις. Το Καραϊσκάκης ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Οι φίλαθλοι αναρωτιούνταν πώς κατάφερνα να σκοράρω απέναντι σε όλες τις ομάδες, με ρωτούσαν αν χρησιμοποιούσα μαγεία (γέλια). Πάντα απαντούσα ότι είχα συμπαίκτες που ήξεραν πώς να μου δώσουν την μπάλα.»
– Πώς ένιωσες όταν κατέκτησες το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν;
«Ήταν ο πρώτος μου τίτλος πρωταθλητή και σημαίνει πολλά για μένα. Είχα την υποστήριξη όλων στον σύλλογο και αυτός ο τίτλος ήταν ο τρόπος να τους ευχαριστήσω.»
– Πώς αντέδρασες στην ξαφνική αποχώρηση του Μάρκο Σίλβα;
«Δεν ήξερα τον λόγο και ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί συνέβη. Ήταν σοκαριστικό για όλους μας. Σίγουρα υπήρχε κάποιος λόγος από τη διοίκηση, αλλά ήταν απρόσμενο.»
– Πώς ήταν η περίοδος με τον Βίκτορ Σάντσεθ και τον αποκλεισμό από τη Χαποέλ Μπερ Σέβα;
«Ήταν δύσκολη φάση. Ο Σάντσεθ άλλαξε την εντεκάδα και τη φιλοσοφία της ομάδας, αφήνοντας εκτός κάποιους παίκτες που έπαιζαν με τον Σίλβα. Δεν ήμασταν έτοιμοι για το ματς και αυτό φάνηκε.»
– Πώς ήταν η σχέση σου με τον Σάντσεθ;
«Ήταν καλή. Είχα την ίδια σχέση και με τον Σάντσεθ και με τον Μπέντο που ήρθε αργότερα.»
Η Φιλία με τον Φορτούνη και η Περηφάνια για το Conference League
Η Φιλία με τον Φορτούνη και η Περηφάνια για το Conference League
– Πώς ήταν η άφιξη του Μπέντο και η προώθηση του Τσιμίκα στην πρώτη ομάδα;
«Δεν με εξέπληξε που ο Τσιμίκας κατέληξε στη Λίβερπουλ. Τον θυμάμαι να μπαίνει από τον πάγκο ή να παίζει στο Κύπελλο και φαινόταν η ποιότητά του. Το στυλ παιχνιδιού του ήταν αυτό που τον οδήγησε στην Ευρώπη. Είναι εξαιρετικός ποδοσφαιριστής και φυσιολογικά έφτασε ψηλά.»
– Είχες συμπαίκτη και τον Ρέτσο, που τώρα είναι αρχηγός της ομάδας.
«Τον βλέπω τώρα ως αρχηγό και είναι υπέροχο να βλέπεις τέτοια εξέλιξη. Ο Ρέτσος δούλεψε σκληρά, πάλεψε και άκουγε, και τώρα ανταμείβεται.»
– Πες μας για τη φιλία σου με τον Κώστα Φορτούνη.
«Μιλάμε συχνά. Είναι ένας εξαιρετικός παίκτης με απίστευτη αντίληψη του παιχνιδιού, ξέρει πότε και πού να πασάρει. Όταν δεν παίζαμε μαζί, αναρωτιόμουν πώς θα πάρω την μπάλα εκεί που ήθελα (γέλια). Είχαμε τέλεια χημεία και η φιλία μας συνεχίστηκε και εκτός γηπέδου.»
– Πώς ένιωσες όταν είδες τον Φορτούνη να σηκώνει το Conference League;
«Ήμουν γεμάτος περηφάνια για εκείνον και για τον Ολυμπιακό που κατέκτησε τον τίτλο. Παρακολούθησα τον τελικό και όταν είδα τον Φορτούνη να σηκώνει το τρόπαιο, ένιωσα σαν να ήμουν δίπλα του και να πανηγυρίζουμε μαζί (γέλια).»
– Πώς ήταν η εμπειρία σου με τον Εστεμπάν Καμπιάσο;
«Ένας υπέροχος άνθρωπος μέσα και έξω από το γήπεδο. Επαγγελματίας και κύριος. Παίζοντας μαζί του καταλάβαινες γιατί είχε τόσο μεγάλη καριέρα. Είχαμε μια ομάδα γεμάτη παίκτες όπως ο Φορτούνης, ο Καμπιάσο, ο Τσόρι, από τους οποίους μαθαίνεις πολλά. Ήταν ευλογία να μοιράζομαι το γήπεδο μαζί τους.»
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου γκολ με τον Ολυμπιακό;
«Έχω πολλά αγαπημένα γκολ, σε ντέρμπι και σε αγώνες Champions League. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα γκολ κόντρα στην ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκης.»
Η Ανεκτίμητη Στήριξη των Οπαδών και η Επιθυμία για Παραμονή στον Ολυμπιακό
Η Ανεκτίμητη Στήριξη των Οπαδών και η Επιθυμία για Παραμονή στον Ολυμπιακό
– Ποια είναι η άποψή σου για τους οπαδούς;
«Οι οπαδοί ήταν το καλύτερο κομμάτι της εμπειρίας μου. Από την πρώτη μέρα που υπέγραψα, ένιωσα την αγάπη τους. Όταν έβγαινα έξω, δεν με άφηναν να πληρώσω, με φώναζαν με το μικρό μου όνομα, ζητούσαν φωτογραφίες…»
– Πώς ένιωσες όταν άκουσες για πρώτη φορά το όνομά σου να φωνάζεται από το πλήθος;
«Το θυμάμαι καθαρά και ακόμα με συγκινεί. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω εκείνη τη στιγμή. Ήταν μαγική.»
– Πώς αντέδρασες όταν έγινε αποδεκτή η πρόταση από ομάδα της Κίνας;
«Ήταν πολύ δύσκολο για μένα και την οικογένειά μου. Ήμασταν ευτυχισμένοι στην Ελλάδα, αγαπούσαμε τη χώρα, είχαμε φίλους και τα παιδιά μας ήταν ευχαριστημένα. Η γυναίκα μου έκλαψε όταν της ανακοίνωσα ότι ο Ολυμπιακός συμφώνησε με ομάδα από την Κίνα. Ήταν σκληρό.»
– Μετανιώνεις για αυτή τη μεταγραφή;
«Όχι, δεν μετανιώνω. Σαν ποδοσφαιριστής δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα. Όταν η ομάδα συμφωνεί, δεν μπορείς να πεις όχι χωρίς να δημιουργήσεις πρόβλημα. Καταλαβαίνεις.»
– Αν ήταν στο χέρι σου, θα έμενες στον Ολυμπιακό;
«Φυσικά και ναι!»
– Σε επηρέασε αρνητικά αυτή η μεταγραφή;
«Όχι ακριβώς. Η καριέρα μου ανέβηκε, έπαιξα στο Champions League. Η κινεζική λίγκα εκείνη την εποχή είχε μεγάλα ονόματα και υψηλό επίπεδο, οπότε ήταν μια πρόκληση. Ήμουν στεναχωρημένος που έφυγα, αλλά παρηγορούσε το γεγονός ότι τα οικονομικά ήταν καλά και το επίπεδο ανταγωνιστικό.»
Η Επιστροφή στην Ελλάδα και η Τελευταία Φάση της Καριέρας
Η Επιστροφή στην Ελλάδα και η Τελευταία Φάση της Καριέρας
– Είχες προτάσεις από άλλες ελληνικές ομάδες εκτός του Άρη;
«Ναι, είχα προτάσεις. Ακόμα και λίγο πριν αποσυρθώ, υπήρχε ενδιαφέρον από ελληνικό σύλλογο, αλλά δεν χρειάζεται να αποκαλύψω ποιος (γέλια).»
– Πώς κατέληξες στον Άρη;
«Ο Άρης με προσέγγισε όταν έψαχνα ομάδα και ήθελαν έναν βασικό επιθετικό. Αποδέχτηκα γρήγορα την πρόταση.»
– Πώς ήταν η εμπειρία σου εκεί;
«Ήταν πολύ καλή, αν και δεν συγκρίνεται με τον Ολυμπιακό. Ένιωσα την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου, αλλά ο Ολυμπιακός είναι μεγαλύτερο κλαμπ και παίζει στην Ευρώπη.»
– Πώς ένιωσες όταν επέστρεψες στο Καραϊσκάκης ως αντίπαλος;
«Ήμουν φορτισμένος συναισθηματικά. Έχω ζήσει τόσα πολλά εκεί και συνάντησα παλιούς συμπαίκτες. Ήταν συγκινητικό.»
– Σκόραρες και μάλιστα δεν πανηγύρισες…
«Φυσικά δεν πανηγύρισα (γέλια). Εύχομαι μια μέρα να επιστρέψω εκεί και να παρακολουθήσω έναν αγώνα.»
– Ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή στην καριέρα;
«Η υπογραφή μου στη Γουέστ Μπρομ και η μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό. Η πρώτη γιατί ήταν το όνειρο να παίξω στην Αγγλία, η δεύτερη γιατί έζησα τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου και έπαιξα στο Champions League.»
– Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου συμπαίκτης;
«Θα ξεχωρίσω τον Καμπιάσο και τον Τσόρι Ντομίνγκες.»
– Ποιος ήταν ο πιο σκληρός αντίπαλος που αντιμετώπισες;
«Ο Σέρχιο Ράμος ήταν σαν να πηγαίνεις σε πόλεμο όταν τον είχες απέναντί σου. Δεν ήθελα ποτέ να έχω τον Ράμος στην πλάτη μου.»
– Υπήρξε αντίπαλος που σε εντυπωσίασε ιδιαίτερα;
«Ο Λούκα Μόντριτς, που τον αντιμετώπισα στη Μάλαγα, είναι παίκτης υψηλού επιπέδου. Και φυσικά ο Λιονέλ Μέσι, ένας απίστευτος ποδοσφαιριστής.»
– Τι κάνεις τώρα που έχεις αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο;
«Είμαι τεχνικός διευθυντής σε ομάδα της Νιγηρίας και διαχειρίζομαι την ακαδημία. Στόχος μας είναι να ανεβούμε στην πρώτη κατηγορία και να αναδείξουμε ταλέντα που θα έχουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν το όνειρό τους στην Ευρώπη. Ο ρόλος μου δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό…»
και να τους καθοδηγήσω με τον κατάλληλο τρόπο, ώστε να επιλέξουν τη σωστή πορεία στη ζωή τους. Να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια καριέρα ανώτερη από τη δική μου.
Φωτογραφίες: INTIME, eurokinissi, Getty Images/Ideal Image, Χρήστος Ζωΐδης