Μύριζε αίμα το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, οπότε και μόνο που νίκησε ο Ολυμπιακός είναι αρκετό για να είμαστε ευχαριστημένοι. Και για να είμαστε ξεκάθαροι από την αρχή, σαφώς και δεν θάμπωσε η ομάδα με την απόδοσή της και σίγουρα ΠΡΕΠΕΙ να παίξει καλύτερα στη συνέχεια για να είναι μέσα στους στόχους της. Με τα… πριόνια, όμως, να δουλεύουν στο φουλ μετά την ισοπαλία με τον Παναιτωλικό και τις ήττες από Άρη και Λιόν, το βασικό ζητούμενο ήταν να επιστρέψει στις νίκες…
Από την στιγμή, μάλιστα, που ο Μεντιλίμπαρ τόλμησε να κάνει εφτά αλλαγές στην ενδεκάδα, αυτή η νίκη λαμβάνει ακόμα μεγαλύτερη σημασία. Ούτε τον Βόλο, ούτε τον Πανσερραϊκό είχε να αντιμετωπίσει ο Ολυμπιακός. Αντίπαλός του ήταν μια πολύ καλά δομημένη ομάδα όπως ο Ατρόμητος κι ένας πολύ καλός προπονητής όπως ο Πάμπλο Γκαρσία. Ο Μεντιλίμπαρ, όμως, τόλμησε να παρατάξει μια πολύ ανανεωμένη ενδεκάδα κι απ’ αυτό και ο ίδιος βγήκε κερδισμένος, αλλά πολύ περισσότερο βγήκε κερδισμένη η ομάδα…
- Διαβάστε επίσης: Η φωτογραφία του Γιαννακόπουλου και το σχόλιο για τον τελικό του Super Cup (pic)
Για την παρουσία των πιτσιρικάδων έχουν μιλήσει ήδη αρκετοί, οπότε δεν είναι ανάγκη να διαβάσετε κι από μένα τα ίδια. Ο Μουζακίτης ήταν εξαιρετικός, για τον Κωστούλα τα γράφω εδώ και καιρό, ενώ αρκετά καλό παιχνίδι έκανε και ο Αποστολόπουλος, για τον οποίο είχα και εξακολουθώ να έχω τις αμφιβολίες μου για το κατά πόσο είναι για το επίπεδο του Ολυμπιακού που θέλουμε να βλέπουμε. Με τον Ατρόμητο, όμως, ήταν αρκετά καλός κι αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε…
Ο Ρέτσος επίσης ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ στην παρθενική του φετινή εμφάνιση στο πρωτάθλημα (σ.σ. μόνο στο Βικελίδης να είχε παίξει, ο Ολυμπιακός πιστεύω θα την είχε αποφύγει την ήττα…) και μαζί με τον Κοστίνια στα δικά μου τα μάτια τουλάχιστον ήταν οι καλύτεροι του γηπέδου. Θα αναρωτηθεί κανείς «αναφέρεσαι στον Ρέτσο και στον Κοστίνια και όχι στον Ροντινέι ή τον Ελ Κααμπί που κλείδωσε το παιχνίδι» και δεν θα έχει άδικο, αλλά απλά αποφεύγω τα αυτονόητα.
Ο Ροντινέι είναι ένας παίκτης με τεράστια προσωπικότητα που και δεκάρι να του πεις να παίξει θα το κάνει διότι απλά τα έχει… μεγάλα και δεν φοβάται τις ευθύνες και ο Ελ Κααμπί γεννήθηκε για να βάζει γκολ. Προτιμώ να σταθώ στον Ρέτσο και στον Κοστίνια, λοιπόν, που έπαιξε δέκα λεπτά στο βραχυκυκλωμένο ματς με τον Παναιτωλικό κι επειδή έκανε δυο λάθος σέντρες τον βγάλαμε άχρηστο κι αυτόν. Κι όλα αυτά για τον παίκτη που την περασμένη σεζόν ψηφίστηκε από τους αρχηγούς και τους προπονητές των πορτογαλικών ομάδων ως ο καλύτερος δεξιός μπακ της λίγκας. Στην ποδοσφαιρική ψωροκώσταινα όμως τον βγάλαμε στο πιτς φυτίλι λίγο…
Τέλος πάντων, αν και δεν ήθελα να αναφερθώ σε πρόσωπα μετά το ματς με τον Ατρόμητο, δεν μπορούσα να το αποφύγω και εντελώς. Για μένα, πάντως, το πιο σημαντικό, πέρα από τη νίκη φυσικά, ήταν ότι ο Ολυμπιακός σ’ ένα ματς που μύριζε αίμα και ο Μεντιλίμπαρ έκανε σαρωτικές αλλαγές στην ενδεκάδα, δεν κινδύνευσε σχεδόν καθόλου. Ναι, υπάρχει αυτή η φάση στο 78’ με το απευθείας σουτ του Γιουμπιτάνα και το μελέ που δημιουργείται μέσα στην περιοχή μετά την απόκρουση του Τζολάκη, αλλά πέραν αυτής τίποτα. Επέτρεψε ελάχιστα πράγματα ο Ολυμπιακός στον αντίπαλό του και μακάρι να συμβεί και στα δυο επόμενα ματς με Μπράγκα και Παναθηναϊκό κάτι ανάλογο, ώστε να φτάσει όπως πρέπει στην επόμενη διακοπή. Μετά ούτως ή άλλως είναι βέβαιο ότι θα δούμε καλύτερο Ολυμπιακό…