Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την πρώτη περίπτωση πρόσληψης ομοσπονδιακού προπονητή στην Ελλάδα, με την οποία συμφωνεί το 90% των φιλάθλων, αλλά και για τον Μάκη Γκαγκάτση που μας δείχνει το πρώτο σημάδι της προεδρίας του…
Ηταν εύκολο να το σκεφτεί κανείς. Ποιος έχει αμφιβολία ότι στην θεωρία ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είναι με διαφορά η καλύτερη επιλογή για προπονητής της Εθνικής Ελλάδας; Ελάχιστοι. Είναι ίσως η πρώτη φορά που ανακοινώνεται η πρόσληψη ενός ομοσπονδιακού τεχνικού και η συντριπτική πλειονότητα των ποδοσφαιρόφιλων, ανεξάρτητα από την ομάδα που υποστηρίζουν, συμφωνούν με αυτήν.
Αυτή είναι η κληρονομιά που έφτιαξε ο ίδιος ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς για τον εαυτό του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν και είναι ένας προπονητής που μέχρι πριν έξι μήνες ήταν σε πάγκο μεγάλου συλλόγου, οι οπαδοί όλων των ομάδων τον αποδέχονται ως τον πλέον κατάλληλο για να αναλάβει την Εθνική ομάδα. Το ήθος του, η στάση του, η συνέπειά του, η εργατικότητα του, η προσωπικότητα του, το ποδόσφαιρο του, είναι αυτά που κάνουν τον Γιοβάνοβιτς αποδεκτό από την συντριπτική πλειοψηφία των ποδοσφαιρόφιλων στην Ελλάδα. Εγγυάται αυτό την επιτυχία του και στην Εθνική ομάδα; Όχι ασφαλώς. Κανείς προπονητής και σε καμία ομάδα στον κόσμο δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία, αλλά με βάση τις προδιαγραφές δυσκολεύεσαι να βρεις καλύτερη επιλογή. Και σε αυτό νομίζω (από ένα πρόχειρο τηλεφωνικό… γκάλοπ που έκανα) συμφωνούν και οι περισσότεροι από τους διεθνείς, ακόμη και αυτοί που δεν συνεργάστηκαν ποτέ μαζί του.
Διότι το κριτήριο του Ελληνα ποδοσφαιριστή για τον εκλέκτορα, ξεκινάει και δεν ξέρω μήπως τελειώνει κιόλας, στο «να είναι δίκαιος…». Ο Ιβάν το έχει αποδείξει ότι είναι δίκαιος, συνεπώς αυτό τους είναι αρκετό, αν και στην περίπτωση του Γιοβάνοβιτς οι διεθνείς κάνουν τσεκ στα περισσότερα από τα κουτάκια που τους απασχολούν.
Θα υποθέσει κάποιος και θα έχει και δίκιο ότι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν η προφανέστατη λύση για τον πάγκο της Εθνικής ομάδας. Ακόμη κι’ έτσι όμως το παρελθόν μας έχει δείξει ουκ ολίγες φορές στο ελληνικό ποδόσφαιρο ότι οι πρόεδροι της ΕΠΟ με το προφανές έχουν τσακωθεί. Όχι όμως και ο Μάκης Γκαγκάτσης. Ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ, πριν καν ανακοινωθεί ως τέτοιος, έκανε την πρώτη κίνησή του και αυτή ήταν μία απολύτως επιτυχημένη κίνηση. Όχι μόνο γιατί έκανε την σωστή επιλογή, αλλά και γιατί κατάφερε να πείσει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να κάτσει στον πάγκο της Εθνικής ομάδας.
Ολοι θα σπεύσουν να πουν ότι πρόκειται για το αυτονόητο, αλλά ακόμη και αυτό να υποθέσουμε θέλετε να σας θυμίσω πόσες φορές καταργήθηκε το αυτονόητο από τον προκάτοχό του, Τάκη Μπαλτάκο και από τόσους και τόσους προέδρους της ΕΠΟ στο παρελθόν. Ο Γκαγκάτσης είναι ένας παράγοντας με τα καλά του και τα στραβά του που κατανοεί το ποδόσφαιρο, που ζει μέσα σε αυτό και από αυτό. Που γνωρίζει την σημασία των επιλογών, που αντιλαμβάνεται τα σημαντικά, τα μεγάλα, που ξέρει να τα αντιμετωπίζει και σε αρκετές περιπτώσεις να τα λύνει. Η περίπτωση του Γιοβάνοβιτς είναι το πρώτο σημάδι.
Χρειαζόμαστε και άλλα ασφαλώς. Επικοινωνιακά ο Γκαγκάτσης θα κριθεί από την διαιτησία, αλλά στα δικά μου μάτια, κυρίως από το αν θα καταφέρει κατά τη διάρκεια της θητείας του να αναγεννήσει την Εθνική ομάδα και πάνω από όλα να φτιάξει ένα προπονητικό κέντρο γι’ αυτήν. Πιθανότατα είναι αυτός που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να τα καταφέρει από οποιονδήποτε προκάτοχό του…