Η επιδείνωση της αμυντικής λειτουργίας του Παναθηναϊκού από τα ευρωπαϊκά προκριματικά. Πώς οι «πράσινοι» έχουν δεχθεί πολύ περισσότερα γκολ με λιγότερες τελικές.
- Πώς γίνεται να δέχεται 18 τελικές παραπάνω, αλλά να έχει απειληθεί λιγότερο;
Ο Παναθηναϊκός πληγώθηκε χθες κόντρα στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς από την αμυντική του λειτουργία κι αυτό δεν είναι κάτι που συνέβη για πρώτη φορά το τελευταίο διάστημα.
Οι «πράσινοι», παρ’ ότι βρέθηκαν να προηγούνται στο σκορ κάνοντας εξαιρετική εμφάνιση στην πρώτη ώρα του αγώνα, τελικά ηττήθηκαν με 2-1 μέσα στο ΟΑΚΑ από τους Ολλανδούς, που εκμεταλλεύτηκαν τα δικαιώματα που τους έδωσε το «τριφύλλι».
Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε να κάνει ακόμη ένα «στραβοπάτημα» μετά τα ευρωπαϊκά προκριματικά, το τέταρτο κατά σειρά μετά από κείνα με τον Λεβαδειακό, την Κηφισιά και τον Ολυμπιακό (έτσι όπως πήγε η ροή του αγώνα).
Σ’ όλα αυτά οι «πράσινοι» δεν μπόρεσαν να κερδίσουν ενώ βρέθηκαν με το προβάδισμα στα χέρια τους μέχρι και τουλάχιστον το 74ο λεπτό του κάθε αγώνα.
Πώς γίνεται να δέχεται 18 τελικές παραπάνω, αλλά να έχει απειληθεί λιγότερο;
Ο Παναθηναϊκός έχει δώσει από την αρχή της σεζόν 13 παιχνίδια. Αν αφαιρέσουμε τον αγώνα του Κυπέλλου με την Athens Kallithea και κρατήσουμε μόνο εκείνα της Ευρώπης και του πρωταθλήματος πάμε στα 12.
Πάμε λοιπόν, να κάνουμε μία σύγκριση στην αποτελεσματικότητα της αμυντικής λειτουργίας των «πρασίνων» ανάμεσα στα έξι ματς των προκριματικών και σε κείνα του πρωταθλήματος και της League Phase (επίσης 6).
Να σημειωθεί πως στα παιχνίδια των προκριματικών το «τριφύλλι» έχει παίξει 30 λεπτά παραπάνω (570-540) λόγω της παράτασης με την Σαχτάρ Ντόνετσκ.
Όπως θα δείτε και στο πινακάκι που υπάρχει παρακάτω, στα ευρωπαϊκά αυτά ματς ο Παναθηναϊκός δέχθηκε τέσσερα γκολ ενώ στα επόμενα εννέα γκολ, δηλαδή παραπάνω από τα διπλά. Στην ουσία την πρώτη σειρά αγώνων δεχόταν ένα γκολ κάθε 142,5 λεπτά ενώ στην δεύτερη ένα κάθε 60.
Σίγουρα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας πως οι «πράσινοι» είχαν ποιοτικότερες ομάδες ως αντιπάλους στα πρώτα ματς, ωστόσο αυτό τους οδήγησε να έχουν μία προσέγγιση πολύ πιο κόμπακτ και με έμφαση στην αμυντική τους λειτουργία σε αντίθεση με τα μετέπειτα παιχνίδια, στα οποία σε πολλά το «τριφύλλι» ήταν εκείνο που είχε την κυριαρχία και άρα έπαιζε πιο ψηλά στο γήπεδο, παίρνοντας τα ανάλογα ρίσκα.
- Παναθηναϊκός: Η ποδοσφαιρική εξήγηση ενός ανεπανάληπτου κάζου
Το οξύμωρο σ’ αυτό είναι πως στα ευρωπαϊκά προκριματικά ο Παναθηναϊκός δέχθηκε 18 τελικές περισσότερες απ’ ότι στα επόμενα (68-50), αλλά απειλήθηκε λιγότερο, αφού στα πρώτα οι τελικές που δέχθηκε ισούνταν με 5,85xGa και στα άλλα με 7,04xGa.
Πώς είναι δυνατόν οι «πράσινοι» να δέχθηκαν τόσες λιγότερες τελικές και πάλι να έχουν κινδυνεύσει περισσότερο;
Η απάντηση βρίσκεται στην ποιότητα των τελικών. Βλέπετε αν κάνουμε μία απλή διαίρεση θα δούμε πως το «τριφύλλι» την εποχή των καλοκαιρινών προκριματικών επέτρεπε στον αντίπαλό του να φτάνει τα 0,98xGa ανά ματς ενώ έπειτα το νούμερο αυτό ανέβηκε στα 1,17xGa, παρ’ ότι η αναλογία των τελικών ήταν αντίθετη.
Αυτό συνέβαινε γιατί ο Παναθηναϊκός στην περίπτωση του πρώτου σετ αγώνων δεχόταν τελικές μικρότερης επικινδυνότητας απ’ ότι στη συνέχεια.
Στα καλοκαιρινά προκριματικά κάθε τελική που επέτρεπαν οι «πράσινοι» είχε αξία 0,09xG (0,086xG για την ακρίβεια) ενώ στα επόμενα έξι ματς το νούμερο αυτό ανέβηκε στα 0,14xG ανά τελική. Διαφορά η οποία μπορεί αριθμητικά να φαίνεται μικρή, αλλά στην ουσία είναι τεράστια όταν μιλάμε για μέσο όρο.
Έχετε κάτα νου πως 0,10xG είναι η αξία μίας μέσης τελικής.