Η δημιουργία προϋποθέσεων για την καλύτερη επιθετική έκφραση της ομάδας οδήγησε τον Μανόλο Χιμένεθ στην απόφαση αναπροσαρμογής του ρόλου του Μόντσου ο οποίος στο πρόσφατο παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό λειτούργησε περισσότερο ως εσωτερικός μέσος περιμένοντας την μπάλα μεταξύ των γραμμών του αντιπάλου.
Προφανώς δεν επρόκειτο για μια προσαρμογή η οποία επιχειρήθηκε στη διάρκειας του αγώνα αλλά διαπιστώθηκε από το ξεκίνημα αυτού. Ο αγωνιστικός ρόλος του Μόντσου ήταν διαφορετικός υπό την έννοια ότι λειτουργούσε περισσότερο ως αμυντικός χαφ παίρνοντας την μπάλα από τους κεντρικούς αμυντικούς, αρκετά μέτρα πιο πίσω από τη γραμμή του κέντρου. Ο Ισπανός είχε ρόλο… play maker αλλά δύο στοιχεία – φαίνεται ότι – οδήγησαν τον Μανόλο Χιμένεθ στην αναπροσαρμογή του ρόλου του ποδοσφαιριστή. Ο πρώτος σχετίζεται με τη μεγαλύτερη ταχύτητα που θέλει στο παιχνίδι της ομάδας του αλλά βασικότερος όλων είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για την ανάπτυξη επιθετικών συνεργασιών για τη διάσπαση κλειστών αμυνών.
Στην αναμέτρηση με τον Πανσερραϊκό, ο Μόντσου γινόταν κάτοχος της μπάλας αρκετά μέτρα πιο μπροστά από το κέντρο με σκοπό τη συμβολή στην ανάπτυξη συνεργασιών από την αριστερή πλευρά ή τη μεγάλη διαγώνια πάσα στην απέναντι πλευρά. Κατά τον τελευταίο τρόπο, σε τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις υπήρξαν πέντε απομονώσεις του Γιάννη Γιαννιώτα με τον μπακ της ομάδας των Σερρών.
Η αλλαγή ρόλου του Μόντσου, ως ένα βαθμό, διαφοροποίησε τον αντίστοιχο και του Ούρος Ράτσιτς ο οποίος στο συγκεκριμένο παιχνίδι λειτούργησε ως αμυντικός χαφ. Παρόλ’ αυτά, ο Σέρβος μέτρησε τελικές προσπάθειες, όχι στον βαθμό που είχε ο Μόντσου. Για πρώτη φορά με τη φανέλα του Άρη, ο Ισπανός είχε επτά τελικές προσπάθειες (συμπεριλαμβανομένης κι αυτής του τέρματος που πέτυχε). Οι επαφές του με την μπάλα έφτασαν στις 89, δίχως αυτός ο αριθμός να αποτελεί έκπληξη, αλλά μοίρασε 18 μπάλες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, γεγονός το οποίο υποδηλώνει ότι ανταποκρίθηκε στον νέο ρόλο του.